Voor een midlife crisis ben ik met mijn 35 lentes nog wat te jong dus dat kon het niet zijn, dan moet het wel het dertigersdilemma zijn waar ik zo meer worstel.
Al enkele jaren trouwens. Het dertigersdilemma kwam 5 jaar geleden niet plots op 8 november opzetten, maar langzaamaan sloop de onvrede erin. De vraag ‘Is dit het nu wat ik de rest van mijn leven ga doen?’ stak meer en meer de kop op.
Een aantal jaren kon ik die vraag vlotjes negeren, maar die tactiek werkt niet meer. De stem werd luider en luider en een antwoord is het enige wat de stem het zwijgen kan opleggen besef ik.
Alleen heb ik geen pasklaar antwoord op die vraag en dus besloot ik op zoektocht te gaan. Niet alleen naar antwoorden natuurlijk, maar ook naar de oorzaak waarom die vraag zo dwingend in mijn hoofd aanwezig is.
Mijn analyse
Ik vogelde al wel het één en ander uit. Op zich doe ik mijn job nog héél graag: lesgeven. Ik werk graag met kinderen, ik breng graag iets over en vind het leuk om na te denken over hoe ik de lessen zo aantrekkelijk mogelijk kan maken.
Maar elk jaar zie ik ook dat het administratieve luik belangrijker en belangrijker wordt. En als ik graag administratie deed, dan had ik wel voor bankbediende gekozen 14 jaar geleden.
Bovendien weegt de pendelafstand ook zwaar door. Ik woon op 45 km van de school waar ik lesgeef. 45 km in volle spits, want mijn school ligt in Brussel. Om 5:30 gaat de wekker hier om het fileleed toch nog wat te kunnen beperken. Openbaar vervoer is geen optie. Dan moet ik nog vroeger vertrekken en ben ik nog later thuis. Neen dank u.
Het begint na 14 jaar allemaal toch wel wat door te wegen zelfs deeltijds.
Ergens onderweg in die 14 jaren ben ik plotseling bang geworden. Wat als mijn job nog verder evolueert in iets wat me meer energie kost dan dat het oplevert? Wat als ik nog meer administratie moet gaan doen? Wat als de files nog erger worden? Want elk jaar moet ik vroeger en vroeger vertrekken om de ergste files te vermijden. Wat als…? Wat als…? Wat als…?
Tijd voor actie
- Het is moeilijk om een heldere kijk op iets te krijgen wanneer je er middenin zit. Ik besloot dan ook om 1 jaar afstand te nemen van de situatie waar ik nu inzit. Een jaar de tijd om een duidelijk zicht te krijgen op wat ik nu precies wil, wat mijn talenten zijn, waarin ik me wil verdiepen… Er zijn zoveel mogelijkheden door mijn hoofd geschoten om dat jaar zinvol op te vullen dat ik het al benauwd kreeg. Bewuste keuzes maken is prioriteit nummer 1.
- Alleen lijk ik er niet uit te komen en dus zette ik de stap richting loopbaanbegeleiding om me hierbij te helpen. De eerste sessie is ondertussen achter de rug en ik kreeg een hoop moeilijk huiswerk mee.
Ik ben benieuwd of al die moeilijke vragen die ik moet beantwoorden zullen leiden tot het ontwarren van de knoop in mijn hoofd.
Wordt vervolgd!
Heb jij al ervaring met loopbaanbegeleiding of het dertigersdilemma? Hoe ben jij er uitgeraakt? Ik heb precies wat nood aan herkenning. Help!
Hier kan je lezen hoe het verder gaat:
15 juni 2017
Heel herkenbaar. Heb na het behalen van mijn bachelor altijd op een kantoor gewerkt maar kreeg last van dat dertigersdilemma! Ik was toen ook nog eens zwanger van ons 3e spruit. Uiteindelijk kwam net op dat moment de kans om van mijn hobby mijn job te maken en ik heb (misschien heel ondoordacht) de sprong gewaagd. Maar nog geen moment spijt gehad, integendeel! Hopelijk geraak jij er snel uit en maak je een goede keuze 🙂
Gr Ann
15 juni 2017
Hoe zalig is dat. Moedig van je dat je die kans durfde te grijpen, want dat is toch niet zo evident me dunkt.
