Eveline is B.I.B.!

Hallo iedereen! Na een deugddoende vakantie ben ik weer. BIB staat niet voor één of ander revolutionair dieet of één of andere nieuwe sport waarmee je gegarandeerd een platte buik en een pront achterwerkje krijgt, maar gewoon voor Back In Business.

Helaas pindakaas dus voor diegene die het geheim van Hercules’ “Buns of Bronze” wilden weten.

Ik wil jullie wel graag vertellen over hoe onze vakantie is geweest, samen met de Kabouters.

We gingen dit jaar voor het eerst weer wat verder op reis. De voorbije twee jaar zijn we met de auto naar een bungalowpark in Nederland getrokken: best heel wat moois te zien, vriendelijke mensen en ideaal om te fietsen.

Maar de goesting om naar Frankrijk of Italië te trekken, kwam dit jaar toch weer boven.We hadden er echter geen idee van hoe de Kabouters zich zouden gedragen tijdens een lange autorit.

We kozen daarom Saint-Cast-Le-Guildo als eindbestemming…in de buurt van Saint-Malo, het begin van Bretagne, zo’n 730 km rijden.

Een hele rit voor de boeg dus en hoe pak je dat aan?

Ik moet toegeven dat ik meteen één van mijn moeder – principes overboord heb gegooid nadat de reis was geboekt. Bij hoog en laag heb ik tegen Echtgenoot beweerd dat er nooit een draagbare DVD – speler in de auto zou komen. “Wij hebben het vroeger ook zonder gedaan én overleefd”…mja…echt waar… maar de lange rit boezemde me angst in.

Wat als ze na de vermoeiende schoolweken (werkweken voor ons), de inpakmarathon en een als-de-dood-voor-inpakken moeder de hele rit zouden wenen en krijsen? Wat als het onuitstaanbare ettertjes zouden worden na 200 km in de wagen?

Lang leve de promoties van Aldi en de DVD van Peter Pan en een kleine zak veters, de snoepjes!

Tip nr. 1, zeker voor kleintjes die nog geen auto – bingo kunnen spelen, de kleuren nog niet kennen én nog niet zelf kunnen lezen: haal toch maar een draagbare DVD – speler in huis, allé, de auto.

Tip nr. 2: als je een huisje of bungalow huurt, reserveer er dan meteen ook lakens bij (en eindschoonmaak!) als je die mogelijkheid hebt. Na een lange rit, waren we pas om 21u30 op onze bestemming.

De Kabouters hadden alleen een korte dut gedaan en toen moesten eerst nog alle valiezen uit de wagen. De lakens zaten uiteraard in die zak daar helemaal onderaan. Daarna moesten de valiezen uitgepakt worden én moesten de bedden nog worden opgemaakt.

Als je zelf doodop bent en twee jengelende kinderen aan je been hebt, wil je het gedoe tot een minimum beperken zodat ze meteen in bed kunnen. De bedden laten opmaken, zal je allicht op weinig plaatsen kunnen bijboeken. Ze op het bed laten klaarleggen, kan echter wel en dat zou ons toch tijd bespaard hebben. De Kabouters lagen pas om 22u45 in bed!

We hadden een soort bungalow gehuurd op een vakantiepark van een Franse keten. Er was animatie voor de kinderen voorzien. Resultaat: we waren de énige Nederlandstaligen en zelfs anderstaligen in het park.

Als tip nr. 3 geef ik me dat we volgend jaar misschien toch naar een park zoeken dat ook animatie in eigen taal aanbiedt. Als de kinderen ouder zijn, is animatie in een andere taal een pluspunt. De Kabouters snapten nu het concept van een andere taal nog niet en dus hebben ze weinig met andere kindjes gespeeld.

Tijdens de tweede week hebben ze wel wat gespeeld met de meisjes van de buren. Omdat ik altijd zei: “Als je hallo wilt zeggen, moet je ‘bonjour’ zeggen.”, dachten mijn kerels echter dat die meisjes “Bonjour” heetten. De rest van de week hebben ze dus gevraagd waar de Bonjouren waren en of ze met de Bonjouren mochten gaan spelen. Eigenlijk ook een soort eerste kennismaking met het Frans.

Op vakantie zelf hebben we, tot mijn groot plezier, best veel met de kinderen gedaan. We hebben een uitstap altijd afgewisseld met een dagje aan het zwembad of op het strand. Dat lijkt evident en ik voelde ook dat de kinderen er echt nood aan hadden.

Mijn tip zou hier toch zijn om geen schrik te hebben om uitstapjes te doen met kleine kinderen. Als je wat evenwicht inbouwt, is het perfect haalbaar. Tijdens de uitstappen was ik wel zowat op alles voorzien, maar met twee Kabouters op potjestraining was dat ook nodig.

Tip 5 wat dat betreft: een potje om mee te nemen. Ik heb een “carry potty” geleend van vrienden. En ik moet zeggen: wat een handig ding zeg! Het paste in mijn Longchamps – shopper (de grote versie) en het ding is volledig lek – vrij. Pipi erin, potje toe, zakje in en uitkieperen waar het past. Super handig! Dank u, Tom en Kim!

Kies je activiteiten wel zorgvuldig uit: we hebben een fort bezocht, je-weet-wel van echte  ridders, met een toeristentreintje door de stad gereden (used to hate those things) en een piratenboot geënterd. We hebben ze krab laten proeven en kabouter V waagde zich zelfs aan een kreukel.

Het was écht een leuke vakantie, al moet ik ook wel eerlijk bekennen dat ik na de eerste week ook wel een traantje heb gelaten. Ik heb altijd ongeveer een week nodig om echt te ont – stressen.

