Niet zo lang geleden was er een oproep om foto’s van je naaikamer te delen op je blog. Ik ging er niet op in, want mijn naaikamer is niet bepaald een bron van inspiratie waar ik je mee lastig wil vallen. Anderen daarentegen hebben wel al duidelijk werk gemaakt van een inspirerende hobbyruimte: waarvan deze en deze me toch echt wel zijn bijgebleven. Het zette me wat aan het dromen…
Waar staat mijn naaimachine nu?
In het bureau of was het de speelkamer, of de schoolspullenopslagkamer (wat een woord). In die ruimte staat dus ook ergens mijn naaimachine met een overlock. Het bureau staat in verbinding met onze living, wat meteen ook de multifunctionaliteit verklaart: je kan de kinderen in het oog houden zodat ze elkaar niet de kop inslaan en de rommel ligt toch een beetje uit het zicht. Rommel, inderdaad. Ik ben een creatieve chaoot die niet echt ordelijk kan werken.
Maar er zijn ook wat nadelen verbonden aan die ruimte:
- Er is weinig licht in de kamer omdat ze helemaal aan de noordkant georiënteerd is. Al onze leefruimten liggen op het zuiden. Wc, garage, hal, douchekamer en bureau vonden we ideaal voor de noordkant.
- Een overlock maakt lawaai. Veel minder dan mijn kinderen, maar toch komen er regelmatig klachten van de kinderen dat ze de tv niet kunnen horen, al dan niet bijgetreden door hun papa.
- Ik kan er niet knippen of strijken omdat er te weinig ruimte is. Dat doe ik dus in de woonkamer waardoor mijn hele huis toch nog overhoop ligt. Mijn kinderen zijn niet de enige schuldigen aan de rommel hier, maar zolang ze denken van wel, ben ik een gelukkige moeder, haha. 😉
Ik dacht lang om ooit de bureauruimte helemaal in te palmen voor mijn hobby en het speelgedeelte langzaamaan af te bouwen. Ik verhuisde al een deel van het speelgoed naar boven, naar de kinderkamer op overschot, en hoopte zo langzaamaan al het speelgoed beneden weg te krijgen.
De kinderkamer op overschot
De kinderkamer op overschot is nu een speelkamer/stockageruimte/ de-ik-heb-iets-maar-ik-weet-niet-waar-het-hoort-dus-leg-ik-het-hier-maar-ruimte waar ook de man zijn bureau heeft gezet. Ah ja, de arme man heeft beneden geen plaats, die bureau is helemaal gereserveerd voor mij en mijn schoolwerk. Oeps. Beroepsmisvorming vrees ik.
Waarom wil ik nu uiteindelijk toch naar boven verhuizen?
- Die kamer boven heeft wel zalig veel daglicht door het VELUX raam en de oriëntatie naar het zuiden. Hoewel we bij de bouw van ons huis eerst teleurgesteld waren dat de VELUX ramen wat klein uitvielen (we vergaten de afmetingen te controleren), blijkt dat achteraf gezien met de ligging op het zuiden nog niet zo een slechte zet.
De kamer krijgt enorm veel licht maar zelfs met deze kleinere variant wordt het er in de zomer nog erg warm. Ik zou dan eerst ook graag zo een zonneweringsysteem voor VELUX ramen willen installeren om in de zomer het hoofd koel te kunnen houden bij een moeilijker naaiwerk, want geloof me, het is soms puffen. - Boven kan ik ook een strijkplank en een apart keukeneiland als kniptafel zetten, met voldoende kastruimte om alles mooi op te bergen. Dat keukeneiland-idee zag ik bij haar. Geweldig toch!
- Ik hoef tijdens een project niet op te ruimen want ik kan gewoon de deur dicht trekken. Dat lijkt me echt een droom, al weet ik ook dat daar een serieuze adder zit. Ken jezelf.
