De kerstboom is versierd, er liggen een hoop pakjes onder, de kerstkaartjes zijn geschreven en er hangt een nieuwe blouse te blinken in de kast: het lijkt er op dat ik klaar ben voor de feestdagen!
Tijd om even stil te staan bij het voorbije jaar.
Alles lijkt onder controle. Naar goede gewoonte, vertrouw ik dat uiteraard niet. Allicht ben ik iets cruciaals vergeten, zoals dat éne kado of dat éne onderdeel dat mijn outfit àf zou maken. Maar ach, dat komt dan wel in orde.
Ik vind de sfeer en de gezelligheid met kerst en nieuwjaar top! Dat klonk als het einde van een slechte aflevering van “Komen Eten!”, maar hoe zeg je dat anders? Taal was er eerst, VIER kwam later.
Toch vind ik het een beetje dubbel. Als Kerstmis eraan komt, betekent dat ook dat er weer een heel jaar achter de rug is. Het jaar 2016 kwam, zag en overwon. Niet op een negatieve manier, alleen ging het er naar mijn gevoel als een razende gek vandoor.
En ik holde er zo wat achteraan, haren in de wind in een poging er stijlvol uit te zien, maar toch fameus buiten adem. Dus in deze post een overzichtje van mijn 2016.
Wat ik in elk geval niet wil meenemen uit 2016:
- mijn klierkoorts (weg ermee!);
- de brace die ik nu draag met bijhorende krukken (WEG ERMEE!);
- het ongeruste en onbehaaglijke gevoel bij de verkiezing van de zoveelste rechtsgezinde regeringsleider (niet dat ik zo links ben, ik voel me op mijn best ergens in het centrum, ook om te shoppen trouwens…)
- én de eeuwige twijfel of ik nu wel goed bezig ben, of het genoeg is, of het niet teveel is en of iedereen me nog wel graag ziet/heeft.
Wat ik geleerd heb of bevestigd heb gezien in 2016:
- Dat mensen zijn wie ze zijn, ze niet meer zullen veranderen en dat dat ok is. En als dat niet ok is naar mij toe, dat het dan ook ok is om wat afstand te nemen;
- Dat ik verder op zoek moet gaan naar mijn sterktes en mijn zwaktes en dat ik daarmee aan de slag moet;
- Dat sport toch nooit één van mijn sterke punten zal zijn (al is het maar door sportkledij);
- Dat ik mijn kinderen hééééél af en toe graag eens aan de wasdraad zou willen kunnen hangen (na ze eens uitgewrongen te hebben);
- én dat Echtgenoot geen gedachten kan lezen. (Daar was ik natuurlijk al lang uit, maar ik verwijs daarvoor ook naar punt 1 van deze opsomming, alleen ga ik van hem nog geen afstand doen! :-))
Waar ik met erg veel plezier aan zal terug denken in 2017:
- Aan mijn Kabouters die groot, flink en best beleefd geworden zijn in 2016 (er is nog veel werk aan, maar af en toe komen ze al eens goed uit de hoek);
- Aan de dag dat we ontdekten dat de Kabouters konden fietsen, zomaar, bijna uit het niets en hoe belachelijk trots ik daar op was;
- Aan onze vakantie in de bergen en onze weekends aan de kust (en neen, Echtgenoot, we gaan nu niet elk jaar naar de bergen!);
- Aan die namiddag vliegeren op het strand, toen KabouterS de vlieger losliet en Echtgenoot er met volle moed achterna holde;
- Aan de mooie trouwfeesten van vrienden en mijn zusje, waar liefde en sentiment schaamteloos edoch stijlvol centraal mochten staan;
- Aan de fijne momenten, dagen, met onze vrienden die ons allemaal zo nauw aan het hart liggen;
- Aan alle fijne momenten en uitstapjes met de familie, dito van dat nauw aan het hart enzo.
Als ik dat laatste lijstje lees, dan lijkt het allemaal zo cliché en zelfs een tikkeltje melig. Dat is ook zo en dat wordt dan natuurlijk alleen maar erger als ik er dan de volgende conclusie uit trek:
Ik zal in 2017 erg dankbaar zijn voor wat 2016 me gegeven heeft!
Met de feestdagen en de kerstvakantie voor de deur, heb ik wat rust ingepland. Zoals de vorige jaren, trek ik er dus even tussen uit en lees je mij opnieuw in 2017, allicht bij een post over goede voornemens. 😉 Clichés zijn nu eenmaal clichés met reden!
Laat ondertussen gerust weten wat jullie mooiste herinneringen aan 2016 zijn, ik lees ze graag!
Laatste berichten van Eveline_nononsonsmoms (toon alles)
- Eveline neemt afscheid - 18 december 2018
- Ode aan Bolleke - 12 juni 2018
- Met liefde gegeven: juwelen van Lucardi.nl - 29 mei 2018
22 december 2016
Wat ik ga onthouden uit 2016 is dat ik enkele mensen heb waar ik ongeacht mijn keuzes onvoorwaardelijk kan op steunen. De rest ga ik wat vergeten denk ik 🙂