15 juni 2017
Herkenbaar maar dat wist je misschien al! Ik neem ook een jaar tijdskrediet na mijn moederschapsrust. Vooral omdat ik even nog niet mee wil in de ratrace van het leven en meer tijd wil nemen voor mijn kinderen. Anderzijds zie ik het ook als een periode om mij te herbronnen.
15 juni 2017
Ik had het inderdaad zo al wat tussen de lijnen door gelezen. Allé we zitten dan al met twee in hetzelfde bootje. Hopelijk wordt het een rustig kabbelend beekje waar we over moeten 🙂
15 juni 2017
Zelfs zonder kinderen en met een gevarieerde loopbaan kan dat gevoel je beklemmen. En dus volgde ik deze winter loopbaanbegeleiding. Het is hard werken en bij momenten confronterend. Bovendien hield ik er geen uitgestippeld carrièrepad aan over. Maar …
Ik weet intussen erg goed hoe ik in elkaar zit, welke talenten ik moet benutten, waar die me naartoe kunnen brengen. En dat allemaal is zoveel meer waard. Ik ben er heel rustig en nog meer zelfbewust door geworden. Dat komt hier wel goed, denk ik nu. Ik wens jou hetzelfde! x
15 juni 2017
Oh, jij ook? Ik dacht dat jij je draai ginder gevonden had. Dat leek je echt op het lijf geschreven.
Eigenlijk zoek ik ook naar die innerlijke rust. Die hoop ik te krijgen door te weten waar mijn mogelijkheden en talenten liggen.
Blij dat jij die al gevonden hebt. Het is je gegund x
15 juni 2017
Geen dertigersdilemma hier want ik sta al 10 jaar verder, maar een serieuze midlife. Met dezelfde vragen. En ik woon op 4 km van mijn school dus dat is al één zorg minder. Neemt niet weg dat ik met dezelfde dilemma’s worstel en van dezelfde dingen wakker lig. Ik probeer zo veel mogelijk de grote voordelen van mijn job te blijven zien want in geen enkel ander beroep zijn geen nadelen. Desalniettemin een moeilijke oefening én levensfase.
15 juni 2017
Allé, Eva, wat zeg je me nu? Misschien moeten we samenhokken en onze eigen school uit de grond stampen. Eentje zonder al die papieren rompslomp 😀
Voordelen zijn er zeker en die zie ik ook, maar dat alleen is niet genoeg om met een goed gevoel te vertrekken en thuis te komen. Ik heb wat meer nodig om uit mijn bed te rollen 😉
15 juni 2017
We snappen het allemaal 😉
15 juni 2017
😀 xxx
15 juni 2017
Same here ! Maar had eerst nood aan weten waarom ik hoe was … ben naar Coretalents gegaan, zeer verhelderend ! Nu ik weet waar ik bij mezelf moet op letten, kunnen we pas verder kijken … carrièreverandering is niet direct een optie/mogelijkheid maar we staan open voor alles wat op onze weg komt en als het schoentje past … ondertussen lossen we het op buiten de werksfeer (want met 3 opgroeiende kindjes ben je al veel voorzichtiger…) Hang in there 🙂 komt wel goed !
15 juni 2017
Kei goed, dat het je geholpen heeft. Ik vind het oplossen van bepaalde opdrachten als huiswerk ook al zeer verhelderend.
Dat komt helemaal goed! Veel succes nog!
15 juni 2017
Oh zo herkenbaar! Hier ook hetzelfde dertigersdilemma
Ik volgde ook de loopbaanbegeleiding. Met als uitkomst: Jij kan alle kanten uit… Niet echt geholpen dus. (maar dat kan zeker ook aan de begeleider liggen waarmee ik niet echt ‘connecteerde’)
Ondertussen liet ik het onderwijs wel achter mij. Ik mis wel tijd om creatief bezig te zijn en besef dat ik mijn kinderen veel minder zie. En energie om me dan maar naast de werkuren en het huishouden creatief bezig te houden heb ik ook nog altijd niet gevonden.
Ik blijf dus ook nog even verder sukkelen. (spijtig genoeg ook met de gezondheid…)
Wie weet kom ik er ook wel eens uit.
Ik wens jou in elk geval een heel boeiend jaar toe waarin je antwoorden vindt en een duidelijke richting voor de toekomst!
15 juni 2017
Merci Kris! Dat van die gezondheid lees ik wel niet graag, zene. Ik hoop dat daar toch wat beterschap in zicht komt.
