Begin deze maand stortte ik me redelijk impulsief in het minsgame en ik daagde mijn beide zonen van 7 en 8 jaar uit om hetzelfde te doen. Het werd een wedstrijdje ontspullen tussen ouders en kinderen. Maar hoe hebben we dat nu ervaren? En hebben we het allebei gehaald?
Vier maanden geleden was de maat vol. Het zoveelste slachthuisschandaal raakte in de media en het werd tijd om te stoppen met de kat uit de boom te kijken.
Alle overbodige ballast moet uit mijn leven. Dat kon je donderdag al lezen. De eerste en makkelijkste stap is daarbij al het overbodige materiaal uit je huis verwijderen. Maar met kinderen wordt dat toch net wat uitdagender, want afscheid nemen van speelgoed waarvan jij weet dat ze er al maanden niet meer naar omkijken, lukt ze niet. Tijd voor actie!
2017 was op zijn zachtst uitgedrukt het jaar van verandering. Vooral verandering van mezelf. De beslissing om een jaar pauze te nemen van mijn job zette een kettingreactie in gang en zorgde voor de start van een emotionele rollercoaster. De eindbestemming?Gewonigheid.
Je kon in januari mijn nobele plannen voor 2015 al lezen in een blogpost. Ondertussen zijn we al bijna mei en was er van het minimaliseren nog niet veel in huis gekomen. Al brachten de lentekriebels de goede ‘vibes’ met zich mee en gaf de KonMari-methode me de spreekwoordelijke schop onder de kont.
Eigenlijk ben ik geen mens van de goede voornemens. Allé, misschien maak ik er wel af en toe enkele stiekem in mijn gedachten, maar na 2 weken ben ik die al vergeten. Maar nu, met dit blog, heb ik wel de uitgelezen kans om mijn goede voornemens de wereld in te sturen waarbij ik jullie tot controleur bombardeer. Op die manier ben ik het jullie verschuldigd om hierover verslag uit te brengen. Dat heet dan de spreekwoordelijke stok achter de deur.