De zoon zijn zwemzak heeft door veelvuldig gebruik de geest geven. Het is te zeggen, het ding deed nog dienst maar was eigenlijk in zo’n erbarmelijke staat dat het bijna schandalen waren om het kind er nog mee laten rond te lopen. Hoog tijd om dat gekoesterd lapje klimstof uit de kast te halen en een nieuw exemplaar voor hem te naaien.
Oktober staat in het teken van Stikbelgique. Mijn officiële blogtourbijdrage voor dit toffe initiatief van Flaflinko komt er eind oktober aan. Ondertussen aarzelde ik niet om mezelf te verplichten enkel met Belgische patronen aan de slag te gaan. Niet dat daar veel verplichting bij komt kijken, want de meeste patronen die hier uit de kast komen zijn van eigen bodem.
Meter worden… het doet wat met een mens. Ik had er nog geen ervaring mee, maar voor alles is er een eerste keer. Het waren best spannende dagen, zeker toen de uitgerekende datum rustig passeerde. Tot ik eindelijk het verlossende telefoontje kreeg van de papa.
De kleuterboekentas van KoterA was tot op de draad versleten. Er zat meer dan één gat op de bodem, dus binnen de kortste keren ging die inhoud eens op de grond vallen. De koter is nogal sletig als het op boekentassen aankomt. Waar de andere koter perfect 2 jaar kon doen met een boekentas van hetzelfde merk, is zijn exemplaar na één jaar al rijp voor het schroot. Eigenlijk met Pasen al, maar hij moest van mij het schooljaar ermee uitdoen.