Na deel 1, stel ik vandaag met trots deel 2 voor. Waarschuwing: Als je geen overdosis sneeuw wil, kijk dan vooral niet verder 😉
DINSDAG
één
twee
drie
vier
vijf
- Vandaag is vooral een sneeuwspeeldag. We gingen naar een grote sleepiste, te herkennen aan de opgehoopte plastic sleeën onderaan, waar iedereen er gewoon eentje kan nemen. Je moet wel zoeken naar eentje zonder barsten. Maar uiteindelijk konden we met z’n vieren samen naar beneden glijden. Al dan niet met ongewenste tussenstop in de kant.
- In een hoop sneeuw aan de kant van de weg spelen. Again.
- We vertrekken in de namiddag op sneeuwscootertocht. En wat doen we als we wat moeten wachten… juist ja:-)
- Van al dat spelen word je natuurlijk ook moe. Het gehobbel in de aanhangslee werkt duidelijk rustgevend.
- Lapse verkeersborden zijn niet evident om te lezen.
WOENSDAG
één
twee
drie
vier
vijf
zes
zeven
- Lezen in ons huisje en ondertussen genieten van het prachtige uitzicht.
- De voormiddag wordt verder opgevuld met verstoppertje spelen in de sneeuw
- Kiekeboe!
- ’s Middags krijgen we onze crosscountry skiles, of zoals de gids zegt: ‘Normal ski‘. Wat wij normaal skiën noemen,is dus niet ‘normal‘. Toch niet in Finland. Ah, die domme toeristen toch. Vooraf was ik er eigenlijk van overtuigd dat ik dit niet leuk ging vinden. Ik keek in de Alpen altijd een beetje zielig naar de enkelingen die zo de berg op kwamen ‘gewandeld’. Maar ik moet zeggen dat ik het best wel leuk vond. Ik moest wel wat wennen aan de smalle lattekes.
- In een treintje glijden we door het landschap.
- en 7. Met vallen en opstaan.
Koter A klaagde ondertussen wel wat van hoofdpijn, maar deed verder erg goed mee. Eenmaal in het huisje, bleek hij koorts te hebben.
DONDERDAG
één
twee
drie
- Vandaag houden we het rustig, zodat A. wat kan recupereren. Hij heeft nog wat lichte koorts. Enkel in de avond staat er activiteit op het programma.
- Ondertussen amuseren de papa en S. zich met het uitgraven van sleepistes aan ons huisje: een blauwe, een rode en een zwarte. Die laatste is uiteraard alleen voor de echte avonturiers.
- In de namiddag begon A. zich wat beter te voelen en wilde hij heel graag mee sleeën. Pure fun!
De avondactiviteit bestond uit een nachtelijke sneeuwscootertocht waarbij we op zoek gingen naar het nooderlicht. Het was die dag erg bewolkt, dus de kans dat we iets gingen zien, was dan ook onbestaande. Om A. de nodige rust te gunnen bleef ik met hem in het huisje. De man en S. kwamen ’s avonds laat van een kale, maar plezante reis terug.
VRIJDAG
één
twee
drie
vier
vijf
zes
- Vrijdag is een vrije dag en besluiten we het skigebied te bezoeken. Daarmee hebben we dan ook het meest noordelijke skigebied van Europa uitgetest. Check.
- De skilift nemen is hier een ware beproeving. Bij het uitstappen moet je je als het ware losscheuren van je zetel. Je kledij vriest er gewoon aan vast.
- Midden in een sneeuwwolk. Gelukkig is het een beetje lager op de piste wat aangenamer.
- Een piste-restaurant is in Lapland net wat beter gecamoufleerd dan in de Alpen.
- De koters bekomen van de leuke, maar vermoeiende dag: in hun thermisch ondergoed kijken ze naar een filmpje op de Ipad. Wat zouden we toch zonder dat ding doen, vraag ik me soms af. We liepen daar trouwens allemaal rond in ons thermisch ondergoed wanneer we binnen waren. Za-lig.