- De kinderen slaan ondertussen elkaar de kop niet meer in. Ze trekken hooguit nog elkaars haren uit, maar nu ze 6 en 7 zijn komen ze dat maar al te graag klikken aan hun moeder. Zelfs als die boven zit.
Kortom het boven-scenario lijkt me erg aanlokkelijk. De man krijgt uiteindelijk dan ook terug wat plaats beneden in het bureau door de vrijgekomen ruimte.
Het speelgoed verhuist naar de kinderkamers en onze stockagespullen kunnen dan misschien eindelijk eens verhuizen naar de stockagespullenruimte. Jaja, die hebben we, maar die moet dringend geoptimaliseerd worden met wat rekken.
Eigenlijk hebben we de bovenverdieping van ons huis al die jaren toch wel redelijk verwaarloosd. Misschien als ik mijn naaikamer boven maak, dat ze weer de waardering krijgt die ze verdient.
Heb jij een echte hobbyruimte? Of zit jij ook overal en nergens?
6 april 2017
Ik had tot voor onze verhuis naar Amerika mijn naai- en creaplekje op zolder, ook zo met veluxen en zo (moest je interesse hebben: https://lilliepawillie.wordpress.com/2016/05/22/mijn-naai-en-creaplekje/ ) en was daar echt heel heel blij mee! Ik kon al mijn gerief laten liggen, wat natuurlijk wel regelmatig voor chaos zorgde, maar eigenlijk maakte dat niet uit. Het was echt mijn eigen plekje dat ik niet moest delen. Natuurlijk kwamen de kids daar ook wel eens, maar de zolder was bij ons groot genoeg om hen toch niet constant tussen m’n spullen te laten lopen. Het licht overdag is heerlijk, bij ons was dat langs twee kanten, en mijn naai-tijd was vooral ’s avonds en dan stoort het naaigeluid inderdaad niemand. Enige nadeeltje was wel dat je echt wel de hele tijd apart zit, ver van je man/lief, en als je dan in een naaivibe zit, dan kan het wel zijn dat je mekaar een paar avonden niet echt veel ziet 😉
7 april 2017
Mijn naaiplekje is een klein bureau in de living. We wonen in een klein rijhuis en tussen de keukenkast en de schoorsteen zit een inham van 22 cm diep en 140 cm breed waar mijn man een bureautje heeft gemaakt dat net diep genoeg is voor een naaimachine of laptop (de inham + zo’n 20 cm). Er zit een lamp boven en eronder maakte hij een kastje dat net groot genoeg is voor mijn naaimachine, naaidoos en 2 naaiboeken (SVDHZ past net). Meestal kan ik er nog net 1 naaiprojectje bijproppen. 😉 Patronen tekenen en stof knippen doe ik aan de keukentafel en ook mijn strijkplank staat in de keuken. Mijn kast met stoffen, fournituren en patronen staat in de kelder. Ik heb enkel een oude naaimachine-van den aldi- en die zorgt ook voor de nodige geluidsoverlast, en ook mijn rommel moet iedereen er maar bijnemen.
Zeker niet ideaal allemaal, maar ik ben al content dat ik in elk geval al een plek vlakbij heb om mijn machine op te bergen en zo snel kan beginnen.
8 april 2017
Ik zou ervoor gaan! Al is het niet helemaal ideaal, er zijn toch veel voordelen aan een eigen plekje!
Ik had mijn eigen naaikamer, maar met de komst van de tweede zoon heb ik die een paar maanden geleden moeten opgeven. Dus nu zit ik ook overal en nergens… en dat is echt wel een nadeel, de rommel, de lawaaimachine (zoals mijn kleuter de overlock noemt), de stockage van stofjes en materialen die momenteel wat gespreid is… We zijn nu aan’t nadenken wat de opties zijn… een naaihoek in onze grote slaapkamer (maar ook daar vind ik die rommel niet zo’n leuk vooruitzicht) of nog iets anders…