… die moeilijk afscheid kon nemen van dingen. Zo repareerde hij een leesbril met afgebroken oor door er met ijzerdraad een nieuw aan te zetten. Consuminderen daar heeft hij geen problemen mee. Alles wordt het liefst gebruikt tot het versleten is en versleten is een zéér subjectief begrip. Dat heeft oma al ondervonden.
Zo had opa, op een zondags bezoek van ons, een groene polo aan. Tot oma er plots oog in kreeg en openlijk vroeg wanneer hij die eindelijk eens ging wegdoen. Het ding zat vol met gaten. Er werd zelfs even in het geheugen gegraven om na te gaan hoe oud die polo wel niet was en waar ze die toen gekocht hadden. Conclusie: Hij is tegen de 30 jaar oud en zo een kwaliteit dat maken ze nu niet meer – dixit opa.
Opa maakte geen enkel aanstalten om het ding uit te trekken en weg te gooien. Dus gooide ik het over een andere boeg. Ik vond het stofje van de polo wel erg leuk en de gaatjes die erin zaten, zaten ter hoogte van de mouwaanzet. Ik opperde dat ik er misschien iets uit kon maken voor één van zijn kleinzonen. Zonder aarzelen stemde hij in. Opa gelukkig en oma gelukkig. Missie geslaagd.
Hij moest er wel wat op wachten. De polo belandde ergens in de kast, wegens tijdsgebrek en ideegebrek (is dat een woord?) Subtiele hinten tijdens de daarop volgende zondagse bezoekjes maanden me aan om het uit de kast te halen. Door mijn ideegebrek besloot ik er een Billie van te maken. Misschien de versie met polosluiting. Een polo van een polo, mooi toch?
De tijd heeft echter vat gehad op het stofje waardoor het erg dun aanvoelt. Dat zag ik niet goed komen met die polosluiting dus ging ik voor een gewone Billie met V-hals. De mooie boord aan de hals en de knoopjes van de originele polo wilde ik er graag in verwerken. Daarom verknipte ik de boord en zette hem als folieke aan de schouders vast. De twee knoopjes werden gebruikt om hem vast te zetten.
De zoon vindt het alvast top dat hij nu een shirt heeft zoals opa had en opa is blij dat zijn polo toch nog een beetje verder leeft. En ik ben blij met het eindresultaat.
Kortom: iedereen happy!
Stof en patroon:
↑↓oude polo van opa
↑↓Billie – Zonen 09 ↑↓ Maat 128
Ben je ondertussen benieuwd wie de Playmobil wedstrijd won? Vrijdagavond tijdens de kwartfinale van de Rode Duivels, maak ik de winnaar hier op de blog bekend. Spannnennnnddd!!!
Wat je misschien ook graag leest?
Wat anderen schreven over recykleren:
Recyjongenskleren – door Boomie Blogt
Lena tas – door Ma Vie En Vert
30 juni 2016
Wat is die mooi geworden! Opa zal wel glimmen van trots.
30 juni 2016
oh dat is wel een fijn ideetje! En het leverde een mooi shirt op!
30 juni 2016
Zo mooi geworden! Top.
30 juni 2016
Ik zou apetrots zijn moest ik de kleinzoon, de opa of de creatieve naaister zijn! En die foliekes op de schouders maken het echt af! Topstuk, dikke pluimen op je hoed voor dit upcyclestuk met familiegeschiedenis!!
30 juni 2016
oh wat een mooie versie… en dat verhaal erachter… echt eentje om te koesteren, die polo <3
30 juni 2016
zo’n schoon verhaal 🙂
30 juni 2016
Hoppa, nog eens dertig jaar ertegenaan 🙂
Mooi 🙂
30 juni 2016
Echt een prachtig recykleersel! Ik zie graag meer van dat! 🙂
30 juni 2016
Oh, zo’n tof verhaal dat erachter schuilt! Echt heel knap.
1 juli 2016
Wat mooi! Nu ga ik zeker nog eens snuffelen in mijn recycleer stapel …
1 juli 2016
wat een leuk verhaal! en tof naaisel natuurlijk ook
1 juli 2016
Geweldig gedaan zeg, wat een unieke Billie!
1 juli 2016
Die kraag verwerken als schouderstukken is zo’n mooi detail. Soms moet een goed idee wat langer rijpen!
1 juli 2016
Echt prachtig en superleuk dat de polo verder leeft!
2 juli 2016
over recycling gesproken… Die schouderstukken zijn geweldig!
mimaloki.blogspot.be
4 juli 2016
Een polo met een mooi verhaal! Origineel en prachtige afwerking!