Winter en zee, dat is niet meteen een standaard associatie in mijn hoofd. Zomer en zee ook niet echt, maar daar geeft het merendeel van de mensen mij ongetwijfeld ongelijk in. Vorige zaterdag besloten we het er toch eens op te wagen en trokken we naar Oostende voor een portie wintersfeer.
Winter in het Park
Vorige maand ging S. voor het eerst schaatsen met school. Thuis wilde hij onmiddellijk nog eens. Het vooruitzicht dat in Oostende een openlucht schaatsbaan op een vijver in het park was, viel dan ook in goede aarde bij het kind. Ook ik waagde me nog eens op glad ijs, wat toch terug eventjes wennen was. Voor A. was het in Oostende zijn eerste keer op schaatsen, hoewel hij enkele keren viel en er wat traantjes waren, vond hij het ook heel leuk. Misschien dat de warme choco van erna er ook voor iets tussen zat, want in het park rondom de vijver staat een heel gezellige kerstmarkt. Je zou haast vergeten dat je aan zee bent.
De echte kerstsfeer
Op het Wapenplein brachten we een bezoekje aan het Huis van de Kerstman met de echte kerstman uit Rovaniemi in Lapland. 2 winters geleden waren we in Lapland met de kinderen, maar een bezoekje aan de kerstman paste toen niet meer in ons programma. Maar dat hij speciaal voor ons naar Oostende kwam, had hij echt niet hoeven te doen. Al appreciëren we het wel ten zeerste natuurlijk.
Onze namiddag sloten we af met een bezoek aan de lichtshow met muziek, pal in de winkelstraat van Oostende. Kerstiger dan dit kon het niet meer worden. 
Winter en zee
Tegen zonsondergang trokken we naar het strand, want een bezoek aan de zee kan toch niet passeren zonder ook de zee effectief eens te zien. Het was volgens mij de eerste keer dat ik een winterse zonsondergang aan zee meemaakte. Het was betoverend mooi. Dat we daar dan nog eens bijna helemaal alleen waren, maakte het plaatje compleet.
Hoewel ik erg houd van de kerstsfeer, vind ik de drukte van zo een kerstmarkt soms er wat teveel aan. Ik geniet daar van, maar het vraagt toch wel wat mentale energie. De rust, de snijdende wind en de zonsondergang van het strand bleken ideaal om mijn energie terug aan te vullen. De kinderen konden er roepen, rennen en zot doen zonder dat we het risico liepen dat we ze kwijt raakten in de massa of dat ze per ongeluk de straat op liepen. Kinderen uitlaten heet dat dan. 
De innerlijke mens
Van onze strandwandeling liepen we onmiddellijk Jilles binnen. Een hamburgerrestaurant met hamburgers van ‘echt’ vlees, maar met ook heel lekkere vegetarische hamburgeralternatieven. Elke hamburger is er trouwens gelinkt aan een bijpassend biertje, iets wat de man zich graag liet overkomen. Onze kinderen amuseerden zich ondertussen in de mega grote speelhoek, waardoor we zelfs eens een woord konden wisselen zonder dat er kleine oortjes meeluisterden.
We betaalden er trouwens met Restocheques. Op die website vind je ook nog andere Oostendse restaurants. 
We keerden met 4 opgeladen batterijtjes terug naar het binnenland. Missie volbracht.
Wil je zelf een keertje de winter opsnuiven in Oostende? Dan vind je hier alle info om van je bezoek een succes te maken.
