Bij vele van onze vrienden komt er zelden of nooit een babysit over de vloer. Ik bedoel er dan zo ééntje van het soort waar je geen bloedband mee hebt.
Geen opa of oma, geen meter of tantie, geen peter of tonton. Wel een babysit van de Gezinsbond of gewoon een leuk meisje of vriendelijke jongen uit buurt.
Het lijkt wel koudwatervrees en ik voel me dan soms wat schuldig, want wij hebben er wel zo ééntje van de laatste soort…
Gangen graven, ja, gangen graven
Ben je klaar, dan ga je nog eens graven
Gangen graven, ja, gangen graven
Vlucht voordat de hyena komt…
Gisteren was het zover. Vanaf nu wonen er geen vierjarigen meer in dit huis. Vijf werd mijn jongste Koter. Het familiefeestje is ondertussen al anderhalve week achter de rug. Maar de foto’s van zijn dinofeestje heb je nog te goed.
Die Lora jurk stak direct mijn ogen uit. Ik wist meteen dat die geknipt was voor mijn lijf en dan had ik de begeleidende woorden van La Maison Victor nog niet gelezen: ‘Ideaal voor een recht figuur’. Tsjakka!!
“Doe uw pyjama uit, doe uw pamper in de vuilbak, drink uw fles leeg, kom aan tafel, eet uw boterham op…” Ziehier slechts een kleine lezing uit “Eveline’s morning – commands”.
Het ochtendritueel met de Kabouters was tot voor kort echt een hele opgave. Ochtendhumeur gegarandeerd.
Onlangs kwam daar gelukkig toch een kleine verbetering in…
Nu de herfst officieel is ingetreden, kan ik mijn hoofd niet langer in het zand steken. Er moet dringend werk gemaakt worden van najaarskledij voor ieder van ons. De kast van de koters moet nog uitgezocht worden, maar standaard schuiven er een heleboel stuks door van de oudste naar de jongste.
De voorbije maanden beleefden Gezin en ik veel plezier. We gingen op vakantie en maakten enkele leuke gezinsuitstappen naar de zoo van Antwerpen, Planckendael, de Efteling en PlopsaCoo.
Zoveel kabouter – verwennerij, hoor ik jullie denken. En dat klopt. Ik geef er ook meteen de eerlijke reden bij.
Het begon allemaal met een bezoekje aan Madeline De Stoffenmadam in Lier. Verschillende mensen raadden mij een bezoekje aan. Hoewel Lier niet zo onoverkomelijk ver is van hier, was ik er nog nooit geweest.
De kleuterboekentas van KoterA was tot op de draad versleten. Er zat meer dan één gat op de bodem, dus binnen de kortste keren ging die inhoud eens op de grond vallen. De koter is nogal sletig als het op boekentassen aankomt. Waar de andere koter perfect 2 jaar kon doen met een boekentas van hetzelfde merk, is zijn exemplaar na één jaar al rijp voor het schroot. Eigenlijk met Pasen al, maar hij moest van mij het schooljaar ermee uitdoen.
Bij tapas denk je onmiddellijk aan Spanje, een zuiderse zonnetje en lekkere, basic gerechtjes die goed doen aan de portemonnee.
Bij Zappaz mag je precies het omgekeerde denken, op alle vlak.