Een postje in een thema vandaag: 5 wistjedatjes over slapen, Nononsonsmoms en mijn schatjes!
Wist je dat?
Onze multifunctionele ‘family – wall’!
In onze keuken staat een stalen paal…die staat er voor steun: iets met een te lange poutrel en gevaar voor inzakking van het plafond. Dus een paal.
Sinds onze intrek in de woning, werd de paal gebruikt als uithangbord voor postkaarten, tekeningen, brieven, kattenbelletjes e.d. Op zich best handig, maar ik vond het zo rommelig. Keek ik van de zithoek naar de keuken zag ik een paal vol chaos, keek ik van de keuken naar de eettafel, zag ik pure wanorde.
Dat moest even aangepakt worden.
To sit or not to babysit?
Bij vele van onze vrienden komt er zelden of nooit een babysit over de vloer. Ik bedoel er dan zo ééntje van het soort waar je geen bloedband mee hebt.
Geen opa of oma, geen meter of tantie, geen peter of tonton. Wel een babysit van de Gezinsbond of gewoon een leuk meisje of vriendelijke jongen uit buurt.
Het lijkt wel koudwatervrees en ik voel me dan soms wat schuldig, want wij hebben er wel zo ééntje van de laatste soort…
Van het vatje dat even af was…
Vanavond hadden we een afspraak met onze tuinarchitect. Je bouwt een huis, dat huis staat op een grond en dan blijkt dat je ook nog iets met die grond die overblijft, moet doen. De architect gaat ons een plan bezorgen en daar kunnen we dan stapsgewijs mee aan de slag.
Maar na de bespreking van vanavond, heb ik geen zin in het aanleggen van de tuin…of hoe de tuinarchitect al mijn energie opslorpte.
Smart what? Smartmat! #boostyourpositivity
Sinds enkele maanden ben ik een Smartmat – gebruiker. Nee, ik heb het niet over één of andere nieuwe vorm van party – drugs, maar over een soort boodschappendienst aan huis. Er zijn ook alternatieven op de markt, zoals HelloFresh, dat ken je misschien van de reclame?
De reden van mijn gebruik? De eeuwige vraag: “ wat eten we vandaag?” en het eeuwige antwoord van echtgenoot: “Maakt mij niet uit, kiest gij maar!” Of deze: “waar hebt ge zin in?” en de reactie: “oh, pffrr, kweet niet, kiest gij maar…” We waren de gewone kost wat beu en elke goesting om te koken naar een lange werkdag, ontbrak volledig.
Via via, leerde ik Smartmat kennen en ik ging op onderzoek uit op de website.
Op haar website, omschrijft Smartmat zichzelf volgt: “Smartmat maakt wekelijks gevarieerde en gezonde menu’s, wij doen de boodschappen, wij leveren bij jou thuis, jij kookt makkelijk een lekkere maaltijd”.
Is dat ook zo?
Bowlen @ BowlingStones
Echtgenoot en ik zochten een activiteit voor onze date op woensdagavond…ik weet niet meer wie het voorstelde maar plots lag het voorstel op tafel: “zullen we gaan bowlen?”. – stilte – een moment van twijfel – zouden we dat wel doen? – jaaa, we doen het!-
Via het werk was Echtgenoot eerder al bij BowlingStones terecht gekomen. Een soort totaal – formule voor een avondje bowlen. Meer info op hun website.
Met een gevoel van lichte – of nee, eerlijk, zware – afkeer voor het dragen van iemand anders’ schoenen en de gedachte : “ ik ga me totaal belachelijk maken” – nu ja, dat zou natuurlijk ook niet de eerste keer zijn – trokken we naar BowlingStones in Wemmel…
En hoe plezant was me dat!
Optimaliseert u, liefhebber van post- en wenskaarten!
Ik ben nogal fan van kaartjes krijgen en schrijven… kerstkaartjes, verjaardagskaartjes, felicitaties voor zwangerschap…voorzien van een handgeschreven tekstje. De kaartjes van petekindjes en ander klein, schattig grut in de familie, probeer ik te voorzien van een leuk gedichtje zodat ze die later kunnen herlezen.
Ik behoor dus wel tot de groep van mensen die het stiekem wat jammer vindt dat de handgeschreven brief uit de mode is geraakt. Het is zo leuk om post in de brievenbus te krijgen zonder dat het om reclame of facturen gaat.
En dus schrijf ik bij gelegenheid kaartjes Ik houd er aan, al moet ik toegeven dat het wat tijd en organisatie vergt.
Hoe kan ik in de toekomst efficiënter te werk gaan en zo iedereen een leuke kaart bezorgen?
Een klein stukje Bangladesh in Kessel-Lo!
Vlakbij de afrit Kessel-Lo op de E314, staat een zo’n gele pijl “Worldkitchen”. Ik rijd er al jarenlang voorbij en elke keer denk ik: “ah ja, dat moet ik nog eens uitproberen”.
Afgelopen woensdag had Echtgenoot eraan gedacht en reserveerde een tafeltje voor ons. Toen we binnenkwamen, zat er nog één tafeltje waar een moeder en haar zoon aan zaten te eten. De eerste gedachte die in mijn opkwam toen ik ze zo zag zitten, was dat ik hoopte dat ik later ook zo met mijn studerende zonen op restaurant kan, zonder dat deze gillend weglopen bij het voorstel alleen.
Maar dat even terzijde, terug naar Worldkitchen: het was een echte belevenis.
Echtgenoot is een sausjesman!
Ja, Echtgenoot is een sausjesman. Hij wil graag bij alles saus. Uren staan zwoegen in de keuken, toverend met delicate smaken allerlei? Tuttut, toch graag wat saus erbij.
Ik zweer het je: één van punten waarop onze relatie bijna stukgelopen was in het eerste jaar dat we samenwoonden.
Ok, dat is misschien wat overdreven, maar toch. Liep ‘ie nog maar richting koelkast, kwam de stoom al uit mijn oren. En ok, misschien ook wat overdreven dat ik het blijf zien als gebrek aan respect voor mijn kookkunsten, maar toch… Mijn kookkunsten zijn overigens best wel naar behoren, zo ben ik niet vies van een deftig Meuseke, zelfs op een weekavond.
Hoe los ik dat op?
Mijn goede voornemens voor 2015!
We hebben getwijfeld om een post te maken over goede voornemens voor het nieuwe jaar. Nu ja, ik vooral misschien.
De beslissing om goede voornemens kenbaar te maken, vind ik geen lichtzinnige. Nee, ik wil er niet zwaarwichtig over doen of er meer van maken dan dat het is. Het gaat om het gevoel dat als je je goede voornemens kenbaar maakt, je meteen ook verwachtingen creëert.
Hou je ze voor jezelf, dan kan je lekker je zin doen. Haal je er eentje niet, dan is er niemand die er om maalt.
Maar dan denk ik bij mezelf, heel cliché : “goede voornemens maak je niet voor anderen, maar voor jezelf.” En de enige die er bij wint of verliest, ben ikzelf.
Dus zwier ik er toch enkele online. Hier gaan we dan…