Ongeveer een jaar liep ik al met het gedacht om een eigen instagramaccount op te starten. Al bleef ik de beslissing maar uitstellen. Zoveel volgers achterlaten zou toch zonde zijn? Op moederdag besloot ik al mijn instagram-angsten achter mij te laten en er voor te gaan.
Drie en een half jaar geleden besloten Eveline en ik samen een blog op te starten. Niet goed wetende wat bloggen precies inhield, namen we de sprong in het duister. We startten ook maar gelijk een Facebookpagina op voor onze blog én een Instagramaccount. Al deze dingen besloten we samen te beheren. Langzaamaan leerden we onze weg overal kennen en begonnen we onze draai te vinden.
Zo ook op Instagram. Om minder verwarring te veroorzaken gebruikten we bij elke foto die we publiceerden #nononsonsmomAn of #nononsonsmomEveline. Zo wisten onze volgers ook van wie de foto was. Al bleek dat niet iedereen dat even snel doorhad. Toen de Instagram Stories erbij kwamen, zag ik daar meteen de fun van in. In de praktijk nam ik zelfs het monopolie over de IG Stories op onze account. Onze Instagram account werd zo toch wel wat overheerst door mijn aanwezigheid, waardoor het evenwicht zoek was. Diep vanbinnen begon ik @nononsonsmoms zelfs van mij te beschouwen, iets wat ik heel oneerlijk vond naar Eveline toe.
Ik praatte er met Eveline in dat afgelopen jaar meermaals over, maar ergens bleef ik de beslissing uitstellen. We hadden op @nononsonsmoms al heel wat volgers en een nieuwe account starten betekende ook terug van nul beginnen. Ik was bang voor de verandering. Bovendien stak mijn perfectionisme de kop op. Het soort perfectionisme waar je niet beter van wordt, maar dat je volledig verlamt. Bang om te mislukken, bang om geen mooie foto’s te hebben, bang voor het nemen van beslissingen: waar wilde ik naartoe, welke sfeer wilde ik creëren.
Maar op moederdag trok ik mijn moedige schoenen aan en besloot ik mijn instagram-angsten achter me te laten. Dromen zouden voor eeuwig dromen blijven als er geen actie ondernomen werd. Actie was de eerste stap van alles. Hoe klein de actie ook zou zijn. En ergens las ik: “3 months form now, you will thank yourself”.
@nononsonsmom_an
Mijn nieuwe account werd geboren. Na anderhalve week heb ik toch al 300 mensen gevonden die mijn account de moeite vinden om te volgen. Op @nononsonsmom_an zal je mijn meer persoonlijke foto’s zien. Ook de stories zullen zich vooral op deze account afspelen want ze zijn uiteindelijk een blik achter de schermen en gaan over mijn persoonlijk leven.
De thema’s van mijn nieuwe account gaan vooral over de kinderen, de natuur en mijn weg naar minimalisme.
Mocht je mijn nieuwe account leuk vinden, dan mag je me altijd volgen. Je maakt er mij ongelofelijk blij mee.
En wat met @nononsonsmoms
Ik post nog steeds foto’s op @nononsonsmoms. Maar uiteraard met een iets lagere frequentie en iets meer gericht op de blogpromotie. Af en toe post ik zelfs nog iets in de IGStories. @nononsonsmoms krijgt dan terug meer zijn oorspronkelijke betekenis: een verlenging van onze blog met een mooi evenwicht tussen Eveline en mij.
Ik hoop dat dit voor jullie – onze volgers – een positieve verandering zal zijn. Eentje met meer duidelijkheid. Jullie feedback hierover is altijd welkom. Daar kan ik alleen maar uit leren.
Wat vinden jullie van mijn nieuwe account? Volg je mij al?
24 mei 2018
Ik heb net op de volgknop gedrukt. Al ben je stukken jonger dan ik, we hebben wel wat overeenkomsten (naaien, voeding, minimalisme, thuisblijfmama)
24 mei 2018
Age is just a number 😉
24 mei 2018
Dag An
Ik begrijp je volledig. Zelf struggle ik ook met die vragen: wel starten met bloggen of toch maar niet? Bijbehorende instagram/facebook of gewoon een instagram account zonder blog? Kan ik wel goede foto’s maken? …
Ik ben blij dat jij de knoop hebt doorgehakt ;-). Als er ooit een instagram-account van komt, dan volg ik je met veel plezier!
Veel liefs,
Leentje
24 mei 2018
Ik kan je maar één raad geven: doen! Misschien weet je nog niet wat het wordt en je zal ook fouten maken onderweg. Maar daaruit leer je en zo word je ook elke keer wat beter. Dus hup, niet aarzelen, gewoon starten en kijken wat het geeft. Het is een boeiende, maar heel leuke weg!
24 mei 2018
Ik volg je ook al 😉 En ik snap je helemaal want beiden zijn deels verweven met elkaar. Goed bezig!
24 mei 2018
Dank je wel voor je steun, Carla! x
24 mei 2018
Jep, ik volg je al, en ik ben blij dat beiden er nu zijn!
28 mei 2018
Dat perfectionisme, zo herkenbaar. In december had ik een zware dip (vooral lichamelijk ging het toen niet goed) en toen besefte ik dat er meer in het leven is dan Instagram en mooie foto’s, likes en reacties. Ik heb toen enkele weken afstand genomen en sindsdien is alles veranderd. Ik wil graag mijn verhaal vertellen, maar perfect of goed genoeg zal het nooit zijn. So what? Het is maar social media. Ik heb me erbij neergelegd dat ik niet gevraagd wordt voor events of promo’s.
Ondertussen ligt ons leven zo overhoop door medische problemen dat ik meer en meer besef dat het leven meer is dan picture perfect. Je maakt supermooie foto’s, en bent een mama uit de duizend. Laat die angsten maar eens varen! X