3 dagen in de schaduw van de Zugspitze

Het weekend van Hemelvaart trokken we met de tent naar Oostenrijk. We zette onze tent letterlijk op in de schaduw van de Zugspitze en lieten ons verwonderen door al die schoonheid.

Camping Dr. Lauth

Ik koos Camping Dr. Lauth op basis van de ligging en de goede reviews. En dat is volgens mij geheel terecht. Een mooie basic camping met wat speeltoestellen voor jongere kinderen (al amuseerden de onze zich ook nog goed op de wip) én een sanitair gebouw om u tegen te zeggen. Lekker warm, proper en verzorgd. Mét goede douches.

We waren de eerste trekkersgasten en mochten zelf onze plaats op de camping uitkiezen. Hoewel we amper wat van de omgeving zagen, want het was koud en het regende, kozen we voor een plaats met uitzicht op die prachtige Zugspitze.

De tent afbreken in de regen konden we al, ze opzetten in de regen kunnen we vanaf nu ook. Gelukkig wisten we dat de regen geen lang leven meer had. De weersvoorspelling voor de komende dagen zag er droog uit.

Slapen in een tent in de bergen betekent ook dat we ons goed wapenden tegen de kou. Slaapzakken met een comforttemperatuur tegen het vriespunt zijn een MUST. Ik vond de mijne in AS Adventure, samen met reiskussens en oogmaskers. Reiskussens omdat elke kubieke cm in onze koffer ingenomen is en we weigeren om voor een korte trip de dakkoffer te gebruiken. Oogmaskers omdat het lang licht blijft in deze periode. Mijn kinderen zijn daar immuun voor – die hebben het niet graag donker – maar voor mij moet het donker zijn. Samen met warme sokken, thermisch ondergoed en een dichtgesnoerde slaapzak waren die koude bergnachten geen enkel probleem.
De kinderen sliepen er zelfs beter dan thuis. Halleluja!

Seebensee

Het aanbod aan activiteiten in de Tiroler Zugspitz Arena is heel groot. Maar een eerste contact met het toerismebureau zorgde al voor een serieuze beperking: er was afgelopen winter gigantisch veel sneeuw gevallen in de regio en alles vanaf 1500 m lag nog onder een dik pak sneeuw.

De brede weg naar de Seebensee was wel open, maar de meer uitdagende wandelpaden waren dat nog niet. Dus trokken we te voet van de camping, via de watervalweg (dank u voor de tip Dominique) naar het vertrekpunt van de Ehrwalder Alm Bahn. We namen de kabelbaan naar boven en wandelden daar via een brede – sneeuwvrije – weg naar de Seebensee. De weg is eerder saai, maar de sneeuwmuren die links en rechts lagen, maakten veel goed. En de Seebensee ook natuurlijk. Hoewel nog grotendeels bevroren, gaf ze al een glimp van haar schoonheid. Omringd door muren van meer dan 5 m sneeuw, waren we allen heel erg onder de indruk.

De bedoeling was om van daaruit door te trekken naar de Coburger Hütte, maar in het toerismebureau raadden ze ons dat sterk af met de kinderen. De weg er naartoe is steil en nog helemaal besneeuwd. We keerden dus maar terug, dronken een welverdiende Almdudler in Ehrwalder Alm en klokten aan de tent af op 20 km stappen. Niet slecht voor de eerste dag.

Highline 179

De highline 179 is een hangbrug over de vallei. Je rijdt er onder met de auto op weg naar Ehrwald. We hadden ze dus al gezien. Het trok dan ook de aandacht van de kinderen. Er zijn ook drie burchten in de buurt: Schaufestung Schlosskopf, Burgruine Ehrenberg en Fort Claudia. Beneden in de vallei kan je met een speciale lift omhoog om zo vlak bij de hangbrug afgezet te worden. Niets voor ons, wij stapten er resoluut voorbij en besloten de klim te voet te doen. We klommen eerst naar de hoogst gelegen burcht: Schaufestung Schlosskopf. Daar werden we getrakteerd op prachtige uitzichten vanop de vele platformen.

