Rewilding is hot! In tijden dat alles sneller, beter en efficiënter moet en dat iedereen elkaar lijkt voorbij te hollen, biedt rewilding een perfect antwoord. Het antwoord op de ratrace en de burnouts die tegenwoordig eerder de norm dan de uitzondering zijn.
Slow down and take the scenic route is niet voor niets de slogan van deze blog. Ook ik ontdekte, na de muur, dat ik de dingen anders moest gaan aanpakken. En nee, dan bedoel ik niet met mijn geitenwollen sokken in een hutje in de bergen zitten en leven van de liefde. Al moet ik eerlijk zijn dat de gedachte soms wel aanlokkelijk lijkt.
Door de jaren heen hebben we met z’n allen een kunstmatige samenleving gecreëerd. Artificieel voedsel in plastic zakjes waarvan de oorsprong onduidelijk is, uren op een stoel aan een computer zitten in kantoren met airconditioning en nadien nog wat gaan lopen op een rollende band in een fitnesszaal.
We creëerden een samenleving die ver van onze natuur staat met welvaartsziektes en burnouts als gevolg. Want in onze genen zijn we nog altijd diezelfde jager-verzamelaars van nog niet eens zo heel lang geleden. Dat zie je gewoon al aan de glimlach op je gezicht als je dat vuurtje in brand krijgt met je gesprokkeld hout en je vuurstick.
Maak je eigen shampoo 
Onder begeleiding van Bert en Kiki deed ik een voormiddag aan rewilding. Ze schreven een prachtig boek over die rewilding. Een boek dat je stressniveau al doet dalen als je er nog maar door bladert.
Ik ging samen met Bert en Kiki in een bos mijn eigen vuurtje maken, thee drinken van een kerstboom (i kid you not – en nog fantastisch lekker ook) en de tijd uit het oog verliezen. Het was heerlijk.
Ik kan je verzekeren dat de rust en zuurstof hun ding deden en dat alle stress van me af gleed als water van een eend. Gewoon eventjes terug naar de essentie gaan is de beste remedie. Om nadien helemaal zen weer op mijn stoel aan de computer te gaan zitten en een artikel te schrijven over rewilding. Helemaal omdat ik dat zelf wil.
