Met 1 september begon officieel mijn jaar thuis. Een jaar waarin ik normaal een opleiding ging starten, die ik uiteindelijk dan toch niet startte. Kan je nog volgen?
Uiteindelijk komt dat op hetzelfde neer als huisvrouw zijn. Iets wat nogal hot was in medialand vorige week omdat mevrouw Rutten er haar zegje over deed.
Onrustige september
1 november is gepasseerd en dat wil zeggen dat ik al 2 maanden mijn nieuwe rol als huisvrouw opneem. Het was met gemengde gevoelens. Laten we zeggen dat september de maand was van mentale onrust. Deels omdat er nog een paar apen uit de mouw kwamen op school bij de oudste zoon. Deels omdat de jongste zoon ook de hele diagnostische reutemeteut doorliep en deels omdat ik zelf nog wat mijn nieuwe plekje aan het zoeken was.
In mijn hoofd zat de hersenkronkel dat ik iets ‘moest’ doen. Ik kon toch niet gewoon thuiszitten voor de kinderen zorgen en verder niets? Ik kon toch niet zo weinig ballen in de lucht houden, terwijl ik in mijn omgeving zoveel fantastische jongleerders zie. Dus bleef ik zoeken naar opleidingen en bleef ik nadenken over wat ik nu wilde, hoe ik het wilde en wat ik nu volgend jaar ging doen. Dat jaar blijft immers niet eeuwig duren. Het voelde alsof ik daarbij nog eens achternagezeten werd door het gapende financiële gat.
Het jaar thuisblijven is onze echte luxe en die heeft een serieuze kostprijs. Maar nu is die kostprijs ook in mijn hoofd volledig verantwoord en kus ik mijn beide pollekes dat het ons lukt.
Het financiële gat
Want dat financiële gat dat is er natuurlijk. En het is een groot gat. Al ging ik maar van een halftijds loon naar geen loon, bedragen met 3 nullen maandelijks mislopen dat doet pijn. Het is beangstigend.
Maar eind september hadden we de eerste maand zonder mijn loon achter de rug en ik constateerde dat we nog leefden, dat er geen drama’s met deurwaarders hadden plaatsgevonden (mijn fantasie slaat af en toe eens op hol) en dat het al bij al wel goed leek te komen. Wat zeg ik? Het sluit zelfs veel beter aan bij ons leven dan ik zelf besefte. Langzaamaan door heen de jaren kwam de klemtoon op duurzaamheid en traagheid in ons leven. Het thuisblijven past daar eigenlijk perfect in.
- We gaan sinds september te voet naar school en het effect op mijn kinderen is fenomenaal.
- Sinds oktober kook ik tijdens de week enkel vegetarische gerechten. Het boek ‘Honger’ van Mme Zsa Zsa was een geweldige bron van inspiratie.
- Wanneer ik nieuwe kledij voor mezelf koop, is het zo duurzaam mogelijk. Zelfs schoenen.
- Ik probeer zoveel mogelijk kledij zelf te maken.
- De kledingkast van het hele gezin evolueert hier naar een capsule collectie.
- Ik volg geen nieuws meer.
De traagheid zorgt ervoor dat ik me niet meer bezig houd met de nieuwe fashioncollecties voor mezelf en de kinderen. Ze hebben geen 10 truien waarbij ik op het einde van een seizoen constateer dat ze ongedragen in de kast bleven liggen.
Verder denk ik veel beter na of ik iets echt wil of niet. Of dat evenement echt zoveel geld waard is of niet.
Door het nieuws niet meer te volgen, maak ik me ook geen zorgen meer om de wereld, waar ik vaak toch geen invloed op heb. Dingen de je niet kan veranderen moet je loslaten. Check. Ik concentreer me nu vooral om mijn directe wereld, waar ik wel invloed heb op de dingen. Een versterking voor een quizploeg zal ik niet meer zijn, maar ach, daar kan ik wel mee leven.
Al die acties brachten zoveel rust. De informatiestroom voor jezelf beperken werkt echt goed. Je hebt niet meer het gevoel dat je alles misloopt, want je weet niet dat het er is. Tsjakka!
Feit is dat wanneer kwetsbaarheid geen plaats meer heeft binnen een huwelijk, er eerder iets mis is met dat huwelijk me dunkt. Je kan dat naïef noemen, maar ik leef liever niet constant op mijn hoede voor mogelijk onheil.
