Ik wou dat deze blogpost over iets prachtigs ging, iets oogverblindend mooi. En eigenlijk is dat ook wel het geval: mijn post van deze week gaat namelijk over mijn ogen. Prachtige, wonderlijke dingen eigenlijk, die oogbollen van ons, maar voor mij ook de oorzaak van heel wat zorgen de voorbije weken.
De start van het verhaal – oogarts nr. 1
Het verhaal begint enkele jaren geleden. Mocht je al denken dat het een goed idee is om je lenzen uit te doen nadat je pikante saus gegeten hebt, dan kan ik je met zekerheid vertellen dat dat NIET het geval is. ‘Niet’ in hoofdletters, dat moet in deze context.
Je hoornvlies zal daar in elk geval niet blij mee zijn. Gelukkig herstelt dat vlies erg snel, met de juiste druppeltjes en een vettig zalfke.
Omdat ik mijn hoornvlies dus beschadigd had – op dergelijk erg intelligente wijze, nvdr – kwam ik bij de oogarts terecht. Ideaal moment om mijn ogen eens een grondige check-up te geven.
Ik had en heb nog steeds nogal veel last van “vliegskes“, zwarte stipjes die in mijn gezichtsveld ronddwarrelen. De optieker had me aangeraden om dat te laten nakijken door een oogarts. Zo gezegd, zo gedaan.
De oogarts deed wat druppeltjes in mijn ogen, zette mijn pupillen wagenwijd open en scheen met oogverblindend licht in mijn ogen.
“Zo“, zei ze, “uw netvlies is wel heel erg dun.” “Mja, toch wel erg dun“. En ze verwees me door naar een andere oogarts, ééntje met een laser. Want het zou toch nuttig kunnen zijn om mijn dunne netvlies te laten laseren. Als het fout loopt met je netvlies, ben je namelijk blind. Dan wordt en blijft alles zwart voor je ogen.
Oogarts nr. 2
Bij oogarts nummer 2 speelde zich ongeveer hetzelfde af: druppels, pupillen wijd en een oogverblindend licht.
“Mhm, mja, uw netvlies is wel heel dun.” “Ik heb al dun netvlies gezien, maar het uwe is toch wel heel erg dun.”
Ik moet toegeven dat haar reactie mij ondertussen lichtjes op de zenuwen werkte. Fijn te horen *notethesarcasm*, de zoveelste rariteit. Mijn lijf ligt zo af en toe wat dwars. Mijn ouders hebben bij fabricatie toch een paar steken laten vallen, zo blijkt gaandeweg.
De conclusie van oogarts 2: “uw netvlies is heel erg dun, opletten voor lichtflitsen, zwarte gordijn – effecten en met ballen tegen uw hoofd.” Maar preventief laseren deed ze niet meer. Want laseren maakt littekenweefsel en littekenweefsel veroorzaakt tractie. Maw: “door te laseren kunnen we scheurtjes veroorzaken, dus dat doen we liever niet meer tenzij het echt nodig is.”
Ok, geen probleem.
Enkele jaren later
De laatste maanden had ik echter de indruk dat ik steeds meer “vliegjes” kreeg, “floaters” zoals dat dan blijkbaar heet – in het oogjargon. Ik belde oogarts 2 terug op en kreeg zowaar het deksel op mijn neus.
Als ik geen lichtflitsen zag of geen zwart gordijn zag, moest ik haar niet bellen. Ik had het natuurlijk ook wel gewaagd om erg vriendelijk te vragen om de oogarts zelf te mogen spreken en niet enkel de secretaresse… *notethesarcasm,again*
Dus ik trok naar mijn huisarts, vond daar gelukkig wel een luisterend oor en trok op haar advies naar oogarts nr. 3.
Oogarts nr. 3
Oogarts nr. 3 had ook een luisterend oor. Ze gaf me wel meteen de boodschap mee dat oogarts nr. 2 gelijk had. Preventief laseren van het netvlies gebeurt niet meer.
Geen probleem, legde ik uit, maar een jaarlijkse controle en even een nazicht leek me toch geen slecht idee. Oogarts nr. 1 en 2 hadden me ongerust gemaakt, ik wil namelijk niet per se een laser in mijn ogen als dat niet hoeft…integendeel!