Dat is niet bepaald de uitkomst die je wil horen van een loopbaanbegeleidingstraject. Ik hoop dat er hier toch een duidelijke richting naar boven komt drijven. Pasklare antwoorden moet je natuurlijk sowieso niet verwachten.
Ik stuur alvast een beetje energie naar je x
15 juni 2017
Ik volgde loopbaanbegeleiding en eindigde (o.a.) bij het lesgeven, met de voorwaarde dat ik meer tijd voor mijn gezin en mezelf kan hebben. Loopbaanbegeleiding gaf mij een duwtje in de goede richting en opnieuw het zelfvertrouwen iets te doen aan mijn situatie.
Brussel… Chapeau dat je het al zo lang vol houdt.
15 juni 2017
Dat klinkt alvast geweldig!
15 juni 2017
Ik kreeg ook last van dat dertigersdilemma, zo op mijn 30ste. Dochter geboren, weer aan het werk en ’then it hit me’. Is dit het nu? Is dit wat ik de rest van mijn leven wil blijven doen? Voor het eerst kon ik niet meer voluit Ja antwoorden op die vraag. En ik heb ook over vanalles gedacht. Ik wou eigenlijk es een keer een jaar iets helemaal anders doen qua job. Om dan te kijken of ik het echt zou missen of helemaal niet. Maar het was toen al mei en een jaar ertussenuit zou ik voor begin mei moeten aangevraagd hebben. En ja, welke firma gaat nu iemand vanaf september tot juni aannemen? Waar ik ook mooie uren en een mooi loon heb? Nja.. ik besloot het even on hold te zetten. En toen, eind juni, liet ik mijn leerlingen evaluatiefiches over mij invullen. En die waren zooooo positief! En dat van een jaar waarin ik mij niet top voelde. Toen wist ik weer waar ik het voor deed. Voor die pubers, die – ook al laten ze het soms van geen kanten merken – toch veel aan u hebben als leraar. En ja, die berg administratie en gezeur nemen we er dan maar bij.
Volgend schooljaar ga ik voor het eerst 4/5e werken, met zorgkrediet. Zoals nu, fulltime, en mijn kinderen tot 17u(30) in crèche en nabewaking, dat wou ik niet meer. Meer mamatijd, aan de schoolpoort kunnen staan, dat ambieer ik volgend schooljaar. En ik doe ook 52km enkel traject, beetje vergelijkbaar dus. De files worden langer en langer, en ik rij op dit moment ook langer dan een uur. Dus als ik om 16u gedaan heb, ben ik om 17u15 aan de school of crèche en een kwartier later bij het andere kind. Véél te laat. Om dan eigenlijk om 18u aan tafel te willen zitten en om 19u de kindjes in bed te hebben is niet te doen.
Wij moeten es ne keer wat gaan drinken samen, denk ik. Véél om het over te hebben. 🙂
15 juni 2017
Oh, Davina, idd wij moeten precies eens een klappeke doen. Allé, ik denk dat we met een klappeKE niet toe gaan komen 🙂
16 juni 2017
Ik zit er ook mee, met dat dertigersdilemma. Ik vind dat lesgeven super, nog steeds, maar alle extra’s die erbij komen maken het verdorie lastig. Bovendien ben ik na 10 jaar in het onderwijs nog nergens zeker van (ik word nu eindelijk TADD voor één vak, vaste benoeming is iets waar ik sowieso nog jaaaaaaren op ga moeten wachten, als het er al ooit van zal komen) en kan het dus goed zijn dat ik op 29 augustus hoor dat ik geen werk meer heb in de school waar ik nu drie jaar lesgeef, of wie weet, zelfs helemaal geen uren meer, ook niet in een andere school. Soms vraag ik me af waarom ik het eigenlijk allemaal doe. Maar ik werkte voordien al 4 jaar in de privé, en daar wil ik niet meer naar terug. Dus tja, wat moet een mens dan hé.
Ik hoop voor jou dat je uit het dilemma raakt, en iets vindt waarin je je weer 100% op je plek voelt.
20 juni 2017
Oh, dat klinkt hels en onmenselijk. Ik duim voor je.
18 juni 2017
Veel succes met je zoektocht en herbronning! Hopelijk geeft het je nieuwe inzichten en kansen!
