Luxuria oftewel onkuisheid, lust, wellust daarover gaat het vandaag in #ouderzonden. Romina en Annelore vertaalden deze hoofdzonde naar de vraag: “Wat doe je om jezelf graag te blijven zien en dit over te brengen aan je partner nu je in de eerste plaats vooral ‘ouder van…’ bent?”
Zelfzorg
Mijn kort en bondig antwoord op die vraag is zelfzorg.
You can’t pour from an empty cup
Het is één van mijn favoriete quotes, die me hieraan herinnert. Er is een reden dat de stewards op een vliegtuig bij de verplichte veiligheidsshow steeds vermelden om eerst voor je eigen zuurstof te zorgen en om daarna pas anderen te helpen inclusief je kinderen.
Het feit dat ik hier nu een jaar thuis zit, is eigenlijk één grote zelfzorgactie. Ik zat vorig jaar op mijn tandvlees en kon de 35 ballen nog maar net in de lucht houden. Nét, want ik was vaak zo slechtgezind, humeurig, verdrietig en gestrest, dat ik de schoonheid van het jongleren niet meer zag. Na een lang innerlijk proces werden er heel veel ballen uit roulatie genomen. Enkel de essentiële ballen bleven over. De ballen die bijdrage aan een betekenisvol leven en die me dus ook gelukkig maken, waren de enige die mochten blijven. Alle andere ballen liet ik op de grond vallen. Hier en daar met pijnlijke (financiële) gevolgen, waar ik mijn weg in moest zoeken.
Het resultaat is dat ik opnieuw plezier beleef aan het jongleren en dat elke essentiële bal voldoende door mijn handen gaat en genoeg aandacht krijgt.
De relatiebal
Eén van dé ballen die overbleef is de relatiebal. Uiteraard omvat de relatiebal veel relaties, maar de aandacht gaat vooral naar de relaties die echt kort bij mezelf staan: mijn partnerrelatie, mijn relatie met de kinderen en mijn relatie met mijn ouders. Voor mij zijn dat de meest essentiële relaties.
Door alle overbodige ballen te laten vallen, bleven enkel de ballen over die me energie gaven waardoor ik toch wel significant gelukkiger werd én me goed in mijn vel voelde. Wat evenveel betekende als terug aandacht hebben voor de mensen rondom mij, in plaats van bezig te zijn met mijn eigen problemen en zorgen, die alleen maar energie wegzogen. Het is één grote wisselwerking en alles heeft invloed op elkaar: een positieve weliswaar
Klinkt eenvoudig toch? Als dat voor jou zo is, dan mag je je gelukkig prijzen. Ik heb er toch lange tijd over gedaan om dit inzicht te krijgen en de mentale verandering te maken. Er is een identiteitscrisis of een dertigersdilemma aan te pas gekomen om tot dit punt te komen.
En concreet?
Concreet betekent het dat ik in mijn relaties veel meer heb leren aanvaarden. Ik heb leren aanvaarden dat mijn kinderen afwijken van de norm (ze hebben beide de diagnose ADHD) en dat ik de lat voor hen veel lager moet leggen. Wat me al enorm veel frustraties heeft bespaard.
Het betekent ook dat ik hier thuis niet meer de juf ben, die iedereen hier op de vingers tikt wanneer er iets gebeurt dat niet volgens de huisregels verloopt of niet voldoet aan mijn hoge eisen. Van rondslingerende vuile was tot jassen die niet aan de kapstok hangen. Ik zeg er nog wel iets van maar op een positieve en constructieve manier. Het is ooit anders geweest, helaas.
En het betekent natuurlijk ook dat we tijd voor elkaar maken om echt met elkaar te praten. Te voet gaan naar school met de kinderen heeft mijn emotionele band met hen exponentieel verbeterd.
Op zaterdag houden mijn man en ik ook onze sushidate. Vroeger wachtten we met eten tot de kinderen in hun bed lagen. Ondertussen gaan ze veel later in hun bed dan mijn maag het volhoudt en beginnen we er aan als ze nog wakker zijn. De kinderen kijken naar een film en wij houden ondertussen onze date. Ideaal om bij te praten en te weten te komen welke gevoelens en gedachten er omgaan in de ander. Zonder het geregel en de kost van een babysit.
Geen grootse, dure en exclusieve dingen dus, maar kleine acties die het leven elke dag een beetje fijner maken. Dat is voor mij de echte luxuria.
Benieuwd wat anderen over deze #ouderzonden schreven? Je vindt alle deelnemers hier.
Mijn ouderzonden:
____________________________________________
Dit is blogbericht 2/40 van de 40 dagen bloggen uitdaging. Je vindt alle info hier en alle deelnemers hier.
15 februari 2018
Ik heb het gevoel dat ik es bij jou op de koffie moet komen om hiervan te leren. Ik ben nog wel steeds de op de vingers tikkende juf en kan moeilijk loslaten… 🙁
16 februari 2018
Dat is niet dat dat vandaag op morgen gebeurd hé. En soms verval ik ook nog in oude gewoonte. Maar het feit dat ik me er dan al bewust van ben, vind ik al een hele stap 😉
15 februari 2018
Mooi en zo waar! Hier ook al eens goed grenzen tegengekomen. En er finaal ook uit geleerd. Die sushidate had ik precies al gespot bij jullie : eentje om te kopiëren 😉
16 februari 2018
Echt een aanrader en het feit dat er geen praktische zaken moeten geregeld worden zoals babysit maakt dat het ook veel vaker doorgaat.