Rustige oktober
Oktober bracht ineens rust in mijn hoofd. Plots besefte ik dat al dat extra geld heel leuk is, maar niet tot de prioriteit van ons leven behoort. Ik gebruik hier bewust ‘ons’, want uiteraard geldt dat ook voor mijn man.
Onze prioriteit is ons gezin. De juiste ondersteuning kunnen bieden aan onze kinderen zonder daar zelf bijna aan onderdoor te gaan zoals vorig jaar. Want vaak gaan we toch gewoon werken voor luxe, om te consumeren al dan niet onbezonnen en om mee te lopen met de standaard en te doen wat anderen doen. Sociale media doen daar echt geen deugd aan.
Het jaar thuisblijven is onze echte luxe en die heeft een serieuze kostprijs. Maar nu is die kostprijs ook in mijn hoofd volledig verantwoord en kus ik mijn beide pollekes dat het ons lukt.
Er is tijd om te vrijwilligen, om te koken, om te zorgen voor anderen én voor mezelf. Er is geen stress meer bij zieke kinderen, er zijn geen opvangproblemen meer en mijn man kan zonder schuldgevoel zijn werkdag afronden. Ook al is dat nog wat later dan anders.
Ik heb dan wel geen 4 universitaire diploma’s zoals zij. Maar ook ik studeerde verder en leg nu mijn diploma tijdelijk naast me neer. Het heeft niets met feminisme of vrouw aan de haard te maken. Iedereen, man of vrouw zou die keuze moeten mogen maken of dat nu veel werken, weinig werken of niet werken is. Wat maakt het uit? Het ene staat niet boven het andere, toch? Als we een keuze kunnen maken waar ieder binnen zijn gezin kan achter staan, zouden we met zijn allen veel gelukkiger zijn. Niet?
“Ja maar, je bent nu toch financieel volledig afhankelijk van je man?”, hoor ik je denken. Je hebt gelijk. Ik stel me kwetsbaar op en dat houdt risico’s in. Het leven is aan de durvers en problemen lossen we wel op als ze zich voordoen is mijn filosofie. Het heeft geen zin om me daar zorgen over te maken. Feit is dat wanneer kwetsbaarheid geen plaats meer heeft binnen een huwelijk, er eerder iets mis is met dat huwelijk me dunkt. Je kan dat naïef noemen, maar ik leef liever niet constant op mijn hoede voor mogelijk onheil.
Ik vond deze maand terug de energie waar ik al zo lang naar op zoek was. Mijn passion planner staat overvol, mét plaats voor leuke dingen. Ik ben nog geen enkele keer tegen mijn vier muren opgelopen.
Dus sinds oktober stopte ik met zoeken naar een opleiding en stopte ik met te ‘wat als’-en. Ik besloot gewoon te genieten van het jaar dat we samen cadeau kregen. Hoewel ik economisch gezien nog nooit zo onnuttig ben geweest, heb ik me nog nooit zo nuttig gevoeld.
5 november 2017
Leuk te horen dat het je bevalt. Het lijkt me financieel ook wel een uitdaging omdat je nu tijd hebt om dingen te doen die je anders niet kan doen omdat je moet werken. Al is natuurlijk niet alles betalend
5 november 2017
Ja, dat is ook wel zo. Langs de andere kant doe ik veel minder impulsaankopen.
5 november 2017
Ik zei het je al eerde: “De rijkdom zit hem niet in de centjes, maar in de tijd voor jezelf en je gezin.”
Je verrijkt de jongens op een heel mooie manier. Daar kan niets materialistisch tegenop! X
5 november 2017
Ja, ons gesprek in het midden van de nacht op de oprit, was er eentje met een gouden randje. Ik denk dat daar ergens de klik begon. Je bent er eentje uit de duizend xxx <3
5 november 2017
Heel boeiend om te lezen! Hier gooien we voorlopig nog heel veel ballen uit de lucht. Ik snak naar tijd om na te denken over mijn huidige job. Alleen mag ik als leidinggevende geen loopbaanonderbreking nemen en is de beslissing dus nog veel drastischer.
Geniet van jouw jaar! Dit moet ook zo’n positief effect hebben op de rest van het gezin!!!
5 november 2017
Nee, dat is inderdaad een heel moeilijke beslissing. Alleen blijft ons leven niet eindeloos duren.
