Lezers, het mysterie achter de ellendige posts van mijn de kant van de laatste tijd, is opgelost. Het antwoord?
Klierkoorts!
Het is klierkoorts. Na weken vermoeid door het leven te dolen, mijn hart hier een beetje uit te storten, ziekses te wezen en te twijfelen aan mijn eigen capaciteiten, had ik er schoon genoeg van.
Ik raapte al mijn moed bij elkaar en trok opnieuw naar de dokter met de boodschap dat ik niet meer kon. Hoe moeilijk ik die woorden ook gezegd krijg. Voorstel? “Bloed trekken aub!” Reactie? “ok, ik zal alles waar ik aan denk laten testen”. Vitaminen, mineralen, hormonen, suiker, schildklier…de hele reutemeut.
Donderdag kreeg ik de uitslag. Mijn huisarts liet een voicemail na: “Ik denk dat we de oorzaak hebben gevonden waarom ge u zo slecht voelt…het is niets ernstigs, maar toch….je heb klierkoorts doorgemaakt.”
Huh?
Ze klonk eigenlijk zelf een beetje van: “dat ik daar niet aan gedacht had…” Het was in elk geval niet in mij opgekomen. Ik heb vroeger wel al een paar keer dat ik klierkoorts had omdat mijn klieren heel gevoelig zijn. Ben ik moe of broeit er iets? Dan zwellen ze op gelijk de eerste de beste ballon aan de helium – kraan. Telkens waren de testen negatief, dus dit keer had ik er zelfs niet meer bij stilgestaan.
Maar ça y est, dit keer is het wel zover. Het virus zelf ben ik al doorgekomen, ik ben niet meer besmettelijk, maar nu zit ik – naar het schijnt – in de recuperatie – fase. Moe zijn, moe zijn, moe zijn met als enige remedie rusten en gezond eten.
Top, mijn twee sterkste kanten…juist ja! *notethesarcasm*
Je leest allicht wel een zekere opluchting in mijn post. Ik ben niet blij dat ik ziek ben, maar wel opgelucht, het gevoel is wat dubbel.
Enerzijds is er dus opluchting: er is een reden waarom ik zo moe ben. Het ligt niet aan mezelf, ik ben geen “work-life-balance” – mislukking en ik lig met reden af in mijn zetel ’s avonds.
Vooral ook: het is OK om zo moe te zijn.
Ik weet dat wat hard en streng klinkt, maar ik begon eerlijk gezegd te vrezen dat er lichamelijk of psychisch. En dan zegt mijn lieve mama: “heb toch wat meer compassie met uzelf.”
Anderzijds is het iets vervelend. Er is niet onmiddellijk een tastbare remedie. Rusten is, zoals jullie al weten, niet mijn sterkste kant en ook naar de buitenwereld toe, lijkt “ik moet rusten” zo’n moeilijk argument. Er zal de eerste maanden wel begrip zijn, maar daarna?
Het komt er dus nu in elk geval op aan om ervoor te zorgen dat het over een paar maanden effectief beter is. Zelfzorg is de boodschap, ditmaal op doktersvoorschrift en hoe stom dat dat ook klinkt, dat sterkt me wel een beetje. Dat is voor mij een geldig excuus, hoe absurd ook.
Ik ben er in het weekend dan ook actief en effectief mee bezig geweest om mijn agenda ernstig onder de loep te nemen.
Dus deel ik met jullie met actieplan dat minstens tot aan de Paasvakantie geldt:
Côté repos
- Op tijd naar bed;
- Geen lange dagen op den bureau;
- Geen avondafspraken;
- Geen netwerkactiviteiten ‘s avonds;
- Op woensdag thuis – liefst zonder te werken;
- Een week thuis in de Paasvakantie;
- Wel gaan sporten op woensdagavond – voor den energie;
- Activiteiten in het weekend beperkten tot één per weekend waar nog mogelijk;
- Geen bijkomende activiteiten plannen tot na de Paasvakantie;
- Een uitwaai – weekend aan zee (zonder kinderen en zonder Echtgenoot, sorry schatjes, maar het moet even);
- Hulp vragen waar nodig met de kinderen;
Côté alimentation saine
- Kookboeken Pascale Naessens
- Gezond verstand?!
Een mens kan maar proberen hé!
Zo, dat is mijn actieplan…al ontbreekt er nog één puntje: de blog. Wat te doen met mijn blogposts?
In samenspraak met An heb ik besloten dat tot de Paasvakantie niets moet. Dat moet eigenlijk nooit, maar toch overleg ik liever. We hebben de voorbije tijd allebei wat geleerd om wat milder te zijn voor onszelf. Alles mag wel natuurlijk, dus ik ga een beetje kijken hoe het loopt. Misschien zoek ik iets ter vervanging…iets kort maar krachtig.
Want een post hoeft niet altijd lang te zijn om goed te zijn, denk ik dan…al is het met wat pijn in het hart.
Mochten jullie nog goede actiepunten hebben voor mijn desactivatie, hoor ik het in elk geval wel graag!
Tot snel, lieve lezers, à bientôt!
Eveline
Laatste berichten van Eveline (toon alles)
- “En viel Klaas Vaak door de mand” - 9 augustus 2016
- Een vakantiekalender voor de Kabouters! - 5 juli 2016
- Lunch met vrienden op zondag = “Vlienie says relax…” - 28 juni 2016
23 februari 2016
Neem je tijd maar, ook wij bloglezers lopen niet weg!