- KO. De laatste nacht ging voor S. nog wat vroeger in dan voorzien. Dromend van alle leuke dingen met zijn speelgoedsneeuwscootertje, uit de souvenirshop, aan zijn zijde.
ZATERDAG
één
twee
De laatste nacht sneeuwde het maar liefst 40 cm bij. Volgens de taxichauffeur, die hierdoor niet tot onze deur kon rijden, zelfs naar Lapse normen zéér uitzonderlijk. Valiezen door 40 cm verse sneeuw trekken, valt ook wel wat tegen.
We gingen er van uit dat onze vlucht wel eens vertraging zou kunnen hebben. Op zich geen ramp, want in Helsinki moesten we 5 uur wachten op de vlucht naar Schiphol. Maar nee hoor, we vertrokken stipt op tijd.
- Ons vliegtuig komt toe en parkeert zich netjes op de sneeuw. Nog even wachten tot het ontscheept is en het is aan ons.
- Door de sneeuw naar het vliegtuig stappen… mooier kon deze reis voor ons niet eindigen. Nog even ontijzen en weg zijn wij.
Om 8 uur stond de taxichauffeur aan onze deur, om 21:30 uur stonden we terug aan onze eigen vertrouwde deur, een fantastische herinnering rijker.
Ik kreeg in de twee weken die we nu terug zijn, al veel (praktische) vragen over onze reis. Heb je ook een vraag? Stel ze dan gerust bij de reacties. Ik verzamel ze en zal ze proberen te beantwoorden in een blogpost.
Wat je misschien ook graag leest?
Lapland met kinderen: the countdown
Ik ga naar Lapland met de kinderen en ik neem mee… veel te veel
Lapland met kinderen: fotoverslag – deel 1
27 februari 2016
Ik kan me alleen maar inbeelden dat dit er eens echt ‘uit’ is!
Mmm, ik zou precies verwarmde skiliftjes installeren mocht ik de eigenaar van het skistation zijn 🙂
maar ik ben dan ook een rasechte koukleum!
27 februari 2016
Die foto’s doen echt goesting krijgen om zelf naar Lapland te vertrekken! WAUW!
28 februari 2016
Zo leuk! Fijn om de verslagen te lezen en al die sneeuw te zien 🙂 Bij mij ondertussen al 3 jaar geleden dat ik op de latten stond en veel sneeuw zag. Het verlangen is groot! 🙂
29 februari 2016
Al die ondergesneeuwde gebouwen en verkeersborden en … alles! Ik krijg het spontaan koud :). Jammer van de zieken, maar jullie hebben je echt wel goed geamuseerd, da’s duidelijk!
1 maart 2016
staat zeker op mijn bucketlist 🙂
5 maart 2016
Jammer dat jullie het Noorderlicht niet gezien hebben. Heb je in elk geval een goed excuus om nog eens terug te gaan! Kreeg je ook je rendierenrijbewijs? Volgende keer moet ik er toch ook eens de skilatten aanbinden 🙂
5 maart 2016
Ja, daar zijn we nu trotse eigenaar van. Woowww, jij ging naar Antarctica!!!! Hoe zalig is dat.
7 maart 2016
[…] Lapland met kinderen: fotoverslag – deel 2 […]
11 januari 2020
hallo ,
wat fijn om uw reisverhalen naar lapland te lezen.
je vind niet veel website’s waar gezinnen met kinderen naar lapland gaan
wij vertrekken in april naar het zweeds Lapland 🙂
en hebben 2 jongens van 15 en 11 jaar dus wat ouder als die van u toen waren.
ik vroeg me eigenlijk al af of het iets voor kinderen was, maar bij het lezen van jullie verhaal
denk ik wel 🙂
kun je ons vertellen wat we zeker niet moeten vergeten mee te nemen.
moet je bv sneeuwlaarzen meenemen?
kun je met een smartphone ook gewoon foto’s nemen, of moeten we echt een camera hebben?
mvg sabine