5 november 2017
Mooi! Wij doen sinds een jaar ook aan ‘bewuster’ leven. Mijn onregelmatige uren maken dat ik heel veel thuis ben op momenten dat anderen werken. Sommigen vloeken daarop, maar ik noem het een luxeprobleem. Altijd aan school staan, tijd hebben voor een ommetje, praatjes met de kinders, zoveel kleine dingen waarvan ik ook moest leren genieten. En ik ben blij dat mijn altijd draaiende hoofd eindelijk die rust ook kan plaatsen.
5 november 2017
Jeuj! Rust in dat hoofd is zooo belangrijk
5 november 2017
Chapeau dat je de beslissing durfde te nemen. Vergt veel moed
5 november 2017
Je slaat de nagel op de kop!
Traagheid is zo belangrijk, en daarin schuilt de schoonheid van het leven. Ik volg ook geen nieuws meer (echt belangrijk nieuws bereikt je wel vanzelf), en ben gestopt met bloggen.
Sociale media vind ik een moeilijke: aan de ene kant doe ik wel graag nieuwe ideeën op (om te naaien, voor boeken, kookideetjes, uitstapjes, …) , maar tegenwoordig is er overal sluikreclame die probeert aan te zetten tot consumptie (alsof we daar allemaal zo gelukkig van worden)… Daardoor lees ik niet veel blogs meer en onlangs ontvolgde ik een aantal mensen op Instagram omdat ik mij enorm kan aan ergeren aan het commerciële / semi-professionele.
Ik las vorig jaar het boek “Busy” van Tony Crabbe, en dat heeft me wel doen nadenken over mijn prioriteiten. Ik ben heel blij met mijn keuzes, en jij zo te lezen ook!
En economisch onnuttig, dat zou eigenlijk een compliment moeten zijn. Voor jouw kinderen, man, het milieu en heel veel mensen die dit jaar je pad zullen kruisen, zal je supernuttig op allerlei vlakken zijn…
5 november 2017
Oh Boomie, ik las ook ‘Nooit meer te druk’ van Tony Crabbe. Echt zwaar fan van dat boek en ik pak dat nog regelmatig opnieuw vast.
Je kan het mooi verwoorden.
5 november 2017
Ik ben ongelofelijk blij dat je dit deelde met ons. Het valt moeilijk uit te leggen, maar dit is exact wat ik eens moest lezen. Bedankt!
5 november 2017
Graag gedaan 😉
5 november 2017
Zo mooi geschreven vol waarheden. Ik ging per 1 sept van een 4/5e naar een parttime en financieel is het ook niet eenvoudig maar mijn kinderen verdienen een mama die actief thuis is na school en niet een mama die doodmoe elke avond op de zetel ploft.
Hier ook een zelfmaakbeweging in gang gezet en bewuster leven.
Je doet het goed, wat men ook zegt en denkt, de gewonnen tijd kan niemand van je afnemen, wat ze ook beweren. Genieten maar!
5 november 2017
Tof Ann, wij hebben ook gekozen om een halt toe te roepen aan het razensnelle tempo waarin onze wereld draait. Ik ben thuis en dat komt iedereen ten goede! Geniet ervan!
5 november 2017
Geniet ervan! Ik ga ook genieten van mijn jaartje 4/5 werken. Die 100 leerlingen minder maken echt een groot verschil waardoor er ook in mijn hoofd rust is weergekeerd.
Soms denk ik dat we gewoonweg teveel informatie moeten verwerken op één dag en dat ons hoofd dat niet aankan. Ik kan mij dus helemaal vinden in het afbouwen van sociale en andere media. Want ook hier helpt dat ongelooflijk voor die rust in het hoofd.
5 november 2017
Wat verwoord je het mooi! Je hebt ook helemaal gelijk. Alles komt sowieso op z’n tijd, zelfs als je het financieel met wat minder moet stellen. Je past je aan, de grote luxe jozft niet, want uiteindelijk is een goed en gezond functionerend gezin de grootste luxe die je kan wensen.
5 november 2017
True!
5 november 2017
Ik ben op mijn 40ste gestopt met werken (heel andere omstandigheden, met weduwenpensioen) om mijn kinderen volop de steun te geven die ze verdienden. Zelf evenwicht vinden in dat thuis zijn heeft best even geduurd. Het gevoel van niet meer meetellen, afgeschreven zijn, niet voor vol aanzien worden als huisvrouw heeft een tijd geduurd. Nu na 8 jaar kan ik er alleen maar positief op terugkijken. De ratrace is gedaan, er is levenskwaliteit, ik heb me nog wat bijgeschoold (7 jaar Spaans, 3°jaar naailes ondertussen en dit schooljaar ook Frans om te vervolmaken). Ik doe vrijwilligerswerk voor CM, ben er voor de kroost als dat nodig is en vind het trager en simpeler leven (ook materieel, ik ‘wil’ zoveel niet meer) de max.
