Het moet zowat de meest gestelde vraag zijn die ik afgelopen tijd kreeg. Het jaar dat ik per ongeluk thuisbleef en dus per ongeluk te zien kreeg wat een positief effect dit had op de kinderen. Maar wat nu? September komt dichterbij en dus moesten er knopen doorgehakt worden.
Voor wie niet weet hoe het komt dat ik per ongeluk thuisbleef, kan hier en hier wat bijlezen. Per ongeluk dus, maar het beste toeval dat ons ooit is overkomen, want het thuisblijven had een positief effect op het gedrag van mijn kinderen en het welzijn en de rust van iedereen. Ook voor mezelf dus. Hier vertellen dat ik thuisblijf uit altruïstische overtuiging zou de waarheid serieus oneer aandoen. Ik geniet van het thuiszijn, van de rust en van de traagheid die ik bewust in ons dagdagelijks leven kan inbouwen. Elke dag te voet naar school is daar een mooi voorbeeld van.
Ik werd vorig jaar goed door elkaar geschud en begon mezelf daardoor belangrijke vragen te stellen. Wat is nu echt belangrijk in mijn leven? Waar word ik echt gelukkig van? Is een nieuwe auto belangrijk voor mijn geluk? Een mooi aangelegde tuin? Zijn de dingen en mensen waarvan ik roep dat ze prioritair zijn ook echt een prioriteit in mijn agenda?
Langzaamaan kwam zo ook minimalisme in mijn leven. Ik begon aan een weg om enkel de essentie over te houden. Met een dubbel gevoel soms. Want uiteraard zijn er dingen waar ik echt gelukkig van word die veel geld kosten. En als ik dan begin te denken aan hoeveel geld ik elke maand aan mij voorbij laat schieten dan ‘pikt’ dat serieus. Maar wanneer ik zou werken, dan heb ik weer geen tijd om de dingen te doen waar ik echt om geef. Een dilemma waar de meeste mensen wel mee zitten.
Thuisblijven of niet?
Ondertussen ben ik dus gesprongen, ook al was dat nooit het plan. Het extra geld is er niet, maar de voordelen zijn er wel. Ze zijn voor iedereen hier zo groot dat ik uiteindelijk toch besloot om nog een jaar extra thuis te blijven.
Hoewel ik ooit hard riep dat thuisblijven niets voor mij zou zijn, geniet ik daar nu zo hard van. Ik hou van de tijd die ik heb voor bloggen en Instagram. Van het halen en brengen van de kinderen en van het geduld dat ik plots terug lijk te hebben. De gejaagdheid en de stress van opvangproblemen zijn volledig weg. Man naar het buitenland, geen probleem. Kind ziek, geen probleem.
Dankzij minimalisme ga ik veel bewuster om met de uitgaven. De kostprijs en de waarde ervan wordt op een weegschaal gelegd om te bepalen of ik er wel of geen geld aan uitgeef. Zo houden we zelfs nog geld over om dingen te doen die echt ons leven verrijken. Reizen en een jaartje thuisblijven zijn er daar twee van.
De toekomst
Maak ik mij dan geen zorgen over de toekomst? Natuurlijk wel. Geen enkele aandacht hebben voor de gevolgen van deze actie op lange termijn zou zeer roekeloos zijn. Maar hoe goed we ook plannen, de toekomst is en blijft een onzekerheid. Ik kijk naar de toekomst met een blik vol vertrouwen. Rampscenario’s bedenken is iets wat ik graag doe. Maar uiteindelijk is dat verspilde energie en dienen die gedachten tot niets.
Dus is er maar één optie. Mijn leven nu leven: die reizen gewoon maken en die tijd met mijn gezin gewoon nemen.
You don’t get to choose how you’re going to die. Or when. You can only decide how you’re going to live now.
31 mei 2018
Je hebt helemaal gelijk! Ik snap je compleet en vind het geweldig voor je dat je nog een jaartje bij neemt. Ik hoop dat je in dat jaar ook, net zoals hier, definitief knopen kan doorhakken. Hier is het ongelooflijk beangstigend, te weten dat ik straks voor mijn eigen inkomen moet zorgen. Maar ik weet wat ik op werkvlak (nog) wil en maak deze keuze ook vooral in functie van mijn gezin. Ik wil echt niet terug naar de tijd dat ik elke morgen bijna moet roepen: “komaan, doe door, haast je.”
