Mijn koters kunnen ondertussen al enige tijd fietsen. Dat proces ging hier eigenlijk telkens vrij vlot alhoewel ze nu niet bepaald rijkelijk bedeeld werden met motorische genen. Ik denk dat dit vooral komt door de loopfiets. Met hun tweede verjaardag werd dat ding hier geïntroduceerd en niet veel later sjeezden ze de berg af en de bocht in als een volleerde veldrijder. Met de benen uiteraard in de lucht.
Lotta skirt vs. rits: 1-1
Een domper eerste klas: je naait ijverig aan je rok, werkt je beleg nauwkeurig af met wat oog voor perfectie, je past je rok en hij zit perfect, je zoomt om en je besluit je nog een laatste keer te bewonderen met je nieuwe kledingstuk en dan… tsjakka… besluit de blinde rits dat het genoeg is geweest. De instagramvolgers konden het slagveld al zien. Het uit de rok geraken was nog niet zo simpel, maar uiteindelijk lukte het zonder kleerscheuren 🙂
Afscheid van De Pagadderkes
Het is bijna zo ver: nog 6 nachtjes slapen en de Kabouters gaan naar school! Spannende tijden, misschien vooral voor mij, want zij lijken het niet helemaal te beseffen.
Vrijdag is hun laatste dag als pagadderke…het was een mooie tijd!
Mijn allereerste Ole
Dit patroon van Zonen 09 heb ik nog maar zeer recent in mijn bezit. Ik stelde de aankoop ervan altijd maar uit. Het is dat er hier wat keuzes gemaakt moeten worden. I can’t have it all. Spijtig genoeg. De reden waarom ik dit patroon nog niet eerder kocht, is doordat het vestje geen rits bevat. Mijn koters dragen vaak zulke vestjes in de lente/zomer maar een rits vind ik toch wel handiger. Enkele dagen nadat ik toch bezweken was, kwam Sharon van Zonen09 op de proppen met een handleiding om van de Ole een ritsversie te kunnen maken. Mijn geluk kon niet op.
En voor je denkt dat je daarjuist niet goed wakker was… Jawel je hebt dat goed gezien. Ik maakte toch een versie met drukknopen. Maar daar heb ik een zéér deftige uitleg voor.
Inpakken: chaos, stress en een vreemde hersenkronkel
Op reis vertrekken, er is niets wat ik liever doe. Maandenlang heb ik uitgekeken naar onze skireis maar één keer de laatste week voor vertrek ingaat, gaat mijn hoofd, inclusief stresslevel, in overdrive.
Brassie de Abdijmolen in Heverlee
Twee weken geleden kwam er een mailtje in mijn mailbox terecht van één van mijn maatjes. Of we nog eens konden afspreken want het was alweer 3 maanden geleden dat we elkaar zagen.
En of we misschien nog eens op restaurant konden gaan zoals echte volwassenen, de kindjes bij de babysit en de ouders op stap in Leuven zoals in de good old days.
Zo voorgesteld, zo gedaan: we gingen naar brasserie de Abdijmolen in Heverlee.
Uit de voor-de-blog-er-was doos: een Lars
Ik naai ondertussen bijna 2 jaar. Er zijn dan ook een heleboel dingen van onder mijn naaimachine gerold van voor de blogtijd. Eén ervan is de Lars van Zonen 09.
Eveline bakt…
een chocoladecake! Zaterdag kwamen er vrienden op bezoek die best wel eens verwend mochten worden. Ik werkte een menu uit en meestal besteed ik aan het dessert het minste aandacht. Ik ben namelijk zelf niet zo’n zoetebek: doe mij maar liever een uitgebreid aperitief en lekker voorgerecht dan een dessert.
Dit keer was het anders. Ik had zin om zelf iets te bakken. Het bakken laat ik meestal aan An over, zij kan dat veel beter en ook helemaal uit het hoofd, zelf bedacht en zo… . Ik daarentegen haal er snel de boeken van mijn goede vriend Jeroen bij (jaja, in mijn hoofd zijn we de beste maatjes). Zo vond ik zijn recept voor chocoladecake.
En het bleek een beetje een specialleke…
Belladone workshop met Lieke Knoops en Studio Elf
Ik denk niet dat de Belladone van Deer And Doe nog veel uitleg hoeft. Op de blog van Lieke zag ik al enkele jurken van dit patroon passeren, die ik telkens WAUW vond. De aparte ruguitsnijding is, denk ik, dé reden waarom zoveel mensen en ik dit zo’n leuk patroon vinden.
Lopen voor het goede doel
Ondertussen zijn we toch wel al 12 jaar aan het lopen. 12 jaar… met pauzes… van enkele jaren. Ge kent dat wel: te koud, kleine koters, te nat, zwangerschappen, te warm,… Het ene is al een beter excuus dan het andere, maar altijd vond ik toch opnieuw de goesting om er aan te beginnen.