Natuurlijk kan niet iedereen dat maar toch applaus voor jullie om het te durven. En geniet van alle kwali-tijd!
5 november 2017
Zo zo zo fijn om te lezen dat je nu terug meer nadenkt over wat je wil en waarom je het wil. Dat je terug rust gevonden hebt. Je wist wel al dat ik je/jullie keuze aanmoedig, maar toch nog eens hoeraaaaa!
5 november 2017
Je moest eens weten hoeveel zin je me geeft om hetzelfde te doen. Ik genoot deze herfstvakantie van wandelen met de kinderen, van traagheid en van er zijn voor hen. En ik zou dat graag langer en méér willen doen….. misschien eens beginnen rekenen? ?
6 november 2017
Haal die rekenmachine maar boven 😉
6 november 2017
Je schrijft het prachtig, en ik denk dat je velen zin geeft om hetzelfde te gaan doen, want de voordelen zijn overduidelijk als je het mij vraagt! Het is wél een kwestie van die stap durven zetten, dus alleen maar bewondering voor jou!
Zelfs 4/5de werken wordt soms misprijzend bekeken, want “dat doe je toch niet met jouw diploma?” Daar heb ik best moeite mee en me verdedigen vergt vaak veel energie, dus ik ben ermee gestopt, al weet ik dat er zowel privé als op het werk mensen zijn die het afkeuren, en dat is jammer. Minder consumeren, geen impulsaankopen, zoveel mogelijk zelfmaak (vooral voor de jongens) en geen nieuws meer (behalve de radio in de auto) deed ik al een tijd en ik voel me er prima bij. Al voelt ook dat soms als een opgave, en daar moet ik nog vrede mee vinden.
Ik hoop dat de rust in je hoofd alleen nog maar toeneemt, in ben zeker dat iedereen beter wordt van jouw jaartje thuis!
6 november 2017
Zo lief! x
6 november 2017
Mooi geschreven! Ik ben blij voor jou dat je dat gevoel van onnuttig hebt kunnen ombuigen naar nuttig! Want het gevoel om thuis te kunnen zijn in je eigen huis, da’s echt belangrijk!
6 november 2017
Dat is een prachtig verhaal An. Blij dat er eindelijk rust is. Hier is het omgekeerd gegaan. Door het haar thuis ben ik enorm actief en gedreven worden maar dat zorgt voor mijn rust. Al klinkt dat gek. Een jaar thuis, iedereen zou dat eens moeten doen. ?
6 november 2017
Maar dat is omdat je je goed voelt waarschijnlijk. 🙂 Mijn energieniveau stijgt ook weer langzaamaan. Dat is al een positieve evolutie.
6 november 2017
duusnd hartjes voor jouw. Ik vroeg het me laatst nog af: hoe zou het zijn met… Ik ben dus erg blij om dit stukje te lezen en te lezen dat je je draai vindt in dit nieuwe leven.
Iedereen zou wat meer aan ’traagheid’ moeten doen.
6 november 2017
Oh An! Dat wist ik helemaal niet!
Ik kan deze beslissing alleen maar toejuichen. Tijd met de kinderen komt nooit terug. En aan het eind van de rit: binnen tig jaar, denk je echt niet meer na over de centen die jullie nu ontlopen. Maar wellicht maken jullie dan een verzuchting met een heel warme gloed: ‘Ach, dat was toch een fijn jaar!’
Genieten, zou ik zeggen! Al snap ik de aanvankelijke zorgen ook heel erg goed. Het is niet evident, een half loon dat wegvalt binnen een jong gezin.
Maar ik ben er zeker van dat dit jaar een andere dimensie aan jullie leven geeft, en dat jullie daar vast binnen x aantal jaar nog steeds de vruchten van plukken.
