48 uur op de winterse Lofoten

De magische Lofoten in Noorwegen stonden al even op mijn must see lijstje. Bergen en zee komen er samen wat resulteert in een uniek landschap. Verwondering alom.

48 uur Lofoten

We verbleven slechts 48 uur op de Lofoten zelf waardoor het echt een minitrip was. Uiteindelijk was er net voldoende tijd om een eerste keer van de eilandengroep te proeven en er – as always – meer van te willen.

Het was een tripje onder ons twee, want de kinderen gingen ondertussen met Kazou skiën. Net omdat we maar onder ons twee waren en het een blitzbezoek was bereidde ik thuis amper iets voor. De vluchten, het vervoer en de logies lagen vast. Verder had ik weinig van de bezienswaardigheden opgezocht en lieten we alles gewoon op ons afkomen.

Met de auto op verkenning

We logeerden in Svolvær, wat onze uitvalsbasis was om met een huurwagen de Lofoten te verkennen. De eerste dag verkenden we het noordelijke deel van de Lofoten. De tweede dag verkenden we het zuidelijke deel.

Aangezien het winter was, zijn alle wagens ook standaard uitgerust met spijkerbanden. De wegen worden daar niet sneeuwvrij gemaakt. Je rijdt dus gewoon op aangestampte sneeuw, maar door die spijkerbanden gaat dat heel vlot. Iedereen haalt dan ook vlot de maximum snelheden die aangegeven staan. Tegen 80 per uur over een besneeuwde weg rijden is wel al een unieke ervaring op zich.

Er is uiteindelijk maar één echte hoofdweg op de Lofoten: de E10. Verloren rijden is dus bijna onmogelijk. Langs de kant van de weg staan ook wegwijzers met al dan niet een symbool bij. Het symbool dat bij de naam staat, duidt op het feit dat het een bezienswaardigheid is. Wij reden dus gewoon over de E10 en wanneer we een wegwijzer van een bezienswaardigheid zagen, tikte ik die naam snel in bij Google en besloten we al dan niet of we de afslag namen. Kortom, we lieten de Lofoten gewoon op ons afkomen.

Dag 1 – Svolvær tot Leknes en terug

Henningsvær

Niet zo heel ver van Svolvær bezochten we het dorp Henningsvær. Bekend van het meest epische voetbalveld ter wereld.

Henningsvær heeft een heel mooie authentieke haven en in februari hangt het er vol met stokvis. Vissers brengen kabeljauw binnen, die onmiddellijk ontdaan wordt van zijn kop en ingewanden. Ze worden per twee aan elkaar gebonden met hun staart en dan aan stokken (al dan niet nog gepekeld) voor maanden te drogen gehangen in de buitenlucht. Vrij indrukwekkend om dat hele proces te zien. Soms staan de poorten van de gebouwen gewoon open en zie je de vissers bezig. Deze stokvis is de basis voor vele gerechten in Portugal zoals Bacalhau.

Hauklandstranda en Uttakleiv

Twee prachtige stranden die vlak bij elkaar liggen. De meeste toeristen die je er in de winter ziet zijn dan ook gewapend met een statief en een camera om al dat moois proberen vast te leggen.

Uiteindelijk volgden we de E10 verder tot in Leknes en daar schakelden we over op weg 815 en 817 om zo terug richting Svolvær te rijden langs de kustlijn. We hebben onze ogen de kost gegeven en zijn ontelbare keren uitgestapt om het landschap te bewonderen.

Dag 2 – Svolvær – Reine

Unstad

Ook weer een prachtig strand waar er ook gesurfd worden. Jawel, ook in putteke winter. Ik denk dat ik er toch voor zou passen. We hebben jammer genoeg geen surfers in actie gezien, maar zelfs dan was het strand de moeite waard.

Hamnøy

Het iconische beeld van de Lofoten vind je in Hamnøy. Ik had het al ontelbare keren zien passeren en wilde het dan ook met mijn eigen ogen zien. Pittoresker wordt het niet.

Sakrisøy

Een eilandje net te zuiden van Hamnøy waar het ook weer fotogeniek is. We stopten bij Anita’s Seafood langs de weg. Je kan er de authentieke visgerechten proeven en de gedroogde visproducten kopen. We dronken er een kop koffie en genoten er van een heerlijk stuk taart. Een aanrader.

Reine

Nog wat zuidelijker ligt Reine, dat net zoals Hamnøy de Lofoten samenvat in 1 beeld: rode en gele huizen aan zee, een haven met vissersboten en de bergen op de achtergrond.

Ons verblijf

Thon Hotel Svolvær

We kozen voor het Thon Hotel in Svolvær voor onze overnachtingen. De liggen was voor ons cruciaal want het hotel ligt aan de kade waar we met de boot toekwamen. En waar we ook op de dag van vertrek om 6 uur ’s ochtends de boot terug moesten nemen. Het was gewoon de lobby uitstappen en de boot opstappen. Heel gemakkelijk.

Het ontbijt in het hotel is fantastisch. We zagen in ons leven nog nooit zo’n uitgebreid ontbijtbuffet. Begeleid door live pianomuziek terwijl je een zicht hebt op de haven. Ja, ik moet zeggen dat ik daar wel aan kon wennen. Een echte aanrader.

Bacalao

’s Avonds aten we twee keer in het restaurant/bar Bacalao vlakbij het hotel. Niks fancy, maar wel een gezellige plek waar het haardvuur brandt en waar je kan eten in een ongedwongen, maar leuke sfeer. Ik nam twee keer de vegetarische hamburger en die was echt hééél lekker.

Hoewel we er maar 48 uur waren en we helaas geen noorderlicht zagen, wegens bewolking, heb ik echt genoten van onze trip naar de Lofoten. De Lofoten doen mijn fotografiehart sneller slaan. Puur genot!

PIN IT