Ik denk niet dat de Belladone van Deer And Doe nog veel uitleg hoeft. Op de blog van Lieke zag ik al enkele jurken van dit patroon passeren, die ik telkens WAUW vond. De aparte ruguitsnijding is, denk ik, dé reden waarom zoveel mensen en ik dit zo’n leuk patroon vinden.
Ondertussen zijn we toch wel al 12 jaar aan het lopen. 12 jaar… met pauzes… van enkele jaren. Ge kent dat wel: te koud, kleine koters, te nat, zwangerschappen, te warm,… Het ene is al een beter excuus dan het andere, maar altijd vond ik toch opnieuw de goesting om er aan te beginnen.
Lieve lezers, vandaag worden jullie bedot: jullie krijgen geen waar voor jullie Nononsonsmoms – zilverlingen.
Mijn blogpost van vandaag is geen exemplaar waar veel voorbereidingstijd is ingekropen. Geen voorbereiding, geen ‘ik laat het even liggen en kijk het dan nog eens na’ en geen specifieke foto’s die bij het onderwerp horen.
Om de waarheid te zeggen: het is nu dinsdagavond, 21u53 en ik bedenk me net dat ik jullie nog een blogpost voor morgen vroeg verschuldigd ben. Oh ow…
KoterS zijn pulls zijn dun gezaaid. Alles wordt maar doorgegeven aan zijn jonger broederexemplaar, maar zijn voorraad wordt niet altijd evenredig aangevuld. Met nog een skivakantie in het vooruitzicht was het de moment om er aan te beginnen.
Vorige zondag was het dan eindelijk zover: de blogbrunch. Dé afsluiting van het project #boostyourpositivity, dat Danone met Activia op poten zette. Hét project waar we zonder al te veel nadenken mee ingesprongen zijn, amper wetende wat bloggen is en hoe dat nu net moet, want veel ervaring hadden we niet.
Hamburgers zijn de nieuwe sushi. Nu de sushi – restaurants alle steden veroverd hebben, schieten de hamburgertenten uit de grond. Of nee, de term “hamburgertent” dekt de lading niet want ik heb het niet over een nieuwe filiaal van één of andere gekende, grote hamburgerketen.
Begrijp me niet verkeerd: ik heb niets tegen een goeie Big Mac of een lekkere Giant zo heel af en toe.
Maar dit zijn burgers van een ander niveau en ik ging ze ontdekken bij Burger Folie in Leuven.
De Jessy jurk uit La Maison Victor (jan-feb 2015) was de reden dat ik het tijdschrift kocht. Ik heb een soortgelijke jurk in de kast hangen waarin ik zou willen wonen. Zo eentje zelf kunnen maken zou dan ook de max zijn.
Ik zag ze als paddenstoelen uit de grond schieten. Of beter nog: aan draadjes uit de lucht vallen, de papieren kristallen in allerlei vrolijke kleurtjes. Het zorgt voor een accent in een interieur en de toepassingsmogelijkheden zijn eindeloos: in de kerstboom, in de paasboom, aan een luster, of zoals bij mij… aan de trap. Laat uw creatieve brein gerust wat verder brainstormen.
De laatste week van #boostyourpositivity had als onderwerp ‘destress’ en de omschrijving van de opdracht was betrokken op het feit of we onszelf, als moeders, genoeg tijd gunnen. Hoe ontspannen we, hoe maken we tijd voor onszelf, los van al het andere?
En zoals jullie misschien gezien hebben, had mijn post van vorige week daar wel iets mee te maken: nagel lakken is verwennerij voor mezelf en dus de ideale manier om even te destressen.
Maar toch heb ik moeite met dat onderwerp.
Niet omdat ik niet graag destress, integendeel, maar omdat dat voor mezelf in een ruimer kader hoort, namelijk bij die moeilijk balans en dan heb ik het niet over de weegschaal in de badkamer.
Toen ik in Den Depot rondliep en het veelkleurige tricotstofje met reliëf zag liggen, wist ik onmiddellijk dat ik het moest hebben. Het stofje stak zo mijn ogen uit. Het doet wat retro aan. En in de winkel had ik het al beslist: het ging een Charlie van Zonen 09 worden.