De productie van jeans vraagt enorme hoeveelheden energie en water. Maar ik vond een ecologischer alternatief.
Eva & Laura openden zo’n twee jaar geleden HOST, een winkel waar duurzaamheid centraal staat. Sinds de opening nam ik me voor om mijn nieuwe aankopen zo duurzaam mogelijk te doen. Ik vertoef er geregeld, al is het maar voor de lekkere lunches en koffies (inclusief gezellige babbel) die er geserveerd worden door Nellie.
Het broekengevecht
Ik zag de duurzame jeansbroeken bij elk bezoek aan HOST wel hangen, maar ik negeerde hen compleet. Broeken kopen dat staat in mijn gedachten gelijk aan pure horror. Laten we zeggen dat mijn lijf niet zo broekgezind is of zo. Ik achtte de kans dat die jeans mij ging passen zo klein dat ik er gewoon voorbij liep. Ik durfde de confrontatie niet aan.
Het verhaal achter MUD jeans had ik al meermaals van Eva zelf gehoord: gemaakt van gerecycleerde katoenvezels gemengd met biokatoen, 80% minder watergebruik, geen lederen labels en als de broek kapot is kan je ze laten herstellen of opsturen ter recyclage. Zo wordt je oude broek uiteindelijk weer een nieuwe broek. Een circulaire jeans dus.
Wil je wat meer weten over de werking MUD jeans, dan kan je deze video bekijken.
https://www.facebook.com/brandpuntplus/videos/744742605649588/
Wat ik onlangs in het boek ‘Verborgen Impact‘ las over jeansbroeken was een serieuze eyeopener: katoenplanten voor 1 jeansbroek hebben 2 500 liter water nodig. Laat katoen nu net groeien in gebieden waar water erg schaars is. De totale hoeveelheid water dat er in jeansbroek verborgen zit is 10 000 liter. De katoenplanten voor 1 jeansbroek hebben 10 vierkante meter nodig. Als je bedenkt hoeveel jeansbroeken er op de wereld geproduceerd worden, gaat dat om een gigantische oppervlakte.
De keuze voor gerecycleerde katoen maakt dan ook een heel groot verschil. En dus besloot ik op één van mijn HOST-bezoekjes mijn stoute schoenen aan te trekken en ging ik het gevecht met de gerecycleerde jeans aan. De eerste broek won, want ik raakte er amper met mijn kuiten in, maar ik bleef volhouden. De tweede broek zat perfect. Wat een opluchting. En zo werd ik voor een kleine 100 euro de trotse eigenaar van mijn allereerste gerecycleerde jeans.
____________________________________________
Dit is blogbericht 36/40 van de 40 dagen bloggen uitdaging. Je vindt alle info hier en alle deelnemers hier.
26 maart 2018
Mijn oudste kocht er vorige maand ook één in Leuven. Ik was al helemaal mee met het recyclage-aspect, maar dat een nieuwe zo wreed is voor de natuur, daar had ik geen idee van.
Eyeopener!
26 maart 2018
Wow, leuk concept seg!