Hupla, we zijn al over de helft in het leuke #ouderzonden blogproject van Romina en Annelore. De vierde hoofdzonde gaat over jaloezie.
Wat zou je direct overnemen van een andere ouder mocht je kunnen?
Ik moest zelfs enkele seconden nadenken voor ik iets kon bedenken. Dat klinkt toch lekker pretentieus, niet? Helaas duurde dat gevoel maar enkele seconden en toen popte het plots op in mijn gedachten.
Spelletjes spelen
Hoe vaak vragen mijn kinderen niet of ik mee op de trampoline wil, of mee van de glijbaan of mee een gezelschapspelletje wil spelen of… En hoe vaak heb ik op die vraag al met “nee” geantwoord? Ontelbaar veel keren. Af en toe speelt mijn moederlijk schuldgevoel op en doe ik het toch.
Het kost me enorm veel moeite en energie om daarin mee te gaan.
Als ik kijk naar mijn man, dan zie ik dat hij dat moeiteloos lijkt te kunnen. Niet dat het ook voor hem geen inspanning vraagt, maar de drempel waar hij over moet ligt alvast kilometers lager.
Ik hou niet zo van het drukke gedoe en bij spelletjes begin ik me meestal gewoon te ergeren aan hun gedrag of aan het feit dat ze niet opletten of niet verder doen of veel te veel lawaai maken of… Als er dan eentje verliest die niet tegen zijn verlies kan, moet ik minstens tot 100 tellen om zelf rustig te blijven. Het put me met andere woorden mentaal serieus uit. En nee, dat doe ik dus niet voor mijn plezier.
Introvert ouderschap
Lang dacht ik dat het aan een ontbrekend gen lag, tot ik een artikel op de blog las van Tales From The Crib. Kelly had het daar over introvert ouderschap en dat riep erg veel herkenning bij me op. Extraverten krijgen extra energie van contact met andere mensen, voor introverten kost dat net energie. Dat laatste geldt ook voor mezelf merk ik nu. Het is misschien wel een reden waarom mijn job als leerkracht in combinatie met de zorg voor mijn kinderen me te veel werd. Er werd te veel energie weggenomen en ik had te weinig oplaadmomenten.
Nu ik thuis ben, heb ik mijn energie teruggevonden. De momenten dat ze naar school moeten, kan ik me dan terug volledig opladen in mijn eentje. Maar samen een gezelschapspelletje spelen? Nee, zoveel energie heb ik nu ook weer niet. 😉
Hoe zit dat nu bij andere ouders? Je leest hun verhalen hier.
____________________________________________
Dit is blogbericht 8/40 van de 40 dagen bloggen uitdaging. Je vindt alle info hier en alle deelnemers hier.
22 februari 2018
Wauw, zo herkenbaar!
Ik ben echt blij om dit te lezen, ik heb me al heel vaak schuldig gevoeld tegenover mijn kinderen, want ik heb helemaal geen zin om mee keukentje te spelen of om met de blokken iets te bouwen, terwijl, zoals je beschrijft, andere ouders dat uren zouden kunnen. Gelukkig hou ik wel van voorlezen en (als ze willen meewerken) van knutselen en probeer ik het zo een beetje te compenseren, maar ook dat kost me energie.
Ik had nog nooit van introvert ouderschap gehoord, maar ik herken het volledig, bedankt om dit te delen!
23 februari 2018
Hehe… Hier 4 kinderen en als ik het er zo op nalees ook duidelijk een introverte mama. Ik zie onze kinderen doodgraag maar ben ook elke avond blij als iedereen weer in bed ligt en de rust in huis terugkeert.
Ook ik was trouwens een leerkracht. Maar ik stopte nu bijna 10 jaar geleden, na de geboorte van ons tweede kindje, al met werken. Ik had geen vaste job, moest soms elke dag ergens anders gaan vervangen . Dat zag ik toen met 2 piepjonge kindjes (toen 1,5 jaar en 3 maanden) echt niet zitten.
Ik ben blij dat ik thuis kon blijven, want anders hadden we nooit voor 4 kinderen kunnen gaan.
24 februari 2018
Oh zalig dat je die keuze kon en wilde maken.