Een blogpost vanuit de keuken dit keer…niet tussen de soep en de patatten, wel tussen de venkel en de tomaten!
Tijdens koken en eten, schrijf ik aan deze post om jullie te vertellen hoe het me is vergaan de voorbije twee weken.
Over ééntje met 38,8 ° C… en hoe dat mijn hoofd op hol doet slaan.
Zoals jullie weten, zijn de Kabouters na Pasen met school gestart. Alles liep goed tot nu, al had KabouterS het af en toe wat moeilijk.
Na enkele hele goede startweken, begon hij ’s ochtends te jammeren. Dat hij bang is van de juf, dat zijn juf droevig is… Ik heb proberen vol te houden: een knuffel, een kus, overhandigen aan de juf of de klas in sturen en vertrekken. Maar toch ga je daardoor twijfelen.
Ik heb zelfs samen met KabouterS de juf aangesproken zodat hij haar kon horen zeggen dat ze echt niet droevig is, die lieve juf van hem!
En sinds vorige vrijdag, was hij opnieuw flink. Jeej. Wat aarzelend maar zonder tranen, stapte hij de klas in.
Maar toen bleek ‘ie gisteren ziek te zijn…en dan ga ik nadenken.