Dus oogarts nr. 3 nam haar druppels en haar oogverblindend licht bij de hand en ja hoor: “amai, ja, uw netvlies is toch wel heel erg dun.” We zien dat wel vaker, bij hoog myopen, een verdund netvlies, maar het jouwe is toch wel heel erg dun.” Hoog myoop. Ik kende al een cycloop, dat zal allicht wel iets anders zijn. Cyclopen kunnen allicht wel hoog myoop zijn, denk ik dan.
En ze zei ook nog: “Heeft de vorige arts gesproken van scheurtjes in uw netvlies?”
Spoed – oogartsen nr. 4, 5 tot en met 128…
Wat bleek? Floaters worden veroorzaakt door wijzigingen of scheurtjes in het netvlies. Daardoor komen er eiwitten in je glasvocht en dat zijn de floaters. Althans, zo herinner ik me de uitleg toch. *Ugh, floaters, eiwit, glasvocht, ugh*
Er zaten en er zitten nog steeds scheurtjes in mijn netvlies, aan beide kanten. Wtf?!
En zo belandde ik drie kwartier later op spoed, vooraf aangekondigd bij de supervisor, om de scheurtjes meteen te laten laseren. Ik wandelde enkele uren later buiten met twee afspraken om mijn hele netvlies rondom rond te laten laseren, aan beide kanten. Toch preventief, want ja ja, “uw netvlies is toch wel heel erg dun“.
De scheurtjes werden gelaserd en ook de 1ste afspraak voor de preventieve laser liep vlot. Dezelfde dokter als bij het laseren van de scheurtjes, eindelijk een vertrouwd gezicht. Maar best wel ongemakkelijk en een onaangenaam gevoel. Het voelde toch een beetje alsof Luke Skywalker met een kleine light saber in mijn oog zat te “poken“.
De tweede afspraak verliep nog vlotter, althans volgens de dokter zelf. Het was een andere dokter dan de eerste keer: een beetje een macho met een stagaire aan zijn zij, gretig om haar te tonen hoe het laserapparaat werkte. Ik ken er helemaal niets van, maar ik voelde dat het niet ok was bij het laseren van mijn linkeroog. Ik voelde de laser harder dan de eerste keer. Geen Luke deze keer, maar ineens Darth Vader. Nochtans had de supervisor aangeraden om niet te intensief te laseren.
Het resultaat
Zo komt het dat ik hier nu zit, met twee gelaserde netvliezen, een hoop irritant dwarrelende floaters en de boodschap dat de kans op scheurtjes op loslating sterk gedaald is door de ingreep.
Maar ook met een lichtkring in mijn linkeroog, ééntje rondom rond mijn gezichtsveld. Gelukkig niet in het midden. Een kromme lijn, met een beetje een caleidoscoop effect, die constant aanwezig is. Ik kan het niet beter omschrijven: het lijkt een beetje op een migrainevlek, zonder dat de hoofdpijn volgt. Gelukkig maar.
Daar stonden dokters 4 tot en met 128 dan toch voor een raadsel: nog nooit gehoord, nog nooit meegemaakt en “we hopen het voor u, maar we weten eigenlijk niet of die lijn nog weggaat, want het moet wel erg vervelend zijn“. Dank u, denk ik? En : “Je weet nu in elk geval al wat de lichtflitsen zijn” Ah ja, tof, denk ik? “En je gaat er sowieso minder last van hebben op termijn, ah ja, want je went er wel aan.” Not sure how to feel about that.
Ach, er zijn echt veel ergere dingen, ik weet het wel. Het idee om blind te worden, scared in elk geval the bezjeezers out of me. Dus ik ben blij om de laser, blij om de oogartsen die ervoor gezorgd hebben dat de scheurtjes afgebakend zijn en dat mijn netvlies rinkrond quasi verlijmd is aan mijn oogbol. Dat is geruststellend, dat is wetenschap op hoog niveau. Het is oprecht top dat dat allemaal mogelijk is.
Maar als ik moe ben, op mijn witte muren kijk omdat daar nu éénmaal de tv voor staat, of een hele dag op de witte Word – achtergrond zit te turen…godmiljaardedju, dan is het toch niet altijd makkelijk om dat voor ogen te houden en niet heel even geïrriteerd te zijn.
