Ik vertel jullie vandaag kort over N.I.V.E.A. Geen beauty – post, wel een afkorting met betekenis.
Ik ben moe.
De voorbije weken heb ik hard gewerkt. Avonden, weekends…en dat weegt. Het voorbije weekend heb ik zo goed als niets gedaan. De zwemles van de kabouters, koken, een bezoek aan de bomma en daar bleef het bij. Ik kon op sommige momenten letterlijk geen poot meer verzetten.
Ik zei nog daarnet tegen Echtgenoot: “ik maak geen blogpost deze week, het gaat niet”. Nog geen 20 minuten later zit ik toch achter mijn computer.
Ik kan het toch niet laten om jullie lastig te vallen met één of ander verhaal dat rondzweeft in mijn hoofd. Het beste bewijs van wat volgt.
Ik ben een piekeraar.
Ik zit dan na te denken wat ik wil schrijven. Eens het in mijn hoofd zit, moet het er ook uit. Zeker als ik pieker over mijn gepieker. Dan schrijf ik het best van me af.
Anders blijf ik piekeren.
Het voordeel van piekeren is dan weer dat, terwijl ik dit neerschrijf, geen tijd heb om na te denken. Over mijn dossiers, over mijn deadlines, over het strafdossier dat ik moet inkijken maar wat niet bleek te lukken online… over het feit dat ik weinig tijd heb voor de kinderen, over de impact daarvan op onze mama-zoon-relatie…hoe lang ze nog zullen willen knuffelen met mama, hoe lang ze nog gaan lachen met die verschrikkelijk scheet- en protmopjes *roloog en minzame glimlach*…over wat Echtgenoot zei daarstraks, wat hij daar mee bedoelde en of hij mij nog wel écht graag ziet.
Vooral ook veel van: “hij/zij heeft dat gezegd, waarom?” “wat zou hij/zij daarmee bedoelen”?, “wat heb ik gezegd/gedaan waardoor hij/zij dat zegt?”
Sorry, ik dwaalde toch even af. Het is nu éénmaal sterker dan mezelf.
N.I.V.E.A.
Piekeren heeft ook z’n voordelen. Ik denk dat ik daardoor kritischer ben – op een gezonde manier – en dat ik mezelf makkelijker in vraag stel, hetgeen iedereen overigens wel eens zou moeten of mogen doen.
Het helpt me ook om mijn leven af en toe in vraag te stellen en wat stil te staan bij de keuzes die ik maak.
Zo besloot ik onlangs een traject loopbaanbegeleiding te volgen. Niet omdat ik van werk wil veranderen, wel omdat – ach ja – ik zeker wil zijn van mijn keuzes. Dat ik er niet meer hoef over te piekeren, of toch minder 😉
En daar leerde ik iets heel eenvoudig: N.I.V.E.A. Niet Invullen Voor Een Ander.
Natuurlijk weet ik wel dat dat niet mag. Dat je dat beter niet doet. Het gebeurt alleen zo makkelijk. Het botst ook wat met mijn beroep. Ik probeer dagelijks de positie, het standpunt, het belang van de ander in te schatten. Als advocaat probeer je het ook in te vullen, als bemiddelaar probeer je er heel open naar te kijken.
Op persoonlijk vlak, loop ik echter vaak in de val. En dan nemen mijn gedachten een loopje met mezelf.
Toen de loopbaanbegeleidster dàt merkte, maakte ze het even heel concreet. Ze haalde een klein blauw blikje uit haar tas, van het alom bekende merk. Witte letters op de blauwe achtergond. Simpel, eenvoudig.
Zo simpel, zo eenvoudig that it hit me right in the face.
Ik had toevallig zelf twee van zo’n mini – Nivea’kes in huis. Handig voor in mijn tas.
Sinds dat gesprek ligt er zo’n blikje op mijn nachtkastje. Elke keer als ik me laat gaan op pieker – vlak en het wordt teveel in mijn koppie, dan denk ik aan die aloude vertrouwde geur van die zachte crème, dat blauwe blikje op de kast.
En dan laat ik het los…voor even toch.
Laatste berichten van Eveline_nononsonsmoms (toon alles)
- Eveline neemt afscheid - 18 december 2018
- Ode aan Bolleke - 12 juni 2018
- Met liefde gegeven: juwelen van Lucardi.nl - 29 mei 2018
7 februari 2017
Herken veel van mezelf in jou, buiten de strafdossiers dan… 🙂
Ben ook gaan informeren voor loopbaanbegeleiding maar dan meer om wel een andere job te gaan doen.
Ik pieker me ook suf, over alles maar ook over niks. Mijn man zegt altijd “alles komt goed” maar ik moet dat dan eerst zien voor ik het geloof. Door het piekeren geraak ik niet in slaap, als gevolg dat ik de volgende dag weer moe en prikkelbaar ben en dan jaag ik me daar weer in op…
7 februari 2017
Herkenbaar… die opmerking kreeg en krijg ik nog steeds van mijn hulpverleners.. zo moeilijk om niet in te vullen voor een ander… ik hou niet van onzekerheden, dus de gaatjes vul ik zelf op 😉 Gelukkig besef ik vaak wel dat ik het doe. En ja, dan zou ik moeten aftoetsen en rechtuit vragen wat de ander denkt, maar dan is er weer dat stemmetje van “jaja, dat zegt hij/zij nu wel…” :p
Succes met minder invullen en meer loslaten!
7 februari 2017
Piekeren…. hebben vrouwen er meer last van dan mannen?
Is het iets van deze tijd of van alle tijden?
We worden er in ieder geval moe van.
Ik heb vooral geleerd om meer na te denken over met wat ik bezig ben en de rest dan even te vergeten. Zoals als je aan koken bent dan concentreer je je op uw eten. Een beetje mindfull leven.
En dat helpt me goed 🙂
Het leven is al zo druk dat ik me mort behoeden voor al dat piekeren.
Succes nog verder met de pogingen om het piekeren te verminderen 😉
7 februari 2017
Wat je schrijft zou zo uit mijn mond kunnen komen, ik ben ook iemand die blijft nadenken over wat iemand anders zou denken en of ik iets wel goed deed en hoe het beter kan. Zolang dat resulteert in gezonde verbetering dan is dat geen probleem maar als ik een week later nog nadenk over iets wat ik op zich niet fout deed, dan ga ik mss toch iets te ver in het piekeren. Ik denk dat ik toch ook voor de nivea ga dan
7 februari 2017
Heb zo’n blauw potje in huis voor als de kinderen niet kunnen slapen, omdat de geur hen rustig maakt, nu zal ik bij het zien van dat potje ook telkens denken aan de extra dimensie van de afkorting, een krachtig beeld om de zaken te bekijken vanuit een andere invalshoek! Bedankt om te delen.
7 februari 2017
Geweldige betekenis! Vanaf nu ook een pot nivea op mijn nachtkastje.
7 februari 2017
Oh zo herkenbaar! Daar moet ik vanaf nu ook maar rekening mee gaan houden, daar zit zoveel waarheid in! Nivea for the win.
8 februari 2017
moest ik ook eens beginnen het advies dat ik geef aan anderen zelf op te volgen, 3/4 van mijn miserie zou onbestaande zijn.. Roloog langs alle kanten!
15 februari 2017
Wat een fantastisch goed geheugensteuntje! Ik kan er ook iets van om te denken hoe anderen over mij denken en dat dan mijn gedrag laten bepalen. Onnozel word ik er soms van, terwijl het eigenlijk nergens voor nodig is.