Het grootste volksgeheim van 6 december vertellen is niet makkelijk. Ik zit er al enige tijd over na te denken over hoe ik dat moet aanpakken en wanneer ik de boodschap moet brengen. Ik raak er maar niet aan uit en kan wel wat raad gebruiken.
De oudste zoon zit in het derde leerjaar en ergens in mijn hoofd was dit voor mij de laatste keer dat hij als onwetende 6 december meemaakte. Langs de ene kant wil ik wel de kinderlijke onschuld bewaren en genieten van het hele gebeuren, langs de andere kant wil ik ook niet bewust mijn kinderen klein houden omdat ik geen afscheid kan nemen van die tijd. Net zoals ik avondflessen, toen mijn kinderen peuter waren, heel snel heb afgebouwd, ook al was dat gemakkelijk en gezellig. Bepaalde gebruiken horen nu eenmaal bij bepaalde leeftijden en ik heb daar meestal wel vrede mee. Ik vrees ook dat hoe langer ik het geheim in stand houd, hoe groter de teleurstelling zal zijn bij de waarheid.
In mijn hoofd zit nu het idee om het hem in de kerstvakantie te vertellen. Zo is hopelijk de ergste kater achter de rug tegen Pasen, want ook die droom zal aan diggelen vallen. Gelukkig heb ik altijd gezegd dat de kerstman bij ons niet komt en dat mama en papa voor de pakjes onder de boom zorgen. Het zou anders wel een heel bittere pil worden. Ik hoop ergens dat hij dan tegen volgende winter er vrede mee heeft en dat hij nog een laatste keer mee toneel kan spelen voor zijn broer.
Raad gevraagd
Maar hoe pak ik dat nu het best aan? Ik heb er geen flauw idee van. Hoe brachten jullie de boodschap? Hoe kwam de boodschap aan? Of hebben jullie gewacht tot ze het zelf ontdekten? Lukte dat goed om mee toneel te spelen voor jongere broers en zussen?
Je ziet het, deze moeder kan wel wat hulp en raad gebruiken. Alvast bedankt!
11 december 2017
Heel direct. De Sint bestaat niet, mama en papa kopen de cadeau’s. Dat was goed hier. 😉
11 december 2017
Klinkt goed 🙂
11 december 2017
Dochter van 7 (2e lj) heeft het net voor 6/12 ontdekt. Ze was aan het opruimen en deed iets naar de kelder. Toen beseften we ineens dat alle kadootjes er lagen! Heb haar gevraagd wat ze had gezien maar ik wist al dat het telaat was want ik heb een heel nieuwsgierig kind en ze was te lang weg om enkel iets weg te leggen. Maar ze heeft het goed opgenomen en vroeg meteen of de kerstman dan ook niet echt was. Dus ineens maar gezegd dat ze gelijk had. Geen tranen, niks, maar had ik ook niet verwacht van haar. Ze is nogal een nuchter type. En ze vindt het wel leuk om mee te doen met het grotemensengeheim 🙂
11 december 2017
Oh, dat moet wel efkes vloeken geweest zijn. Super dat ze het zo goed opnam. Ik kan dat dus totaal niet inschatten hoe hij gaat reageren.
11 december 2017
Ik zou ze het tegelijk vertellen, als één van de twee erachter komt. Dat lijkt me toch al makkelijker, om de eventuele teleurstelling te kunnen delen met elkaar 😉 Ik herinner me mijn Sint-ontnuchtering nog levendig en ook heel warm. Ik zat in het 1e leerjaar en in de klas had ik ruziegemaakt met een jongetje dat beweerde dat de Sint met zijn paard uit de hemel kwam (Nee! Met de boot uit Spanje!). ’s Avonds vroeg ik aan mama hoe het nu zat met die Sint, en dat dat toch niet kon, met een paard uit de hemel komen. Ze zei dat ik langer mocht opblijven en dat ze me een geheim zou vertellen zodra Broer en Zus in bed lagen. Samen in de zetel toonde ze me een boek over het leven van ‘de echte’ Sint, met alle verhalen die er over hem gaan. Dat die man zo graag kinderen zag dat hij hen allemaal wou helpen. Dat mama’s en papa’s hun kinderen zo graag zien dat ze dat mooie verhaal willen verderzetten. Dat we dus niet echt geloven in een oude man op het dak, maar dat dat een symbool is voor graag zien, net zoals je kan geloven in God en daar enkel symbolen van ziet. En dat je, als je groter wordt, leert hoe je op verschillende manieren in iets kan geloven. Uit alles wat ze zei sprak zoveel liefde dat ik meteen vrede had met het idee. Ik was trots dat ik groot genoeg was voor een nieuwe manier van geloven, en trots dat ik mocht helpen om Broer en Zus daar ook heen te helpen groeien.. Vanaf dan mocht ik de tafel mee helpen dekken en de namen in letterkoekjes maken, maar net voor de echte cadeaus moest ik naar bed. Zo is het vandaag nog steeds. Elk jaar schrijven we een brief, en elk jaar zegt mama: “De Sint blijft komen, zo lang je in hem en in de liefde gelooft”.
