We hebben een redelijk grote tuin, maar die staat vol met gazon. Toch wilde ik per sé anderhalve vierkante meter vrije ruimte toen we besloten de tuin aan te leggen. Om wat te moestuinieren, was de reden. Nu was dat niet bepaald mijn meest fantastische idee. Ik krijg elke plant dood. Jawel, zelfs een vetplant. De beplanting beperkt zich dan ook tot wat kruiden en een rabarberplant.
Naar tzeetje met fototoestel en aanpassende zwembroek
Een weekendje aan zee: dan wordt het fototoestel nog eens boven gehaald. Niet dat ik er iets van ken. Ik weet ondertussen wel al dat sluitertijd, diafragma en ISO bestaan, maar de inhoud is nog ongekend terrein. Lang leve de ‘auto’-stand. Maar als er ruimte is voor creativiteit heb ik de onweerstaanbare drang om daar iets mee te doen.
Smakelijke sushi! *niet geschikt voor pottenkijkers*
Ik heb al verschillende pogingen ondernomen om zelf sushi te maken. Ik gebruikte daarvoor steeds hetzelfde kookboekje, ééntje van de reeks “da’s pas koken” met als toepasselijke titel “da’s pas koken…sushi & sashimi”.
Geen van de pogingen was slecht, maar het was ook niet echt dàt…je weet wel, dàt. Zoals dàt bij Inari, Shokudo of Sakura wel het geval is. (Allen te Leuven of Aarschot, dat is nu eenmaal de nononsonsmoms -streek)
Ik ging dus op zoek naar meer informatie en laat jullie vandaag zien hoe mijn meeste recente poging verliep.
Feestjurk: June dress
Het begon allemaal op het stoffenspektakel in Leuven. Aan het kraam van TSTstoffen. Instant liefde was het met dit stofje. Maar dingen die ik mooi vind hebben nu eenmaal de neiging prijzig te zijn. Allé, het kan nog wel duurder, maar 21 euro per meter dat koop ik normaal niet. Toch niet voor mezelf want dan kom ik er niet met een metertje.
Goede voornemens: minimaliseren (KonMari) – update 1 – kledij
Je kon in januari mijn nobele plannen voor 2015 al lezen in een blogpost. Ondertussen zijn we al bijna mei en was er van het minimaliseren nog niet veel in huis gekomen. Al brachten de lentekriebels de goede ‘vibes’ met zich mee en gaf de KonMari-methode me de spreekwoordelijke schop onder de kont.
Over pipi, kaka, broekjes en plasjes
De kabouters gaan naar school en ze dragen nog een pamperbroekje overdag.
Ik vind dat ok zo, voor hen en ook voor de juf die 28 kleutertjes in haar instapklasje heeft. Ik heb dit met haar besproken en ik vind dit makkelijker, voor de kinderen en ook voor haar.
Dat dacht ik toch, dat dat makkelijker is voor haar. Maar na het zien van een reportage op tv en het lezen van enkele reacties op die reportage op de sociale media, sloeg de twijfel toe.
KCW: Liam polo’s
Het is Kids Clothes Week. Vandaag is de laatste dag, dus vervroegde ik de post van morgen naar vandaag. Het thema van deze week is ‘wild things’. Ik deed mijn stoffenkast open en keek of er iets bijzat dat in dat thema paste. De haaienstof van Baba Babywear sprong er onmiddellijk uit, recht in mijn handen.
Leren fietsen: truc met de sjaal
Mijn koters kunnen ondertussen al enige tijd fietsen. Dat proces ging hier eigenlijk telkens vrij vlot alhoewel ze nu niet bepaald rijkelijk bedeeld werden met motorische genen. Ik denk dat dit vooral komt door de loopfiets. Met hun tweede verjaardag werd dat ding hier geïntroduceerd en niet veel later sjeezden ze de berg af en de bocht in als een volleerde veldrijder. Met de benen uiteraard in de lucht.
En hop, naar school!
Je kon allicht al raden na het lezen van mijn post vorige week wat het onderwerp van mijn post van deze week zou zijn. Ja hoor, de start van de Kabouters op school.
Vanmorgen (maandag) was het zover en het was mooi om te zien.
Lotta skirt vs. rits: 1-1
Een domper eerste klas: je naait ijverig aan je rok, werkt je beleg nauwkeurig af met wat oog voor perfectie, je past je rok en hij zit perfect, je zoomt om en je besluit je nog een laatste keer te bewonderen met je nieuwe kledingstuk en dan… tsjakka… besluit de blinde rits dat het genoeg is geweest. De instagramvolgers konden het slagveld al zien. Het uit de rok geraken was nog niet zo simpel, maar uiteindelijk lukte het zonder kleerscheuren 🙂