Deze week gaat het in ouderzonden over gulzigheid. We zitten ondertussen al aan ouderzonde nummer 5 van het leuke blogproject van Annelore en Romina.
Of er dingen zijn die ik mijn kinderen niet kan weigeren? Natuurlijk. Ik heb er wel een paar.
Samen onder het dekentje in de zetel
Meermaals per week vragen mijn zonen of ik samen met hen onder het dekentje in de zetel wil zitten. Meestal vlak voor bedtijd als ze al hun pyjama aanhebben. Dan delen we met 3 een deken. Gelukkig hebben we een heel groot exemplaar in onze zetel liggen waar we nog met 3 onder kunnen. Soms krijg ik nog de bijkomende opdracht om eerst mijn knuffeltrui aan te doen. Zeg nu zelf, op die vraag kan ik toch onmogelijk nee antwoorden? Voor de goede vrede zit ik wel steeds in het midden. Anders zou het al snel minder gezellig en idyllisch onder dat dekentje worden.
Knuffelen
In dezelfde categorie hoort ook de knuffel. Soms vragen mijn kinderen om een knuffel ofwel geven ze er spontaan één. Dat voelt altijd aan als een klein geluksmomentje, dus die knuffels ontvang ik steeds met veel graagte. Zelfs als ondertussen mijn eten dreigt aan te branden.
Voor de rest kan ik vrij goed neen zeggen eigenlijk en zelfs na lang nadenken kan ik echt niets anders meer bedenken waarop ik altijd ja zeg.
Nu hoop ik enkel dat ik nog veel ja mag zeggen op deze twee dingen. Alleen vrees ik dat ze op hun 16 jaar het niet meer zullen zien zitten om samen met hun moeder onder het dekentje te zitten. Dus geniet ik er nu maar dubbel en dik van.
Benieuwd waarop andere ouders ‘ja’ zeggen? Je leest hun verhalen hier.
____________________________________________
Dit is blogbericht 14/40 van de 40 dagen bloggen uitdaging. Je vindt alle info hier en alle deelnemers hier.
1 maart 2018
Ik heb een 18-jarige die nog elke avond haar hoofd op mijn schoot legt om nog even te knuffelen/door het haar te kroelen voor het slapen gaan. Dus…