23 februari 2016
Rust maar flink uit! X
23 februari 2016
Volgens mij weet jij zelf heel goed wat je nodig hebt, zo te lezen ;-). Probeer ook maar wat te genieten van deze rustperiode! Zo vaak zal je zo’n pauze hopelijk niet meemaken en wie weet wat brengt het je? Goed voor jou dat je eindelijk weet wat er scheelde en dat het zoiets “onschuldigs” is!
23 februari 2016
Ooow, ik voel met je mee! Het enige wat ik je kan meegeven: Neem je rust serieus!!
Vorig jaar ben ik ook mentaal en vooral fysiek ‘getackeld’ door klierkoorts.
Ben zelfs bijna 3 maandjes thuisgebleven MAAR heb toch nog onvoldoende gerust (wie kan dat, zo in 1-2-3???) waardoor het heel lang heeft nagesleept, nu nog…
(ik sprong vroeger -echt waar- goedgezind uit bed maar tot nu toe moet ik toegeven dat ik helemaal geen zonnetje in huis ben ’s morgens, ik erger me er verschrikkelijk aan maar heb helaas geen energie om te ‘springen’ )
Veel beterschap, denk aan jezelf en wij zien je wel terug verschijnen!
23 februari 2016
Ik kan me voorstellen dat je heel opgelucht bent dat er een oorzaak van je vermoeidheid en energiegebrek is gevonden. Neem je rust! Wij, bloglezers, lopen niet weg. Het belangrijkste is wat je moeder zegt: wees lief voor jezelf!
23 februari 2016
Veel beterschap!
23 februari 2016
courage meisje! En inderdaad, niets moet. Een blog is maar een hobby, het moet leuk en leefbaar blijven!
23 februari 2016
Oef… ik lees vooral dat er nu een oorzaak is voor je moe zijn. En dat je een strak plan hebt om weer beter te worden, enkel volhouden ;). Voor dat laatste duim ik érg hard mee!
23 februari 2016
Amai, dat is een strak plan! Als dat lukt, ben je er vast snel vanaf! En ik begrijp je dubbele gevoel bij “de diagnose”. Hier al 10 maanden vermoeidheid en misselijkheid zonder naam (klierkoorts is al 3x getest, jawel) en met etiketje van de dokter zou het toch iets fijner zijn om te weten waaraan ik mij de komende maanden/jaren aan mag verwachten 🙂 Courage, dat komt dik in orde bij jou! Mijn beste vriend had klierkoorts vorig jaar en die was er op een dikke 6 weken weer vanaf.
23 februari 2016
Met klierkoorts kon ik bijlange zoveel niet. De zetel en tv waren mijn vriend.
Een opluchting dat het ‘dat’ maar is. Dat je weet dat het niet aan u ligt. En met zo’n plan komt dat zeker goed, zolang je u eraan houdt. 😉
23 februari 2016
Dat klinkt zo aanlokkelijk, maar dat zelfstandigenstatuut hé…op deze manier hoop ik wat rust te hebben en de spreekwoordelijke winkel toch nog wat te kunnen laten draaien. Ik probeer mij er in elk geval wel aan het houden. Gisteren lag ik om 22u22 in mijn bed. Al niet slecht! 😀
23 februari 2016
Echt, heel veel beterschap! Neem de tijd die je nodig hebt om van dat vervelende ding Klierkoorts af te raken!
23 februari 2016
Oh vervelend zeg! Veel beterschap. De moeheid kan nog lang daarna de kop weer opsteken. Dan lijkt het wel een opflakkering van de ziekte, heb het helaas ook gehad.
23 februari 2016
Heel veel beterschap Eveline. En je weet het zelf ook hè: de snelste manier om weer helemaal jezelf te worden is zoveel mogelijk rusten. Ik heb paar jaar geleden net hetzelfde meegemaakt. Altijd moe. Bloed laten trekken bij de huisarts en toen bleek ook dat ik klierkoorts had gehad. Gelukkig helemaal goed gekomen. x
23 februari 2016
Beterschap!!
23 februari 2016
Veel beterschap! Probeer ook een beetje te genieten van het rusten!
23 februari 2016
moh schaapke, rust maar eerst goed uit
… doet me er eigenlijk ook aan denken dat ik moet bellen voor mij uitslag, twee weken geleden had mr doktoor ook de hele mikmak laten testen, maar die belt niet zelf ze
23 februari 2016
heel veel beterschap. het is inderdaad een combi van veel rusten en gezonde voeding dat u kan redden. Ik heb het zelf ook heel zwaar gehad tijdens mijn studies terwijl mijn man er dan weer niets van geweten heeft en de dochter op 21m er 10 dagen mee in het ziekenhuis lag (zoals de mama dus). Het is zo verschillend voor iedereen. Volg maar wat je lichaam je ingeeft. Veel succes en wij lopen niet weg hoor, ik wil die tips wel horen om de lijn van Pascal Naessens te krijgen en de blauwe kringen onder mijn ogen te doen verdwijnen. verzorg je
29 februari 2016
Zoveel mogelijk rusten, dus! Niet gemakkelijk met zoontjes in huis, I know, maar het zal moeten! Succes ermee!