Alles lijkt banaal nu, dus zeker bloggen over één of ander naaisel na de vreselijke gebeurtenissen van afgelopen dinsdag. Even heb ik getwijfeld of ik wel zou bloggen. Toch heb ik besloten om er gewoon mee door te gaan. Net zoals er vandaag van mij verwacht wordt dat ik de kinderen in mijn Brusselse klas opvang. Het leven gaat gewoon door, we worden verplicht om een knop om te draaien en verder te gaan. Misschien is het wel beter zo voor iedereen: routine zorgt voor houvast. Met een klein hartje begin ik aan deze dag. We zien wel wat hij brengt.
Theo polo
