Vlakbij de afrit Kessel-Lo op de E314, staat een zo’n gele pijl “Worldkitchen”. Ik rijd er al jarenlang voorbij en elke keer denk ik: “ah ja, dat moet ik nog eens uitproberen”.
Afgelopen woensdag had Echtgenoot eraan gedacht en reserveerde een tafeltje voor ons. Toen we binnenkwamen, zat er nog één tafeltje waar een moeder en haar zoon aan zaten te eten. De eerste gedachte die in mijn opkwam toen ik ze zo zag zitten, was dat ik hoopte dat ik later ook zo met mijn studerende zonen op restaurant kan, zonder dat deze gillend weglopen bij het voorstel alleen.
Maar dat even terzijde, terug naar Worldkitchen: het was een echte belevenis.
