Dat moet zowat de vraag zijn die me het meest gesteld werd in mijn loopbaan als moeder van 2 zonen. Soms zelfs gevolgd door: ‘een meisje, deze keer’.
Alsof we dat te kiezen hebben en alsof dat mijn wens zou zijn, een dochter krijgen.
Toen A. nog heel klein was, heb we nog even getwijfeld over een derde, al won het verstand het al snel van ons hart. Nee, voor ons geen derde kind meer. Echt niet. Wij voelen ons compleet. En… ik heradem.
6 en 7 zijn ze nu en ik voel de zuurstof langzaam binnenkomen. Dat ze 16 maanden verschillen in leeftijd was een bewuste keuze van mij. Ik ben geen moederkloek en ik wilde gewoon snel van die verzorgende taak af zijn. Kort maar krachtig was het. Ik heb me dan ook werkelijk ‘gesmeten’ in de babyperiode: draagdoeken, borstvoeden en herbruikbare luiers. Je zou haast denken dat ik een oermoeder was. Haha! Het tegendeel is waar. Dat zorgen, verzorgen en moederen vond ik stiekem maar niets.
Vooral nu ze in de lagere school zitten en ik langzaamaan proef van mijn teruggewonnen vrijheden, besef ik nog harder dat ik die baby- en peuterperiode nooit meer wil meemaken.
Zijn er dan nu geen hindernissen meer? Uiteraard wel, kinderen brengen zorgen mee, kinderen met een label zeker, maar ik geniet zoveel meer van het ouderschap nu, ondanks de uitdagingen waar we mee te maken krijgen.
Ik kan zo genieten wanneer ik mijn zonen naar boven stuur om zich klaar te maken om te gaan slapen: zelf pyjama aandoen, zelf tandpasta op die tandenborstel doen, zelf tanden poetsen, zelf een pyjama uit de kast halen als er geen meer ligt, vergeten het licht uit te doen nadien in de badkamer, vergeten de kleren terug op hun plaats te leggen en een kledijconfetti terugvinden achteraf, ruzie maken ondertussen of de badkamer half afbreken, maar ik vind het zoveel plezanter. Echt!
Kinderen begeleiden naar volwassenheid en zelfstandigheid is gewoon meer mijn ding. Gelukkig maar, want het is ook mijn job.
Dus als je je nog eens afvraagt of we een derde kind willen, dan is neen het antwoord. Deze moeder gaat wat verder genieten van haar ademruimte en ondertussen haar bucketlist verder afvinken. Tomorrowland here I come! See ya!
16 februari 2017
En ik die wel voor een derde ging kreeg vreemde blikken van allé waarom doet ze dat nu, ze heeft toch al een meisje en een jongen 😉
16 februari 2017
Haha, ik kan het me zo inbeelden Lies
16 februari 2017
Wat je ook doet, altijd zullen er vragen zijn 😀 Aangezien wij tijdens de zwangerschap niet geheim hielden dat de tweede opnieuw een jongen was, kregen we toen al de vraag of we daarna nog voor een meisje zouden gaan 😀 Maar ook hier is twee genoeg!
Lijkt me wel pittig, zo kort achter elkaar, maar het heeft natuurlijk ook voordelen, vooral nu ze wat groter worden dan 😉
16 februari 2017
Wat een mooie en eerlijke tekst! Hoera voor jou!
16 februari 2017
Zelfs als je er drie hebt, blijft die vraag je achtervolgen en zeker als je drie jongens hebt, dan vindt men het blijkbaar een evidentie dat je voor een vierde gaat EN dat het een meisje zal zijn.
“Allee, nu nog een meisje” zeggen ze dan. Als ik dan zeg dat het evengoed terug een jongen kan zijn, zie je de “horror” in hun ogen verschijnen “oh nee, inderdaad, vier jongens, stel je voor!” 🙂
Niet dat dat de reden is waarom er geen vierde meer komt, want ik vind die broederliefde zo heerlijk om te zien. Maar beetje bij beetje voel ik ook dat ik het gehad heb met de pampers, de potjes, de hangerige huilbuien en de kortere nachten. Ik merk ook hoe hard ik uitkijk naar het moment waarop de jongste vijf jaar wordt en we net zo’n stoere vakanties kunnen doen als jullie. Nog 3,5 jaar te gaan 🙂
16 februari 2017
Gelukkig (of ook weer niet) vliegt de tijd voorbij eens je kinderen hebt
17 februari 2017
Ik geniet nu net nog meer van al die kleine mijlpalen ? Maar het klopt: de tijd vliegt en zal blijven vliegen!