Ik kijk er al naar uit om het mijn kinderen op dezelfde manier te doen.
11 december 2017
Wat een mooi en warm verhaal, Eva. Iets wat ik hen ook graag wil meegeven. Maar ik zou het jammer vinden dat voor zijn jongere broer de magie al een jaartje vroeger stopt. Hmm. Stof tot nadenken
11 december 2017
Beste
Ik heb mijn kinderen jaren geleden net het zelfde verteld , als Eva haar ouders .
Wel niet samen hopelijk nemen zij de traditie over met hun eigen ukkepukken . Zodat wij nog lang mogen genieten van hun kinderlijke vreugde . Zij vertellen zelf dat ze het nooit als een leugen of bedrog hebben ervaren .
Succes met wat of hoe je het ook aanpakt
Chris
11 december 2017
Merci x
12 december 2017
Waw, Eva, wat prachtig! Ik ga deze zeker onthouden voor als het hier zover is…
11 december 2017
A. wordt volgende week 9 en hoewel ze dit jaar heel hard heeft getwijfeld, was haar finale conclusie dat hij bestaat. Ik laat haar, ze geniet er nog van, maar ik ben relatief zeker dat het haar ook niet op haar grondvesten zal doen daveren als ze het ontdekt.
11 december 2017
Hier ook bij ons als ouders twijfel wat er mee moeten. Het geloof lijkt nog rotsvast (de oudste is 8, de jongste 7) maar de oudste moet volgend jaar surprises gaan maken op school. Op zich is daar nog wel een verhaal omheen te maken, maar ik doe dat niet graag, voelt op deze leeftijd toch een beetje als om de tuin leiden, als jokken tegen mijn kind. Bovendien is hij een van de jongsten van zijn klas, dus ik vermoed dat de meeste anderen dan echt niet meer geloven. Ik zou niet willen dat hij er via een klasgenootje achter komt en dan vol twijfel en ongeloof op het schoolplein staat. Dus ik weet het ook niet. Het is fijn dat hij zo ergens in gelooft en het voelt bruut dat te doorbreken maar het voelt ook niet fijn het verder voort te zetten en er meer omheen te gaan verzinnen. En inderdaad: wat te doen met kleine broer? Die ook meteen van zijn geloof helpen? Of hem nog een jaartje laten geloven? Dat is misschien speciaal voor grote broer, om mee te delen in het geheim, maar voelt kleine broer zich dan het jaar erna niet extra voor de gek gehouden? De reactie hierboven van hoe haar moeder het haar vertelde vind ik ook heel warm en mooi. Een dergelijke manier spreekt me wel aan om het uiteindelijk te vertellen
11 december 2017
Hier zijn ze ook 8 en 7 en je beschrijft perfect waar ik ook mee zit.
11 december 2017
Wat leuk, ook 7 en 8! Vind je het ook leuk dat ze nu zo veel kunnen delen en samen kunnen doen? Ik wel, al kost het ook moeite om elk hun ‘eigen’ dingen te gunnen.
15 december 2017
Ja, hier hebben ze ook veel aan elkaar. Allé, ze maken veel ruzie, maar ze kunnen ook niet zonder elkaar 😉
11 december 2017
Ik kocht het boek ‘Sinterklaas voor grote kinderen’. Daarin staat dat de sint een heel groot geheim wilt vertellen en dat hij nu vindt dat je groot genoeg bent om dat te weten, maar je moet eerst een ‘geheim contract’ ondertekenen waarin staat dat je het geheim niet verder mag vertellen. Na het contract begint hij zijn verhaal, over het ontstaan van sinterklaas enz en dat de mensen nu een soort toneelspel spelen om de sint van toen te herdenken en dat ze vanaf dan ook deel uitmaken van het toneelspel.
