Mijn eerste gebreide kledingstuk is eindelijk een feit: een dégradé sweater. Je wil niet geloven hoe blij ik ermee ben. Of ik nu de naaimachine aan de kant zwier en voortaan mij concentreer op breien? Ik dacht het niet. Zo vanzelfsprekend vond ik het toch helemaal niet.
Het fiasco
Ik denk dat ik me 3 jaar geleden ook eens aan breien waagde, met onze reis naar Lapland in het vooruitzicht. De kinderen zouden wel een echte wollen trui kunnen gebruiken. Ik begon vol goede moed met breipriem 5. Na het voorpand en de helft van een rugpand denk ik dat ik het voor bekeken hield. Het einde leek zo ver weg en ik had er al uren tijd in gestoken. Dat breiwerk steekt hier nog ergens in een lade. Ooit moet ik het eens helemaal losdoen, want die wol verdient het eigenlijk om gedragen te worden.
Mensen aan wie ik mijn mislukt breiverhaal vertelde, zeiden me dat dat kwam omdat ik met veel te dunne priemen breide. Ik moest beginnen met dikke priemen en met verschillende draden tegelijk breien. Dat ging snel vooruit en zou instant voldoening geven.
Het advies bleef ergens in een hersenkronkel zitten, om geheel onverwacht in een Veritaswinkel 3 jaar later terug te verschijnen.
Dégradé sweater
Ik liep voorbij een mand vol grote bollen wol met de naam Cosy. Er hing een uitgeprinte werkbeschrijving van een dégradé sweater bij met bovenaan de mooie woorden ‘absolute beginners‘. Een snelle blik op de werkbeschrijving sprak van breien met 4 draden en priem 15. Geheel impulsief kocht ik het benodigde materiaal want de succeservaring lag al naar mij te lachen.
Mijn mama friste mijn steken-opzetten-geheugen op en ik was vertrokken. Na een dik uur breien had ik al een half voorpand en begreep ik het advies dat ik 3 jaar geleden kreeg. Dit was zoveel leuker.
2 mouwen, een voorpand en een rugpand later begon de volgende hindernis: wat nu? Stik ik dat gewoon aaneen? Er werd een pronte priem geraadpleegd die me doorverwees naar You Tube, waarna ik toch eens mijn oor te luisteren ging leggen bij de expert in onze familie: de bomma.
Mijn onderdelen raakten uiteindelijk aan elkaar gemaasd en vormden een trui. Hoera! Een trui die volgens de man eerder een zak is, maar waar mijn kinderen wel erg fan van zijn. Elke avond vragen ze me of ik de trui wil aandoen en in de zetel wil komen zitten zodat ze met me kunnen knuffelen.
Een knuffeltrui, het favoriete kledingstuk van elke mama.
Wol en patroon
↑↓Cosy – Veritas ↑↓ 1 bol ecru – 1 bol taupe
22 januari 2018
Het ziet er heerlijk uit! En hij is af, dat kan ik nog steeds niet zeggen van mijn vorige winter gestarte vest (aan een stuk gebreid en er mist nog een halve mouw en de boorden..)
Dus ik vind het knap!
Misschien dat ik dat dikke naalden advies ook moet opvolgen!
28 januari 2018
Dat helpt enorm 😉
22 januari 2018
Het is een prachtige trui geworden! Ik ben altijd al een “speciale” geweest en heb nooit graag met van die dikke priemen gebreid. Hoe fijner, hoe liever. Er kruipt dan inderdaad wel super veel tijd in.
22 januari 2018
Wat een compliment! Koesteren, dat geknuffel.
28 januari 2018
Zeker! x
22 januari 2018
Zalig! Priem 15, da’s inderdaad de moeite! Ik breide ooit nog een truitje met motieven in, met priem 2,5! Veel werk, maar ook voldoening hoor!
28 januari 2018
R.E.S.P.E.C.T.!
22 januari 2018
Ziet er super uit!! Mooi, warm en comfy!! Ik zou zo graag kunnen breien, en op zich lukken een rechtse en averechtse steek wel, maar ik geraak altijd de tel kwijt… zelfs met een notitieboekje begin ik na enkele rijen te twijfelen of ik een streepje getrokken heb of niet… en als het fout gaat, zie ik niet waar het zit en hoever ik het moet uittrekken… argghh, zo frustrerend!!
28 januari 2018
Herkenbaar. Ik lijk soms steken te toveren. LOL
24 januari 2018
ik zit hier ook met 5 begonnen werkjes om nooit klaar te geraken. dus oh zo herkenbaar, hahaha. ik ben al anderhalf jaar bezig aan een triangle sjaal. en elke keer zeg ik: misschien geraakt hij af tegen volgende winter.
terwijl ik vroeger dus liever breide dan naaide. waar is die tijd heen?