Ikzelf deed een vijftal jaren geleden loopbaanbegeleiding, ik zat helemaal in de knoop met mezelf en voelde ook dat ik mijn toenmalige job niet veel langer kon en wilde doen, zeker niet in combinatie met kinderen. Jammer genoeg leverde het niet zo veel op, maar dat hing ook voor een groot deel samen met de coach en ook met het vastgeroeste idee bij mezelf dat ik enorm ambitieus moest zijn en blijven. Dus mijn goede raad is om te proberen compleet eerlijk te zijn met jezelf zodat je er zoveel mogelijk kan uithalen.
19 juni 2017
Ohhh die job en gezin combineren is helemaal niet evident é. Zelf werk ik deeltijds, slechts 24uur maar oh zo blij dat ik veel bij mijn kindjes kan zijn. (Al kan ik ze ook vaak achter het behang plakken…) Ik ben al regelmatig van job veranderd gewoon omdat ik niet wil vastzitten in iets die mij niet ligt! Het leven is daarvoor te kort. Nu iedereen wat ik zelf graag doe op 5min van thuis/school en er is zalig. Kindjes kunnen voeren en halen, van onschatbare ware. Het iets minder verdienen dat nemen we daar dan maar bij 🙂
Veel succes in je zoektocht!!
Knuffel Lieselot van LdotCo_Littledreamers
19 juni 2017
Het dertigersdilemma. Zo zou ik het zelf nooit benoemd hebben, maar je post is zo herkenbaar. Zelfs zo dicht in je omgeving. Veel herkenning en ook erkennig voor je situatie. Zoals je weet heb ik ook (kort weliswaar) loopbaanbegeleiding gevolgd. Daar is niet veel concreets uitgekomen, maar wel 1 iets dat ik voor altijd meeneem: mezelf zijn, met al mijn softe kanten is OK, ook in mijn beroep. En als dat voor anderen niet OK is, is dat hun probleem en niet het mijne. Dat is wel oefenen voor mij, om dat laatste naast me neer te leggen, maar af en toe lukt het al eens. 🙂 Moedige beslissing, van dat jaar. Veel succes met je zoektocht. Weet dat je niet alleen bent, dat je ook niet alles alleen hoeft te doen. Smakkerd!
20 juni 2017
Ikzelf deed een paar jaar geleden loopbaancoaching en dat deed deugd, om eens op “zo’n manier echt naar jezelf te kijken, iemand die 100% naar jou luistert en met jou bezig is. Het helpt om je verhaal gewoon beter te zien. Je moet het natuurlijk wel nog allemaal zelf doen,maar zls je iemand vindt waar het mee klikt, en als je hard wil werken, dan is het ZO goed voor je! Ken je trouwens “ik kies voor mijn talent” van Luk Dewulf? Echt een aanrader!
20 juni 2017
Als leidinggevende in de sociale sector herken ik het helemaal. Net door dat leidinggevende kunnen wij geen voltijds loopbaanonderbreking nemen. Dus prachtig dat je deze kans kan nemen. Via mijn werk kom ik vaak in contact met loopbaanbegeleiding en heb al mooie resultaten gezien. Veel succes en durf gewenst!
4 januari 2018
Pijnlijk herkenbaar van dat ‘leraar-zijn’. Het is iets waar ik niet uit geraak. Ik sta vol enthousiasme voor de klas, maar alles wat er rond gebeurt … dat weegt mij altijd maar zwaarder. Het administratieve, maar ook het organisatorische ‘boven ons hoofd’ dat wel grote gevolgen heeft. (Reorganisatie etc., dan moet je kop richting westen en dan moeten we allemaal weer richting oosten…).
Ook het fileleed is lastig. Ik werk op 25 (!) km van thuis. Ik vertrek om 7 uur om om 8.15 u voor de klas te staan. Ik ben om 7:45 op school, dat wel, maar veel kan er in die laatste 20 minuten (want wij moeten uiteraard vooraf in de klas zijn) kan er niet meer gebeuren. Vertrek ik later, dan sta ik die 20 minuten extra in de file.
Het is wijs van je dat je daar nu al over nadenkt. Ik ben een stuk ouder (durf niet te zeggen hoe oud) en dan is het veel moeilijker om nog van job te veranderen. Anderzijds … ik wil dat ook niet echt (cfr. enthousiasme voor de klas).
Veel succes!
4 januari 2018
Ik zie me dat zelf ook niet volhouden, aan dat tempo en met die beperkte middelen. Een toverstaf, dat hebben we nodig. 🙂