Ben je wel een echte minimalist?

“Je bezit meer dan 100 voorwerpen, dus dan moet je wel geen echte minimalist zijn”, is een conclusie die nogal vaak wordt getrokken.  Maar is dat wel zo?

Ik noem mezelf al enige tijd een minimalist, ook al hoor ik in de verste verte niet in het hokje van de bovenstaande conclusie.  Niet dat ik mezelf constant loop te uiten als minimalist of dat het woord op mijn voorhoofd staat.  Hier op de blog is meestal de enige plaats waar ik dat woord gebruik.  Maar zelf bezit ik nog een auto, nog een fiets, meer dan 4 koffiekopjes en meer dan 1 jas. Ik heb nog een redelijke voorraad stof in mijn stoffenkast. Ik heb ski’s en een skiuitrusting, meer dan 1 vaas en zelfs enkele mooie desingstukken.  Dus ja, wel pretentieus van mij om mezelf een minimalist te durven noemen, toch?

Wat is minimalisme?

Wel als ik het moet samenvatten dan zal het dit zijn:

Minimalisme is bewust zijn van wat je in je huis brengt en laten gaan van wat je geen vreugde brengt of geen meerwaarde biedt, zodat je een betekenisvol leven kan leiden.

Minimalisme is ook nooit een einddoel op zich, maar eerder een constant proces dat je toepast in je leven.  Van elk ding hier in huis vraag ik me bewust af of ik het nodig heb, of het nog gebruikt wordt en of ik er blij van word.  Wat vandaag nog tot de categorie nuttig behoort, behoort daar misschien binnen enkele maanden niet meer tot.

Minimalisme betekent dus helemaal niet dat je amper iets bezit en in een steriel huis woont, waar je vooral je eigen echo hoort.  Nope. Totaal niet.  Al kan dat voor sommige mensen dat wel betekenen natuurlijk, mensen die leven vanuit een reiskoffer en de wereld rondtrekken hebben weinig aan keukenstoelen bijvoorbeeld.

Ontspullen

Het ontspullen gaat vaak hand in hand met minimalisme, maar op zich is dat maar één onderdeel.  Het is een manier om opnieuw ruimte te creëren, om je bewust te zijn van alle ballast én om zo een beter zicht te krijgen op de dingen die je nu echt belangrijk vindt in je leven.
Waarschijnlijk is dat ook de reden dat mijn vorige ontspulpogingen nooit een lang leven beschoren waren. Ik miste het doel, het waarom van alles.  Ik dacht dat het doel een opgruimde kleerkast was en een opgeruimd huis. Om na verloop van tijd te ontdekken dat ik mijn motivatie verloor en dat het werk nooit leek op te houden en ik het gevoel had steeds mijn huisgenoten achterna te lopen om de sporen die ze achterlieten uit te wissen.

Wat zijn de voordelen van minimalisme?

• minder stress
• minder uitgaven
• minder chaos
• minder rommel
• meer tijd
• meer tevredenheid
• meer dankbaarheid

Laat dat lijstje hierboven nu mijn doel zijn, mijn waarom.  Dit is de reden waarom het me nu wel lukt om dit huis hier ordelijk en opgeruimd te houden.

Minimalisme zette me aan om mijn prioriteiten op te lijsten.  Was mijn gezin wel prioriteit zoals ik altijd beweerde, terwijl ik telkens mijn geduld met de kinderen verloor?  Was mijn gezondheid wel prioriteit, als ik toch elke dag besloot ongezonde brol in mijn lichaam te stoppen en mijn sport liet vallen voor eender welke random activiteit die op mijn weg kwam?  Maar geen nood, om mezelf te sussen had ik een heel arsenaal aan excuses en uitvluchten klaarzitten: te druk, te laat thuis, geen babysit, te donker, te koud, te warm, te whatever,…

Echt eerlijk durven zijn met mezelf was misschien wel één van de zwaarste confrontaties die ik ooit ben aangegaan.  Het materiaal waarmee ik mijn leven bouwde bleek helemaal niet zo stevig ook al was het nog zo mooi.

Stevige waarden

Minimalisme geeft me een manier om te bepalen welk materiaal voor mij stevig genoeg is om een leven rond te bouwen en welk materiaal voor mij waardeloos is. Door alles wat je doet en in je huis haalt in vraag te stellen, bepaal je de stevigheid.  Ik kies nu bewust voor degelijkheid en laat alles wat mooi ligt te blinken, maar voor mij geen toegevoegde waarde heeft, gewoon links liggen.  Misschien zijn de dingen die ik waardevol vind, voor een ander waardeloos of omgekeerd. Dat kan. Ieder vult zijn leven op een andere manier in en net dat maakt minimalisme zo uniek. Maar het fantastische aan minimalisme is vooral dat ik ook echt leef naar mijn prioriteiten, naar de dingen die mijn leven waardevol maken.  Sinds ik dat doe, ervaar ik geen echte onvrede en schuldgevoelens meer.  Je kan het misschien zelfs geluk noemen.
Daarom durf ik me gewoon een minimalist noemen.  Eentje met meer dan 4 koffiekopjes.

____________________________________________

Dit is blogbericht 13/40 van de 40 dagen bloggen uitdaging.  Je vindt alle info hier en alle deelnemers hier.