Het nieuwe jaar is begonnen: onze allerbeste wensen voor jullie, van ganser harte.
Een nieuw jaar: opnieuw tijd voor goede voornemens?
Ik schrijf bewust ‘opnieuw’, want ik mijn hoofd zitten we pakweg nog in de helft van het jaar 2015. Of net ook weer niet. Ik vind dat best wel een dubbel gevoel, zo’n nieuw jaartje voor de deur.
Ergens voelt het voor mij toch als een soort nieuwe start. Niet zozeer omdat het vorige jaar slecht was, zeker niet, maar omdat het gewoon aanvoelt als een nieuwe kans, met nieuwe mogelijkheden en dat nieuwe energie geeft.
En dan steekt ook dat verdomde, enthousiaste stemmetje in mijn hoofd de kop weer op: “Zullen we goede voornemens maken?” *soundinglikedory*
Bij de start van 2015 schreef ik ook een post over mijn goede voornemens. Die begon met mijn twijfel om dergelijke post te schrijven, over mijn angst om er dan verantwoording over te moeten afleggen. Aan jullie, maar vooral aan mezelf. Rekenschap afleggen, wie doet dat nu eigenlijk graag? En ik ben al mijn eigen baas, professioneel gezien, dat is soms al moeilijk genoeg.
Voordat ik me weer liet meeslepen door nieuwe, goede voornemens, ben ik toch eens gaan kijken naar die bewuste post van 12.01.2015: hallo, reality-check!
In mijn post, somde ik 4 goede voornemens op:
- Gezonder eten;
- Naar de yoga gaan;
- Minder stress, minder gedoe dus grenzen stellen;
- Orde in de kasten.
En nadat ik ze gelezen had, had ik er onmiddellijk weer spijt van. Ik leg je uit waarom:
Gezonder eten
Ik worstel nog steeds mijn voeding. Ik wil eigenlijk absoluut niet meer op dieet. Been there, done that: over and over again. En het helpt gewoon niet. Het werkt een tijdje, nadien verval ik in mijn oude gewoontes en komen de kilo’s er weer bij. Daarbij komt nog dat mijn gewicht ook recht evenredig is met mijn gemoedstoestand. En laat het nu net de moed zijn die ontbreekt.
Eerste goede voornemen: niet zo goed gelukt dus.
Naar de yoga gaan
Oh jee, ik hoop dat Rony, de yogaleraar, dit niet leest. In de eerste helft van 2015 is het me gelukt. De laatste helft van 2015 was een kleine namasté – ramp. Van zodra de wegen van mijn yoga – maatje en mij gescheiden waren uit praktische overwegingen, hield ik het niet vol.
En toch heb ik veel uit de yoga lessen gehaald. En toch wil ik ooit terug gaan.
Ondertussen bood zich voor het jaar 2016 een nieuwe opportuniteit aan voor woensdagavond, ééntje waar ik nu prioriteit aan wil geven. Ik vertel er nog even niets over. Geloof het of niet, maar ik ben te bang dat ik ook dat weer niet zal volhouden.
Tweede goede voornemen: al wat beter gelukt, maar toch niet helemaal.
Minder stress, minder gedoe en dus grenzen stellen
Dit is een voornemen dat je niet zomaar van de éne dag op de ander toepast. Ik beschouw het eerder als een proces, een soort leerproces met trial and error.
De stress is er nog wel, dat zeker. Maar gaandeweg ontdek ik mijn valkuilen, mijn spreekwoordelijke allergieën en de dingen waar ik energie uit put.
Grenzen stellen is een moeilijke: ik probeer nog steeds voor iedereen zo goed mogelijk te doen, maar begin in te zien dat dat niet altijd oplevert. Mensen zien je inspanningen niet, het wordt niet altijd geapprecieerd en meestal draait het er toch op uit dat ik, als persoon, over het hoofd gezien wordt.
Voor dit goede voornemen is er dus nog hoop maar het is een werkproces.
Orde in de kasten
Ah, over deze kan ik eigenlijk zeggen dat ‘ie vrij goed gelukt is. Deze foto van een tijdje geleden, bewijst dat ook.
Geen makkelijke want orde was vroeger niet mijn sterkste kant. De chaos is er nog wel, maar beperkt zich tegenwoordig echt alleen tot mijn kast en zelfs dat valt best mee.
Dit goede voornemen vind ik wel geslaagd.
Voornemen 1 en 3 neem ik mee naar 2016. Als ik er dan nog één mag toevoegen, dan is het dit:
Minder strijd met mijn kinderen
Ik ben er van overtuigd dat dit voornemen samenhangt met voornemen 3 van vorig jaar. Gedoe en stress zorgen er meer dan eens voor dat de ochtendroutine een strijd is, dat ik loop te sakkeren op Echtgenoot en kinderen of dat alles in het weekend in het honderd loopt.
Mijn mama vertelt altijd dat ik als kind gevoelig was voor spanningen. Dat is nog altijd zo, maar ik merk dat dit ook wel opgaat voor mijn kinderen, vooral voor KabouterS.
En het is vreselijk om van je kind te moeten horen: “mama, niet roepen hé”, hoewel dat roepen dan zeker niet zonder reden is.