31 mei 2018
Maar ik vind het ook ergens geruststellend dat het ook zonder dat inkomen lukt. Alles wat ik verdien zie ik als een extraatje 🙂
31 mei 2018
Misschien vreemd, maar mag ik je feliciteren met je keuze? Jullie gaan daar met z’n allen zoveel deugd aan hebben!
31 mei 2018
Natuurlijk mag je dat! Ik vind het ook een blije gebeurtenis. Felicitaties aanvaard 🙂 x
31 mei 2018
Een moedige beslissing maar toch wel goed overwogen lijkt me. Succes
31 mei 2018
Wauw An! Super! Ik kijk echt op naar mensen zoals jij die de moed hebben om zich te onttrekken aan de rat race van het leven en gewoon tijd nemen om te leven.
31 mei 2018
Zo lief van je x
31 mei 2018
Goed, An ?? neem je tijd maar ☺️☺️ Ik geniet van je te zien genieten ?
31 mei 2018
Haha, we kunnen wat samen genieten hé
31 mei 2018
Geniet van dat jaar!
31 mei 2018
Komt goed!
31 mei 2018
Ik werk dit jaar halftijds, wat neerkomt op twee dagen. Het inkomen is inderdaad navenant, maar voor het eerst in mijn leven de indruk dat ik ook een leven heb. Dat ‘verminderde’ inkomen is hier trouwens geen issue. Niet omdat we zwemmen in het geld (ook het lief werkt 4/5) maar omdat wat wij belangrijk vinden gelukkig niet materieel is, al moeten de facturen natuurlijk betaald.
Nu het lief kanker onlangs de diagnose kanker kreeg kon ik zowat alle dagen in het ziekenhuis zijn en kan ik mee naar afspraken bij specialisten. Ik mag er niet aan denken dat ik dat zou moeten missen, dat hij dat ‘alleen’ zou moeten doen en dat ik dat tweedehands zou moeten horen.
Kwaliteit van leven. Ja !
31 mei 2018
Zo fijn dat je erbij kan zijn op de momenten die er echt toe doen. We gaan er zomaar van uit dat de tijd aan onze kant staat en dat we later wel voluit zullen leven. Helaas haalt de realiteit ons vaak in.
Veel moed en succes in het gevecht. Samen!
3 juni 2018
Mooie keuze An! Geniet van de tijd en de rust! X Mooi-mooi!
1 juni 2018
Tijd voor kwaliteit, het is je van harte gegund!
1 juni 2018
Zo fijn voor jou en je gezin!! Geniet er maar van!
Doen wat je gelukkig maakt, is het beste wat je kan doen. En soms hebben we door bepaalde maatschappelijke normen of gewoontes niet altijd meer door wat dat precies is. Waar ik 10 jaar geleden een gat in de lucht sprong omdat ik een BMW onder mijn gat kreeg op’t werk, ben ik nu veel beter af wanneer ik op mijn gemak naar de bakker kan wandelen of fietsen, zelfs als dat met een regenjas moet (ook al heb ik nog een simpel autootje).
Ik ben nu zelf al enkele jaren thuis en wil graag terug aan’t werk, maar wel helemaal anders. Ik wil opnieuw wat meer uitdaging en voldoening in mijn leven, maar het mag niet meer ten koste van mezelf en mijn gezin. Gelukkig kan en mag ik op mijn gemak zoeken naar hoe ik dat kan invullen…
3 juni 2018
Oh dat klinkt zalig!
7 juni 2018
Goed gesproken! Ik was helaas te laat om deze beslissing zelf te nemen. Een akelig beestje verplicht mij sinds toen ertoe. Misschien was dat beestje weggebleven als ik zelf de beslissing had genomen…Maar wie zal het zeggen?
11 juni 2018
Een heel moedige beslissing! Ik probeer bewust thuis te zijn als ik thuis ben, maar ’t is toch niet helemaal hetzelfde. Leren wat écht belangrijk voor je is, is zo… belangrijk! En ook zo moeilijk soms. Het is een eeuwig gevecht. Geniet van je tijd, voor jezelf, met je kinderen, met je man, geniet!
11 juni 2018
Yep, theorie en praktijk liggen soms ver uit elkaar