Ondertussen zijn we toch wel al 12 jaar aan het lopen. 12 jaar… met pauzes… van enkele jaren. Ge kent dat wel: te koud, kleine koters, te nat, zwangerschappen, te warm,… Het ene is al een beter excuus dan het andere, maar altijd vond ik toch opnieuw de goesting om er aan te beginnen.
Lopen en ik, het is niet het beste huwelijk. ’t Is te zeggen: was. Want ondertussen zijn we toch al enkele jaren vredevol. Een wonder in uithouding zal ik nooit zijn, maar dat hoeft ook niet.
Ik begon ooit met lopen omdat het van te moeten was. Ik had er ooit een examen van, daar was ik dan ook grandioos op gebuisd. En dan moet je weten dat de test bestond uit 800 m lopen zonder stoppen. Zelfs mijn andere ongetrainde collega-studenten deden dat vlotjes. Ik zei het al: uithouding zit niet in mijn genen. Gelukkig was er Manlief, toen nog ‘het lief’. Hij offerde zich op en werd mijn personal trainer. 100 m lopen tot aan de rode brievenbus van De Post, was zijn eerste opdracht. Mijn hoofd zag er werkelijk even rood uit en mijn ademhaling ging ook ver in het rood. Man, dat vond ik dus pure horror. Ik spreek nu van de tijd dat ‘start to run’ nog niet bekend was. Uiteindelijk was ik na wat oefenen toch geslaagd voor het herexamen. Om nadien terug te stoppen met lopen.
Maar als één van uw favoriete vakantiebezigheden bergwandelen is, dan kom je al eens uzelf tegen. En besef je: ‘Ok, ik moet echt iets aan mijn basisconditie doen.’ En zo geschiedde. Ondertussen was ‘start to run’ al wat bekender, maar het was nog zonder Evy en podcasts te doen. Maar het ging wel, die 5 km. Traag maar gestaag.
Nadien begon ik zelfs op te bouwen tot 10 km en meer, maar daar kwamen alleen maar blessures van. Nu houd ik het al jaar in jaar uit bij een 5-tal km en dat vind ik prima. Op een half uurtje ben ik er van af, maar het is voldoende om mijn basisconditie te onderhouden en geen nee te moeten zeggen tegen een ijsje. En ik houd nog tijd over voor ander hobby’s, ook niet onbelangrijk.
Lopen is ondertussen mijn ideale sport: het is goedkoop en je bent niet gebonden aan openingstijden/lesuren of wat dan ook. Een uurtje tijd? Schoenen aan en weg ermee. Een half uurtje frisse lucht opsnuiven, heerlijk!
En dan was daar dè dag. En de loopwedstrijd ten voordele van een goed doel. In een opwelling had ik gezegd dat ik wel goesting had om dat eens mee te maken. Maar oh, wat had ik graag op die woorden teruggekomen. Ik was super zenuwachtig. Waarvoor? Geen flauw idee. Koudwatervrees zekers?
Uiteindelijk was de voldoening enorm groot aan de finish. Het was een erg leuke ervaring.
Ik heb zo een vermoeden dat dit niet mijn laatste wedstrijddeelname was. KoterS debuteerde vorige zomer al. Opvolging verzekerd.
21 maart 2015
och dat had hier geheel over mij kunnen gaan 🙂 (buiten dan het wedstrijd stuk, daar pas ik nog even voor 🙂 )
21 maart 2015
ik beleef zeker ook dat horrorgevoel als ik begin te lopen. Mijn uithoudingsvermogen is quasi 15% 😉
Het is echt top van jou dat je de draad terug oppikt.
21 maart 2015
Ik kijk er naar uit om weer te gaan lopen, eens hersteld van de nakende bevalling. Al weet ik ook dat het weer een haat-liefde verhouding wordt. Maar een goede conditie is me dat wel waard.
21 maart 2015
IK heb een grenzeloos respect voor mijn joggende en lopende medemens. Zelf ben ik meer een couch voorstander;)