Geen uitgebreide of uitbundige post deze week. Want vandaag heeft Nononsonsmoms afscheid moeten nemen van een iemand die ons erg dierbaar was.
Zo rond 11u10 zag ik dat ik een gemiste oproep had van mijn vader. Vreemd, telefoon op dinsdagvoormiddag van papa die weet dat ik ‘druk druk druk’ ben overdag. Daarom wist ik meteen waarover het zou gaan.
Zo’n 2 maanden geleden werd Bompa Nononsonsmoms opgenomen in het ziekenhuis. Met ups en downs werd hij behandeld voor een gezwel in zijn buikholte. Enkele erg kritieke momenten, een paar operaties en heel wat vervelende onderzoeken later, wisten we dat de situatie er niet erg goed uit zag.
Toch kwam er eind vorige week ook wat hoopvol nieuws. Gezien de omstandigheden, deed hij het eigenlijk niet slecht. Ondanks het feit dat hij erg verzwakt was doordat hij enkel sondevoeding kreeg, bleek hij een hele sterke man te zijn: zijn longen waren best nog goed en zijn tikker wilde ook nog goed mee. Misschien kon hij toch nog een tijd bij ons blijven.
Het telefoontje van vanmorgen kwam dus onverwachts. Bompa Nononsonsmoms is vorige nacht in zijn slaap overleden, rustig en sereen. De juiste oorzaak kennen ze niet, waarschijnlijk waren zijn reserves gewoon op.
87 jaar was hij en kwam eigenlijk pas op latere leeftijd in het leven van Bomma Nononsonsmoms. Maar voor de kleinkinderen en achterkleinkinderen is Bompa Nononsonsmoms er altijd geweest.
Daar zat ik dan, op mijn opleiding lichaamstaal. Om 15u30 stond mijn hoofd niet meer naar het speuren naar micro-expressies en het detecteren van lichaamstaal. Ik stapte naar de trainer en legde haar de situatie uit. Zij zei meteen: “Oh maar hij heeft een lang leven gehad, dat valt te verwachten op die leeftijd” en “Ah en hij was ziek, dus dan had je dat zien aankomen”.
Ze bedoelde dat vast goed en rationeel heeft ze gelijk, maar dat betekent niet dat het geen pijn doet om afscheid te moeten nemen. En veel troost bieden zo’n uitspraken niet, althans niet voor mij.
Wat me wél troost is de gedachte dat hij niet nog meer heeft afgezien tijdens de voorbije nacht. En dat is het belangrijkste.
Rust zacht, Bompa Nononsonsmoms, we gaan je missen…
13 mei 2015
Sterkte! Het maakt niet uit hoe oud of ziek iemand is, het doet altijd pijn om iemand te verliezen die je dierbaar is…
13 mei 2015
Sterkte. Vreemde reactie voor iemand die een cursus lichaamstaal geeft, vind ik.
13 mei 2015
Veel sterkte in deze moeilijke tijd X
13 mei 2015
Hoe oud iemand ook is, het blijft een verlies, iemand die gemist zal worden. Sterkte.
13 mei 2015
Sterkte!
13 mei 2015
Wat een vreemde (en naar mijn gevoel ook ongepaste) reactie. Hoe oud ook, het doet altijd pijn. Veel sterkte, en hou de mooie herinneringen goed vast.
13 mei 2015
sterkte!
13 mei 2015
Sterkte!
13 mei 2015
Veel sterkte Eveline en An! Oud of jong, ziek of niet ziek, het nieuws en verlies komen altijd even hard aan… verpak die mooie herinneringen en koester ze.
13 mei 2015
Heel veel sterkte dames. Iemand afgeven is altijd moeilijk en komt hard aan, soms willen we dingen te snel wegredeneren, maar das nergens voor nodig.
13 mei 2015
Heel veel sterkte!!!
13 mei 2015
Oh, dit is een tijd voor het hart, niet voor het verstand… Veel sterkte komende week!
13 mei 2015
Sterkte met het verlies.
13 mei 2015
Gecondoleerd, mooie text.
13 mei 2015
Wat een ongepaste reactie. Het maakt niet uit of iemand jong of oud, ziek of niet is, het doet steeds pijn om iemand die je graag ziet af te moeten geven. Veel sterkte, lieverd! En ook aan de hele familie.
13 mei 2015
Veel sterkte voor jou en je familie x
13 mei 2015
Heel veel sterkte gewenst daar!
13 mei 2015
Veel sterkte gewenst. Dikke knuffel X
13 mei 2015
Veel sterkte!
15 mei 2015
Heel veel sterkte …
26 september 2015
[…] En toen werd het eventjes stil bij Nononsonsmoms […]