Blijkbaar is geen dagcrème gebruiken en 30+ zijn een zware overtreding. Een overtreding waar ik me niet echt bewust van was, maar waar ik wel fijntjes op gewezen werd door vriendinnen en de dame van ICI PARIS XL.
Ook al is de lente officieel in het land, toch zijn we nog een paar weken in winterstemming. We hebben nog een skivakantie in het verschiet. Hoog tijd dus om in deze Kids Clothes Week die laatste zachte, dikke alpensweater uit mijn kast te verwerken.
In mei komt er hier een communie aan, de eerste van wat waarschijnlijk een reeksje van 4 zal worden. Hoog tijd voor het feestcomité (lees: zijn moeder) om in gang te schieten. De outfit van het feestvarken zelf is nog onder constructie, maar dat zit al helemaal in mijn hoofd. Ook voor de 2 andere mannen onder dit dak heb ik al een idee voor hun outfit. Enkel voor mezelf raakte ik er maar niet aan uit.
Alle Dagen Heel Druk, ADHD. Het staat er, zwart op wit. Hier op de blog en in zijn ‘dossier’. Mijn man en ik hebben getwijfeld of we dit wel wilden delen op het web. Enige tijd geleden, schreef ik er al eens voorzichtig over.
We willen hem beschermen natuurlijk, want zoiets delen kan ervoor zorgen dat anderen hem gaan veroordelen en dat hij gereduceerd wordt tot deze 4 letters. Of erger nog tot 12 letters: ambetanterik. Al kan delen ook zorgen voor meer begrip, openheid en minder (ver)oordelen. We hopen op het laatste, maar één ding is wel zeker: als iedereen zwijgt, zal er nooit iets veranderen.
Jongens toch, was de aanleiding voor dit naaisel. Ik negeerde al 10 cm lang dat S. een nieuwe pyjama nodig had. Voor A. maakte ik er al 1 in zachte nicky velours, maar de pyjama van zijn oudere broer bleef maar op de planning plakken, om telkens voorbij gestoken te worden door andere zaken.
De laatste tijd ben ik nogal bezig met alle dingen die ik heel graag zou meemaken in mijn leven. De bucketlist bevond zich hoofdzakelijk in mijn hoofd, maar ik vond het nu toch eens tijd om hem eens op papier (lees: scherm) te zetten.
Ik ben een huismus, toch als ik niet op reis ben.
De weekends zitten hier meestal al vol met alle klusjes waar er door de week ’s avonds geen tijd of goesting meer voor is. Er wordt naar de carwash en het containerpark gereden, er worden klusjes gedaan en binnenkort moet die tuin ook terug onder handen genomen worden. Bovendien is het weekend ook het moment waarop alle gezinsleden aan sport doen en er ook wat sociale contacten met familie en vrienden ingepland worden. Veel weekend blijft er dan niet meer over.
Dat moet zowat de vraag zijn die me het meest gesteld werd in mijn loopbaan als moeder van 2 zonen. Soms zelfs gevolgd door: ‘een meisje, deze keer’.
Alsof we dat te kiezen hebben en alsof dat mijn wens zou zijn, een dochter krijgen.
Onder de noemer ‘beter te laat dan nooit’, een pyjama uit 2016. Een eenvoudig exemplaar dat wat gepimpt werd met ingestikte plooien, maar dat hier favoriet is. Zou het hoge knuffelgehalte er voor iets tussen zitten?
Ik deed het nog maar 1 keer ongeveer een jaar geleden: twinning met de zonen, zowel met het patroon én de stof. Het nieuwe boek van Eulala C’est Chic (Eef) is de ideale gelegenheid voor een tweede poging.
Al moet ik bekennen dat deze twinning eerder toeval was dan bewust gepland.