16 februari 2017
High five! ieder doet toch gewoon lekker zijn eigen ding. Wat moeien mensen zich soms toch
16 februari 2017
Ademruimte… dat klinkt als muziek in mijn oren! Hoewel ik er 4 heb is het heel herkenbaar voor mij. Ik ben ook geen straffe in dat verzorgende stuk. Begeleiden naar zelfstandigheid is ook meer mijn ding (gelukkig komt dat ook wel goed van pas in een gezin met 4 kids). Ik moet nog wat geduld hebben. En ondertussen geniet ik mee van jou avonturen (en denk ik steeds : mijnen tijd komt nog ;))
16 februari 2017
Uwen tijd komt nog 🙂 Petje af hoor!
16 februari 2017
Wij gingen wel voor een derde kindje en na 2 jongens bleek het uiteindelijk een meisje, maar het had voor mij evengoed een jongen mogen zijn 🙂
16 februari 2017
Ja hé, 3 jongens maakt een moeder zijn plots veel stoerder ineens
16 februari 2017
Hier met 3, Jongen (7), meisje (5) en jongen (2). En hoe graag ik diep in mijn hart nog eentje zou willen, weet ik ook tegelijkertijd heel zeker dat ons babyhoofdstuk afgesloten is. Ook ik kijk met veel verwondering naar mijn opgroeiende kornuiten. Gisteren sloeg me de realiteit wel even in het gezicht, toen ook de dochter vertelde over haar eerste losse tand… Hmmm… soms wil ik die pauzeknop wel eens vinden!
16 februari 2017
Nu dat de jongste hier kan lezen, heb ik ook dat gevoel. Zo 2 kinderen in huis die plots uw sms’en kunnen lezen. Zotjes!
16 februari 2017
Ademruimte? Wat is dat ook alweer? 😀
16 februari 2017
Haha! Respect hoor Veerle.
16 februari 2017
Zo herkenbaar! Hier twee dochters en getwijfeld voor een derde. En dat mocht best een meisje zijn 🙂
Maar ben nu ook heel blij met die ademruimte!
17 februari 2017
Ik heb 2 meisjes en krijg vaak die vraag of ik niet graag een jongen zou hebben ook. Ik krijg daar iets van zeg. Alsof mijn kinderen nu niet goed genoeg zijn dan?
17 februari 2017
Hier drie jongens, en de steeds terugkomende vraag is herkenbaar. Mensen gunnen me een meisje. Lief van hen. Ze beseffen echter niet dat ik content ben met deze drie rakkers. Een meisje om op te dirken lijkt me soms wel fijn, maar hun emoties lijken me dan weer zo complex.
Het geslacht kan je niet kiezen. We – of eerder ík – twijfelen nog aan een vierde (baby’s verschaffen me immers tonnen gelukshormonen) als dat kindje er komt mag het evengoed opnieuw een kereltje zijn.
17 februari 2017
Ja, dat denk ik soms ook. Meisjes zorgen toch voor wat meer drama, als ik naar mezelf kijk. Haha!
17 februari 2017
Dit is zooooooooo herkenbaar! Ik geniet 10000x meer van mijn kinderen nu ze allebei in de lagere school zitten.
22 februari 2017
Ah, zo herkenbaar! Meestal is de vraag ook gewoon: gaan jullie nog voor een meisje? Euh, nee. Ik ben zot van mijn twee gasten. Ergens zou ik dolgraag nog een derde kind willen (ongeacht het geslacht) alhoewel ook helemààl geen moedertje-moedertje ben, en ergens vind ik het gedacht alleen al gekkenwerk. Het zullen twee zonen zijn en blijven, en ik wacht op de ademruimte!