Nadien daalden we af naar het begin van de hangbrug, vlakbij Burguine Ehrenberg voor de ontgoocheling. De toegang voor de hangbrug was betalend. Tickets zijn er te krijgen aan een automaat aan volle prijs: 8 euro p.p. Enkel beneden aan de lift waren er ook voordeeltickets voor families te krijgen. Een ontnuchtering na de flinke klim die we al gedaan hadden. 32 euro hadden we er echter niet voor over. Vorig jaar liepen we nog in Duitsland over de Geierlay hangbrug. Even impressionant en gratis. Met die ervaring in ons achterhoofd lieten we deze toch maar links liggen.

Plansee

Niet zo ver van de hangbrug ligt de Plansee. Ik had al veel foto’s van het meer gezien en kon maar niet geloven dat het in Oostenrijk lag. Het blauwe water en de bergtoppen op de achtergrond doen sterk denken aan een Canadees meer. Maar ik heb het meer nu met eigen ogen mogen bewonderen: het is impressionant mooi én ligt wel degelijk in Oostenrijk. De Plansee heeft kristalhelder water met die mooie blauwe kleur. Eye candy van topniveau. Waar de kinderen zich amuseerden met steentjes ketsen in het water, zaten wij op een bankje te genieten van dat mooie tafereel.

Holzerstubn

Wie graag ook eens de beentjes onder tafel schuift net als ons is bij Holzerstubn aan het goede adres. Zeer lekkere Oostenrijkse keuken in de typische setting. We kregen een plaatsje buiten op het verwarmd terras en waren helemaal in euforie over de charme ervan. De kinderen kregen direct kleurpotloden en een kleurplaat die eveneens de menukaart was.

De bediening was supervriendelijk, met veel gevoel voor humor en het eten was overheerlijk. Hier komen we zeker nog eens terug. Volgende keer zullen we wel eerst even moeten reserveren. We hadden geluk dat we net het laatste tafeltje konden bemachtigen. Iets wat we niet echt verwachtten in het laagseizoen.

Tuftlalm

In het toerismebureau raadden ze ons de wandeling naar de Tuftlalm aan. Een hut die op 1500 m ligt en een mooi uitzicht biedt over de vallei. Na een klim via weg 693 kunnen we beamen dat het uitzicht de moeite waard is.

We dronken wat aan de hut en besloten om verder door te klimmen naar het uitzichtpunt Grüner Ups op 1850 m om daar te picknicken. Al na een paar honderd meter stappen werd duidelijk dat we in een winterlandschap terecht gingen komen. Het pad was vanaf 1600 m volledig bedekt met meters sneeuw. Gelukkig waren al enkele mensen ons voorgegaan en moesten we alleen de voetsporen volgen van onze voorgangers. Anders hadden we dit niet kunnen doen. Er werd wat gesukkeld, er werd gelachen en er werd uitgegleden en nog meer gelachen. Stijgen in de sneeuw is net wat minder leuk, want per stap dat je zet, glijd je een halve stap terug. Maar het doorbijten was het meer dan waard. Het uitzicht in combinatie met het dik pak sneeuw zorgde voor een ideale picknickplek. Eén van de ontelbare, onder-het-gewicht-van-de-sneeuw geknakte dennenbomen vormde de ideale billenisolatie.

Deze wandeling was met kop en schouders de favoriete activiteit van de kinderen. Vooral het afdalen in de sneeuw vonden ze geweldig.

Uiteindelijk klokten we na 3 dagen Oostenrijk af op 46 km en 2000 hoogtemeters. En het strafst van al, de kinderen hadden nog energie om het speeltuintje van de camping onveilig te maken, terwijl wij uitgeput in onze stoel hingen.

Op dag 1 van onze reis beslisten we al dat we hier nog eens terug wilden komen. De streek heeft zoveel te bieden dat 3 dagen gewoon veel te kort zijn. Hier kan je perfect twee weken verblijven zonder je te vervelen.
We hebben in ieder geval 3 dagen intens genoten van ons kampeertripje naar Oostenrijk.