Daarenboven zitten de Kabouters dus volop in hun potjestraining. Ik heb het aantal broeken en onderbroeken dat ik uitgewassen en gewassen heb, niet geteld, maar het waren er te veel voor op vakantie.

Een week vol pipi en kaka in combinatie met het ont – stressen, geen goed idee. Het werd me even teveel. En dan heb ik eens een goed potje gejankt. Want ja, ik vergat er nog bij te vertellen dat ze ALLEBEI last hadden van peuterdiarree.

Bon, na een goede huilbui was het ergste leed geleden en zei Echtgenoot: “schat , we moeten volhouden.” Gelijk had ‘ie: kabouterV is er zo goed als mee weg. KabouterS heeft nog wat meer moeite, maar die volgt wel.

Tip nr. 6 is dus niet opgeven en gewoon blijven wassen. Niet dwingen of onder druk zetten en steeds belonen als het goed is, zo zei de dokter me. Ik moet toegeven dat het wel niet altijd makkelijk is om niet boos te worden als je met neus boven de zoveelste kakbroek hangt.

Wat het slapen nog betreft: thuis sliepen de kinderen net voor het verlof nog in hun spijlenbedje. Op vakantie beschikten we echter over 2 één persoonsbedden voor de Kabouters. De auto zat al zo vol dat ik geen reisbedjes wilde meenemen en er bij huren vond ik ook een zotte kost omdat ze bijna 3 zijn. De oplossing? Zwembadnoodles van ongeveer 2,50 EUR per stuk.

Je stopt ze onder het hoeslaken, langs de rand van het bed en je kindje kan niet uit het bed vallen. Of toch bijna niet…de Kabouters zijn er elk één keer in geslaagd om toch een val te maken, maar dat zijn echte woelwaters in hun bed.

Ik wou dat ik ook de ultieme tip had voor op restaurant. We zijn een paar keer gaan eten op vakantie en het eerste uur lukt dat altijd goed…daarna wordt het moeilijker. Speelgoed en tablet baten dan niet meer, zeker niet als het al wat later op de avond. Je maakt een Fransman nu eenmaal niet makkelijk wijs dat je ook kan dineren om 18u00.

En toch wil ik dat niet opgeven. Ik ga graag op restaurant en wil hen het liefst meenemen. De enige manier om ze te leren op restaurant te gaan, is het ook effectief doen. Alleen moet ik KabouterS dan ook nog wel afleren om altijd om zijn eten te roepen indien de ober passeert.

Misschien nog een laatste tip? Vuurwerk. Omdat we gebonden zijn aan het bouwverlof, missen we bijna altijd onze nationale feestdag. Het gebeurt echter wel eens dat we op 14 juli in Frankrijk zijn.

Ik weet niet waarom, maar ik had dit jaar ontzettend veel zin om naar het vuurwerk te gaan kijken op het strand. Dus de kinderen in bed voor een goeie middagdut en ’s avonds richting strand.

Terwijl we zaten te wachten op het vuurwerk, werd ik plots onzeker. Het was ondertussen 22u30 en de Kabouters hielden stand, ok, wel met hun tut in hun mond, maar toch. Wat als ze bang zouden zijn voor de knallen? Daar had ik helemaal niet aan gedacht! Stom stom stom!

Ik heb heel even overwogen om nog te vertrekken want plots leek het zo onverantwoord, wat ik daar deed.

Maar toen het vuurwerk begon, bleek het allemaal nodeloze zorgen. De kinderen vonden het FAN-TAS-TISCH! Ze keken hun ogen uit en praten er nu nog over. Heerlijk!

Zo, dat waren zeer beknopt mijn ervaringen op vakantie. Oh jee, ik merk dat dit nochtans wel één van mijn langste posts ooit is.

Ik laat jullie dus verder met rust met wat sfeerbeelden van onze vakantie:

Ik zou meteen weer vertrekken en toch is het ook fijn om thuis te zijn. De laatste week van ons verlof, hebben we een weekje thuis doorgebracht.

Tijdens die week hebben we er van geprofiteerd om nog zoveel mogelijk dingen samen met en voor de kinderen te doen:

• De eerste keer naar de Efteling met de kinderen;
• Een trip naar Decathlon voor hun eerste slaapzakjes om te gaan kamperen;
• Een logeerpartijtje met neef en nichtje;
• Een picknick in het park met een ander neefje en nichtje…

Ze hebben zich niet verveeld!

En we  hebben ook aan  onszelf gedacht: zalige dutjes tijdens de dutjes van de kinderen, romantische scrabble – avondjes (ja, we moesten natuurlijk wel in de bungalow blijven), een pintje drinken op de buurtkermis, een danske doen op dé beach party van Baal én nog een wandelingske op HapjeTapje in Leuven.

Ik denk dat we dit keer werkelijk het onderste uit de vakantie – kan hebben gehaald.

Vandaar dat het pijn deed om maandag opnieuw aan het werk te gaan: moe maar voldaan terug naar mijn bureau. Gek genoeg: hoe verder de week vordert, hoe meer energie ik daar weer uithaal.

En normaal had deze post dus gisteren moeten verschijnen, maar het was al een beetje een rare week : ik mis mijn Kabouters verschrikkelijk (die zitten met oma en opa aan zee) we zaten met een mysterieuze stinkiepooh – geur in huis én de vering van mijn auto heeft het begeven. Op zich niets ergs, maar daardoor was mijn aandacht heel even afgeleid.

Al die verhalen vormen dan weer de ideale basis voor een volgende post. Tot dan!