Het nieuwe schooljaar voelt op één of andere manier steeds als een nieuw begin aan. Toen ik leerling was vond ik het heerlijk om na te denken over wat ik beter ging aanpakken in dat schooljaar en begon ik vol goede moed met een nieuwe agenda die ik telkens heel goed ging bijhouden. 😉 Later, als leerkracht, zat ik vol met nieuwe ideeën om te realiseren in het nieuwe schooljaar. Aangezien ik nu thuis ben en terug wat meer vrijheid heb overdag dankzij mijn twee schoolgaande kinderen, moet ik er wel wat over waken dat ik mijn dagen wat structureer. Kwestie van niet de hele dag in pyjama in de zetel te hangen en koffietjes te drinken.
Eerste schooldag 2018 – 2019: Achter tralies
Vandaag vertrokken mijn twee zonen naar het derde en vierde leerjaar. Te voet uiteraard, wat wel weer nodig was na al dat geluier in de twee zomermaanden. Het was niet bepaald een ochtend om in te kaderen. Eerder eentje om te vergeten. Maar hoe dan ook, we maakten er het beste van. Dat doen we altijd.
Een nieuw schooljaar… terug naar af?
Ik zat op woensdagnamiddag na te praten met de logopediste over de goede vorderingen van de zoon zijn spraaktechniek. Het einde van de therapie is in zicht en daarom moeten we pas binnen een maand terug komen. Het plannen van die afspraak in mijn agenda zorgde voor wat ontnuchtering. Het gaf me een kleine blik op de toekomst die volgende week weer onze realiteit wordt.
Op moedertrip: vaders niet toegelaten
An, Lies en Annelies hadden een idee. Na de Decathlon Trekking Days begon het te kriebelen. Er werd wat heen en weer gechat en er werd watertandend naar tenten en ander kampeergerief gekeken. We praatten lekker over al dat nieuw kampeergerief dat te koop is en we zeiden tegen elkaar dat we dat niet nodig hadden. Of vergaten we dat laatste nu toch?
Kortom, 3 moeders, allen even zot van tent en slaapzak, prikten een paar dagen in augustus en besloten om er samen op uit te trekken met hun kinderen: een moedertrip. Vaders niet toegelaten. Best spannend, want ik ging nog nooit zonder man op reis. Maar het leek me een ideale manier om de zomervakantie wat nog wat te pimpen. Papa moest immers toch werken.
Mijn eerste outfit uit FibreMood: Toni
Een nieuw tijdschrift zag het levenslicht in de naai- en handwerkwereld: Fibre Mood. Ik maakte er een jurk uit: de Toni.
Back to basic – kamperen met kinderen in de Duitse Eifel
Na ons kampeertripje van vorig jaar spraken we af om voortaan elk jaar een weekend kamperen met het gezin in te plannen. Vorig weekend was het dan eindelijk zover. We gingen helemaal back to basic en kozen voor een outdoorcamping in de Duitse Eifel.
Mijn leven zonder doel maar mét richting
Lang had ik gedacht dat ik doelen nodig had om vooruit te raken. Waar wil ik staan binnen een bepaalde tijd? Langzaamaan kwam ik tot het besef dat doelen mij niet vooruit hielpen. Ze zorgden zelfs voor een ontevreden gevoel. Dus besloot ik me te focussen op een richting.
Tweedehands verkopen: hilarisch of om mee te huilen?
Ik verkoop zelden iets tweedehands. Ik vind ‘het gedoe’ het geld gewoon niet waard. Het was dan ook jaren geleden dat ik iets op Tweedehands te koop aanbood. Nu ik het zoekertje voor mijn oude camera online zette, weet ik ook weer waarom. *zucht*
Een bergvakantie met kinderen
Een leuke bergvakantie met kinderen lijkt in de hoofden van vele mensen onmogelijk. Zeurende kinderen, die om de 2 minuten vragen hoe ver ze nog moeten stappen, lijkt nu niet bepaald de meest ontspannende en aantrekkelijke vakantiegedachte die er is. Maar dan kennen ze Intersoc nog niet.
Hoe ik mijn uitstelgedrag voor saaie taken overwon?
‘An poseert met een wasmand’ had ook anders wel een toffe titel geweest. Ofwel heb ik last van de hitte, ofwel ben ik werkelijk zo zot geweest om met een wasmand (en een dweil) op de foto te gaan. Gelukkig doet dat allemaal geen zeer. En geef toe, een foto van één of andere stock-site was toch net wat minder tof geweest. (Please, zeg ja)