Hoofdzonde 2 – Avaritia: Wat zou je nooit delen met je kinderen? #ouderzonden

Ga nu nu niet naarstig op zoek naar hoofdzonde 1, want dan zal je lang mogen zoeken.  Ik heb meestal de neiging om dingen pas op te merken als ze bezig zijn en dus sloot ik aan bij dit leuke #ouderzonden project op het moment dat ze al aan nummertje 2 zitten.  Maar hé, hoofdzonde 1 zal hier later nog wel verschijnen.  Ik beloof het!

Dat leuk project #ouderzonden is het kindje van Romina (Big City Life) en van Annelore (Compleet Geluk).  Twee dames die net als ik ook meededen met het #boostyourpositivity project van 2015.  Toen ik hier vooral nog groen achter mijn blog-oren zag.

Vanaf nu kan je elke donderdag hier één van mijn #ouderzonden lezen.  Vandaag gaat het over Avaritia, oftewel hebzucht, gierigheid,…

Avaritia: Wat zou je nooit delen met je kinderen?

Het nieuws

Het eerste wat in mijn gedachten opkwam toen ik de vraag las was ‘het nieuws’.  Misschien wat vreemd om daar aan te denken, maar het nieuws daar scherm ik mijn kinderen echt voor af.  Ik ben het altijd al gewoon geweest om naar het nieuws van 19 uur te kijken.  Dat is zowat het enige wat ik echt trouw bekeek.  Tot ik merkte dat met kinderen in huis het steeds moeilijker was om praktisch te organiseren.  Het nieuws was vaak voorbij voor ik er erg in had.
Wanneer het toch eens lukte om te kijken, merkte ik dat ik moest zappen omdat de beelden vaak wel erg ‘hard’ zijn.  Dus schafte ik die gewoonte helemaal af.  Geen nieuws op tv dus.
Vorig jaar schafte ik dan ook voor mezelf elke vorm van nieuws af. Ik ben dus enkel op de hoogte van nieuwsfeiten die me toevallig bereiken en ik ga er niet meer bewust naar op zoek.
Nu de jongens allebei naar de lagere school gaan, kijken ze in de klas elke ochtend naar Karrewiet.  Iets wat ik super vind.  Op onze wandelingen huiswaarts krijg ik van hen dan vaak een uitleg over wat er gebeurt in de wereld.

Mijn bad

Akkoord, akkoord dat van het nieuws vind je misschien wat flauw of gewoon logisch.  Je kan het in ieder geval niet indelen in de categorie ‘zonden’.  Dus dacht ik nog eens verder na en kwam ik terecht bij ‘mijn bad’.

Mijn badmoment is van mij en daar duld ik geen kinderen bij.  Wanneer ik in bad ga, wil ik rust.  Meermaals dropen mijn kinderen teleurgesteld af met de vraag of ze er bij mochten als ze me toevallig zagen liggen.  Sorry jongens!
Nu ze wat groter worden, vragen ze het minder.  Ofwel hebben ze er minder behoefte aan, ofwel hebben ze de boodschap begrepen.

Mijn kleurpotloden

Mijn doos Caran d’Ache kleurpotloden daar moeten alle kleine handjes afblijven.  De kinderen hebben hun eigen huiwerkstation met daarin al het benodigde materiaal.  Ook al staat mijn mooie doos kleurpotloden soms te blinken op mijn bureau, daar mogen ze nooit mee kleuren.  Ik ben veel te bang dat ze ze stuk maken, veel te snel wegslijpen of verloren doen.
Als tiener kocht ik de doos met mijn zakgeld en ik ben er dus erg spaarzaam op.  Al begrijp ik de kinderen wel dat ze ermee willen kleuren, want de hoeveelheid pigment dat ze bevatten is dan ook zeer aantrekkelijk.
Gelukkig zijn mijn jongens niet echt fervente knutselaars en stelt het potlooddelen-probleem zich niet al te vaak.

Mijn ijs

De laatste in de categorie hebzucht is toch wel ijs.  Als ik een ijsje eet, het liefst een dame blanche, dan deel ik niet graag.  De kinderen mogen daar wel eens een hapje van proeven, maar niet te veel.  Wanneer ik eentje eet, eten zij er meestal ook eentje, dus dan hoef ik al niet te delen. Ook met volwassenen heb ik dat trouwens. Op de suggestie om een coupe dame blanche te nemen als dessert om daar dan met twee van te eten, zal ik meestal neen zeggen. Ofwel neem ik er één voor mij alleen ofwel geen.  Al komt die ‘geen’ niet zo vaak voor, want ik leef naar het motto:

Voor ijs is er altijd plaats

Wil je graag andere bloggers hun ouderzonden lezen, neem dan zeker eens een kijkje op deze pagina.

Hebben je ook dingen die je absoluut niet deelt met je kinderen?  Wat is dat dan?