Vilette met vertraging

In oktober ging ik samen met mijn mama een weekendje naar Edingburgh en stond ik dus met beide benen in het wolwalhalla, klaar om een wollen stof te kiezen voor mijn nieuwe jas.  Ondertussen draag ik die jas al 3 maanden met plezier en werd het eens tijd om hem hier op de blog te zwieren.  

Schots shoppen

Hoewel je zou denken dat twee dames, die hun vleugels uitslaan in een onbekende stad, zich te goed doen aan de drukke winkelstraat, was dat bij ons absoluut niet het geval.

Alleen aan de wol kon ik niet weerstaan.  Van mijn mama kreeg ik een nieuwe, streelzachte lamswollen sjaal. Mijn oude sjaal heb ik 2 jaar lang – buiten tijdens de zomermaanden – gedragen en mocht wel eens op pensioen. Wie mij sinds oktober al eens tegenkwam zag mijn nieuw exemplaar ongetwijfeld al rond mijn nek hangen, want ik draag hem elke dag.

De enige andere winkel waar ik absoluut nog naartoe wilde, was de lokale stoffenwinkel.  Mijn vorige winterjas heeft zijn dienst gedaan en ik wilde graag wol kopen voor een Vilette.
Het was de eerste buitenlandse stoffenwinkel die ik bezocht en ik moet zeggen dat het aanbod toch wel erg verschilt van wat we hier gewoon zijn. Geen mooie sweaterstoffen of tricots maar wel een heel groot aanbod aan wol om ‘U’ tegen te zeggen.

Kiezen uit zo een immens aanbod is nog niet zo simpel.  Groen moest het sowieso al worden, maar zelfs dat maakte het er nog niet echt eenvoudiger op.  Er waren heel veel tinten groen.  Na lang twijfelen en combineren met mijn nieuwe sjaal, koos ik voor een donker, ietwat kouder groen.  Bij het afrekenen kreeg ik een innaailabel met de naam van de stof cadeau. Mijn jas ziet er zo net wat professioneler uit.

De rest

Thuis ging ik nog op zoek naar een bijpassende voering, die ik vond bij Madeline De Stoffenmadam. De pauwenkatoen was voor mij een perfect match met de Engelse wol.  Pauwenveren zijn nu eenmaal een klein beetje té, dus stak ik er nog wat extra bling tussen in de vorm van een gouden paspel.  Als je voor té gaat, kan je het maar beter tegoei doen.

Omdat ik maar bleef twijfelen over de maat en pasvorm van de Vilette trok ik begin november even naar Mevrouw Vilette in person.  Handig om in de buurt te wonen van een vrouw met ongelofelijk veel Vilette-expertise.  Er werd gepast en besloten om een maat 38-40 te maken.  De mouwen werden verlengd met 5 cm, maar dat mocht voor mij toch nog een paar centimeters meer geweest zijn.  Iets om mee rekening te houden, want ik sta niet bepaald bekend voor mijn lange armen.
Als echte paspelzakkenfan, verving ik de zakken die het patroon voorziet door paspelzakken.

Ik koos ervoor om geen tussenvoering te gebruiken, wat er voor zorgt dat het eigenlijk eerder een lente/herfstjas is.  Jammer genoeg is de winter in België amper te bespeuren en kan ik er ook gemakkelijk de winter mee door.  Op iets koudere dagen draag ik er nog een extra cardigan onder of mijn knuffeltrui.  Eén jas dus, voor een heel jaar maximaal genot.

Stof en patroon

↑↓Donkergroene wol – bij Edinburgh Fabrics
↑↓Katoen met pauwenveren – bij Madeline De Stoffenmadam (uitverkocht) maar ik zag hem nog bij LanaLotta

↑↓ Vilette – La Maison Victor (editie jan/feb 2017)