Laatste berichten van Eveline_nononsonsmoms (toon alles)
- Eveline neemt afscheid - 18 december 2018
- Ode aan Bolleke - 12 juni 2018
- Met liefde gegeven: juwelen van Lucardi.nl - 29 mei 2018
4 juli 2017
Howla zeg… nogal scary is dat allemaal! Ik heb ook van die zwarte vlekjes die ronddansen, oogarts zei me dat dat niet zo erg is zolang ik idd geen lichtflitsen zie ofzo. (Dan is je netvlies wesl naar de bom, denk ik, als ik jouw blog zo lees). Ik ben niet myoop maar hypermetroop en heb gelukkig nog geen klachten gehoord over mijn netvlies dat dun zou zijn. Maar dat jij nu zo’n vervormd, of hoe moet ik het zeggen, zicht hebt…. omg, da’s echt erg voor jou! Ik hoop echt op een goeie afloop. Neem aan dat je in Leuven bent geweest en dus wel omringd werd door de besten in hun vak?
7 juli 2017
Ja, in Leuven geweest. Je kan inderdaad niet beter zitten, maar toch vond ik ze niet altijd even correct naar mij toe. Nu ja, dat vind iedere patiënt op een bepaald moment wel eens denk ik, dus dat kan ik wel relativeren.
4 juli 2017
De onzekerheid moet verschrikkelijk zijn. Ben blij dat je jouw verhaal hebt kunnen doen ! Dikke knuffel zus en voor een belletje of bezoekje, kan je altijd terecht 🙂
7 juli 2017
xxx
4 juli 2017
’t Is pas als ge zoiets meemaakt dat ge weer ff geconfronteerd wordt met het geluk van andere mensen die van die dingen niet hebben hè… ’t Is uiteraard niet het einde van de wereld, maar dat neemt niet weg dat jij je er wel echt k** over kan voelen (vul in met 2 letters naar believen).
Ik duim mee dat die streep nog weggaat en dat je alleen de voordelen van het laseren behoudt!
7 juli 2017
Thx, ik heb me idd wel k** gevoeld die eerste dagen. Toen die lijn er bij kwam was ik vooral lastig om de reactie van het ziekenhuis. Het voelde echt aan alsof ze zich wilden indekken. En de beloofde onderzoeken hebben ze niet eens gedaan, na uren wachten. (Ah ja, want het was al 17u natuurlijk ;-))
4 juli 2017
Oh yikes!! Ik denk dat ik toch maar eens een afspraak ga maken… ik wijt zwarte vlekjes altijd aan vermoeidheid (en misschien is dat ook wel maar beter het zekere voor het onzekere nemen).
Ik zou het wel serieus moeilijk hebben met die verschillende meningen… op den duur heb je toch geen idee meer of het juiste gedaan wordt?
Op zo’n momenten besef je pas hoe gevoelig en tegelijk belangrijk je ogen zijn he… Ik duim dat die vervelende kleuren/lijnen weggaan…
7 juli 2017
Idd, ik werk gek van al dat gedoe. Die dokters, die afspraken…en dan is het eigenlijk nog allemaal niet eens zo erg, relatief gezien. Ik zou het ook laten nakijken eigenlijk, zonder u schrik te willen aanjagen. Controle kan nooit kwaad.
4 juli 2017
Wat vreselijk vervelend!
6 juli 2017
Die “godmiljaardedju” kan ik heel goed begrijpen. Ogen, zo kostbaar en tegelijk zo ergerlijk als ze niet werken zoals het hoort. Ik duim en hoop alvast mee dat de lijn stilletjes verdwijnt.
Dikke knuffel 😉
7 juli 2017
Thx, tot nu nog weinig verbetering. Buiten het feit dat ik natuurlijk wel aan wen. Gelukkige loopt ze op de zijkant. Dan kan ik het af en toe wel wat negeren. Wel altijd fan van een knuffel! 🙂
7 juli 2017
plaatst alles wel weer even in perspectief…ik hoop oprecht dat dat weggaat zeg! Lijkt me horror!
7 juli 2017
Thx! Horror is het gelukkig nog niet, wel wat psychedelisch af en toe 😉