Een heel tof boek, Arwen was er heel erg blij mee en neemt haar rol als ‘toneelspeelster’ heel erg serieus 😉
11 december 2017
Ik kreeg die tip ondertussen van verschillende mensen. Ik ga dat boek eens van kortbij bekijken.
11 december 2017
Ik zei gewoon van in het begin de waarheid 😉
Mijn dochter weet dat de Sint al lang dood is, en dat we gwoon traditie in ere houden, en toch speelt die het spelletje even hard mee en gaat die er helemaal in op. Maar in haar binnenste weet ze wel hoe de vork in de steel zit.
11 december 2017
Amaai, straf seg. Daar had ik zelfs nog niet aan gedacht.
11 december 2017
Mijn 3-jarige vroeg eind november waarom de Sint nog niet dood de was… ik viel net niet om en zei dat de Sint iets heel speciaal is… Hier helemaal eerlijk zijn, was me net te vroeg, maar soms heb ik daar al spijt van…
Wat ik vooral jammer vind is dat het verhaal zo opgeklopt is geworden. Vroeger was het Sinterklaas en daarmee uit, ik ontrafelde het geheim in het eerste leerjaar, op 5 december, net voordat ik ging slapen. Ons mama vertelde dan ook het verhaal dat Eva neerschreef. Ik hoopte het ook zo te kunnen doen, maar met al die hulpsinten, weggestopte sleutels, brieven waar de Post op antwoordt, spiekpietjes,… weet ik niet of kinderen überhaupt nog kúnnen ontrafelen hoe de vork aan de steek zit. Ik las zelfs al over een boek waar de papa het verhaal het bestaan van de Sint bevestigd…
Ik zal dus ook gewoon, rond het 3de leerjaar, een avond uitkiezen en het verhaal vertellen, denk ik. Ik heb nog enkele jaren de tijd en ondertussen hoop ik dat ze het toch nog zelf ontdekken 🙂
11 december 2017
Mijn dochter van 9 jaar is sinds vorig jaar op de hoogte. Zij stelde heel veel vragen en toen heb ik het boek “Het geheim van Sinterklaas” gekocht. We hebben samen dit verhaal gelezen en zij vond het super. Ook omdat ze een contract moest ondertekenen om te beloven dat ze de traditie zou verderzetten en niets zou verklappen aan andere jongere kinderen. Ik heb er toen een blogpost over geschreven. http://www.volopgenieten.be/het-grote-geheim-van-sinterklaas/
15 december 2017
Oh leuk, net eens gaan piepen op je blog. Het ziet er wel tof uit, op die manier.
12 december 2017
Onze jongste dochter kwam zelf met de vraag, de oudste bleef hardnekkig geloven, dus liet ik ze het zelf uitpluizen. (elke vraag ketste ik terug: hoe denk jij? Waarom denk je? ….) En zo zijn ze vorig jaar (toen acht en tien) zelf achter de waarheid gekomen.
12 december 2017
Hier mag het nog een jaartje of 2 duren (1e leerjaar nu), maar ik heb ik wel al goed gevolgd 😉
Zelf had ik op een bepaald moment enorm veel vragen en mijn mama liet mij daar echt over nadenken en merkte dat ik niet meer met magische antwoorden afkwam om het bestaan te bevestigen, maar met praktische antwoorden waardoor zijn bestaan in twijfel werd getrokken. En zo heeft ze uiteindelijk mijn vermoedens bevestigd. Bij mijn zus ging het een stuk moeilijker, die werd zelfs wat boos op mijn ouders en kwam er dagenlang op terug, maar uiteindelijk is het ook goed gekomen 😉
13 december 2017
Ik wil nog een extra reactie geven. Ik geef godsdienst en geheel toevallig zei een meisje van het derde me deze week het volgende: ik vind Kerstmis zoveel leuker dan Sinterklaas want dan weet ik dat mijn mama en papa een pakje voor mij kochten en niet iemand die ik niet écht ken.
Ze kent het geheim nog niet, maar ik denk dat ze er klaar voor is 🙂 Misschien zijn kinderen dus niet noodzakelijk teleurgesteld als ze weten dat hun ouders de sint zijn… en kunnen wij dit als ouders als blij nieuws brengen, als verrassing. En niet als leugen, als bekentenis…
15 december 2017
Nee dat is waar, een mens bekijkt het al gauw zo negatief hé