6 november 2017
Oh, hoe heerlijk klinkt dat! Mijn mama was ook altijd thuis voor ons en ik heb zo’n warme herinneringen aan thuiskomen van school en samen fruit eten. Ik ben nog volop student, maar zelfs nu kijk ik al uit naar het moment waarop ik hetzelfde doen voor mijn kinderen. Ik word pedagoog, maar eigenlijk is huisvrouw mijn roeping 😉
Maar eh, veel tijd nu, dat wil zeggen: nog eens een date? 😀
6 november 2017
Count me in. x
6 november 2017
Fijn dat het je zo bevalt! Ik denk dat het belangrijkste is dat je van moment tot moment kijkt wat jij – en je gezin – nodig hebben. Niets moet definitief zijn… ik heb het altijd raar gevonden als mensen heel hun toekomst gepland en uitgestippeld hadden terwijl ik nauwelijks wist wat ik op dat moment wilde. Nu besef ik meer en meer dat mensen evolueren en dat plannen niet erg is, maar dat je moet openstaan om die plannen te wijzigen als dat beter is.
Zelf ben ik ook al een hele tijd thuis en het heeft zeker zijn voordelen. Nu Giel gestart is in het eerste leerjaar en de eerste weken heel zwaar waren met nachtmerries en faalangst was het absoluut een zege dat ik er helemaal voor hem kon zijn en samen met zijn juf kon zoeken naar een manier om het aan te pakken. Ik denk absoluut dat dat geholpen heeft om het snel te doen beteren en ook nu kan ik gemakkelijk de vinger aan de pols houden.
Anderzijds voel ik toch ook een gemis… ik hoef me niet te vervelen, maar toch mis ik wat meer uitdaging en voldoening. Ik hoop de komende maanden een manier te vinden om daar een draai aan te geven. Voltijds werken zal voor mij waarschijnlijk niet meer mogelijk zijn, maar ik wil wel een job waarin ik voldoening kan vinden en dat lijkt soms quasi onbestaande… Time will tell…
6 november 2017
Dat evolueren is zeker zo. Als ik bekijk naar wie ik nu ben tov twee jaar geleden is er een enorm verschil in visie en opvattingen. Dankzij mijn kinderen eigenlijk.
Vooruit kijken heeft weinig zin, denk ik. We leven nu!
7 november 2017
Wauw super!!!
7 november 2017
Zalig!! Geniet ervan! en wedden dat je na dat jaar misschien huismama blijft? 😉
7 november 2017
Wat een mooi en eerlijk artikel, An! Geniet van de extra tijd voor jezelf en je gezin!
8 november 2017
Ik ben nu ook 2 maanden thuis (ouderschapsverlof) en ik merk dat ik daar verdomd goed aan kan wennen. Ik heb nog nooit in mijn zetel gezeten en geniet van de tijd om creatief te zijn, om te zorgen voor een lekker vieruurtje als de jongens thuiskomen. Helaas ben ik nu al over de helft…. in januari is het weer van werken!
8 november 2017
Wat een mooi, eerlijk verhaal. Eentje zonder vingers wijzen maar eentje dat genieten ademt.
9 november 2017
Dat lijkt mij geen makkelijke beslissing maar geef jezelf nog wat tijd om aan de nieuwe situatie te wennen.
20 november 2017
Ooooh, zo herkenbaar! Mijn sabbatjaar begon op 1 februari 2017 en loopt nu stilaan ten einde. Ik had het echt nodig, een pauze van een jaar. De tijd vliegt, ik heb me nog geen moment verveeld. Ben benieuwd wat jouw sabbatjaar je gaat brengen. Ik volg!
21 november 2017
Voorlopig vervelen we ons ook nog niet 🙂
21 maart 2018
Ik volg je blog nog maar recent en kwam via je laatste post bij deze post terecht. Heel verhelderend, ik zit wat in dezelfde situatie, sinds 2 maanden fulltime huismama, maar kan moeilijk uitleggen waarom ik voor deze situatie gekozen heb, maar jij verwoordt heel goed hoe het voelt!
Ook ik heb even geprobeerd om een ‘doel’voor erbij te zoeken, een opleiding maar wat dan juist wist ik nog niet (iets dat ik daarna in het werkleven kan gebruiken of net iets creatiefs). Daarna heb ik dat losgelaten, ik las ergens: ik hoef geen Russisch te leren om een nuttig gespendeerde dag te hebben. En dat Ís toch gewoon zo… Ik probeer er ten volle van te genieten en ‘in het moment te leven’ hoe zweverig dat ook klinkt. Traagheid rocks en is zo goed voor ons hele gezin 🙂
22 maart 2018
Welkom hier! Zalige quote van dat Russisch. Zo waar ook!