Een werkpunt dus.
Maar euh, dat betekent nog niet dat ik ze ga knuffelen en kussen als ze de muur voltekenen met stift of zo, denk dat maar niet. Op kantoor vinden ze me soms een softie, maar zo soft ben ik nu ook weer. 😉
Zo, dat waren ze denk ik, mijn voornemens: enkele oude én een nieuwe.
En nu ben ik nieuwsgierig: hebben jullie ook weer goede voornemens gemaakt? Let me know!
Eveline
Laatste berichten van Eveline (toon alles)
- “En viel Klaas Vaak door de mand” - 9 augustus 2016
- Een vakantiekalender voor de Kabouters! - 5 juli 2016
- Lunch met vrienden op zondag = “Vlienie says relax…” - 28 juni 2016
5 januari 2016
Ik kan ook heel slecht tegen roepen, gelukkig komt dat als volwassene iets minder voor dat mensen tegen je roepen. 😉 Misschien moet je al eens eerder terugkijken op je goede voornemens en niet pas over een jaar? Een kleine reminder kan al eens helpen, he. Succes met je goede voornemens!
5 januari 2016
Van die kids en dat roepen, ik snap het compleet! Mijn voornemens las je allicht al op de blog maar ik wil wel meedoen met minder roepen… tot nu toe gaat het relatief goed in 2016 😉
5 januari 2016
Ik heb traditiegetrouw géén goede voornemens gemaakt. Om de reden die je aanhaalde: schrik dat het me niet gaat lukken… 🙂
5 januari 2016
Haha, grappig, een blogje lezen en dan onverwacht een vergeten tekeningetje (niet roepen!) van mezelve tegenkomen. Succes met je voornemens! (Maar laat je er ook niet door opjagen als het niet lukt …)
5 januari 2016
Is die van jou? Grappig! Ik vond hem om een website van Die Keure. Best cool dan, je eigen tekening tegenkomen zo. 🙂
5 januari 2016
Me niet laten op stang jagen is mijn grootste voornemen; niet op het werk (alhoewel dat met de nieuwe uitdagingen moeilijk zal blijken vermoed ik), niet thuis door treuzelende en jengelende bengeltjes en door honderd-en-één deadlines in het algemeen. Dat zorgt alleen maar voor gespannen zenuwen en daar heb ik écht geen zin in!
En voorts: zoveel mogelijk genieten met gezin, familie en vrienden! Je hoort nog van mij dus dit jaar, da’s beloofd! 🙂
5 januari 2016
The pleasure will be all mine! 😉
5 januari 2016
“niet roepen” lukt hier vrij goed! Bij mij toch alleszins, bij de wederhelft al wa minder. Dus blijven oefenen, dat lukt ooit wel!!
Goeie voornemens? Ik had er maar eentje: minder geld uitgeven, maar ik ben al 2x gaan soldenshoppen, stofjes online gekocht waar geen solden op was, enzoverder enzoverder, dus zelfs in week 1 van het nieuwe jaar gaan we al compleet de mist in 😉
5 januari 2016
Interessante voornemens! 1, 2 en 3 zijn bij mij eigenlijk ook van toepassing, maar ik “doe niet aan voornemens”. Dit zijn gewoon zaken waar ik in de loop van vorig jaar mee gestart ben. Yoga doe ik thuis, thank God voor Youtube 😉 Mijn kasten zijn altijd al redelijk ordelijk en mijn kind is nog te jong om te treuzelen, dus over dat “niet roepen” kom ik binnen een paar jaar nog eens terugkijken hoe het jou vergaan is 😉
5 januari 2016
Ah, goede voornemens doe ik niet aan, omdat ik het niet nodig vind om op 1 januari iets aan te passen als je dat ook lopende het jaar kunt gaan starten. Ik ben vorig jaar begonnen met mndfullness, en ga dit jaar een zen cursus volgen. Als ik al goede voornemens heb, dan is het vaker stilzitten en stilstaan bij wat er is ipv rennen en leven in de toekomst/het verleden.
Voor het eten aanpassen heb ik ergens een mooie tip gelezen (http://zenhabits.net/levels/) over het veranderen van gewoontes. Als je gezonder en fitter wilt worden, zegt deze meneer dat je moet beginnen met een heel klein beetje minder te eten. Zo weinig minder dat je het niet eens merkt. En als je dat een week hebt volgehouden, de week erna nog een heel klein beetje minder eten. Dus niet meteen helemaal geen koekjes meer (of chips, of alcohol, of ijs, of….), maar ééntje minder. Of alleen één keer per week volkoren rijst of pasta ipv witte rijst of pasta. En zo steeds een heel klein beetje minder/beter. En hetzelfde met bewegen.
Wat ik daar zo mooi aan vind, is dat als het lukt om een heel klein stapje in de goede richting te doen, je daar al trots op kunt zijn. En het is zo’n klein stapje, dat het onzin is om te denken dat je het niet kunt. En omdat je het een week volhoudt, is het al en gewoonte geworden, en vervolgens kun je nog een stapje erbij doen.
Wie weet heb je er iets aan bij het halen van je doelen. En wat ik van mijn mindfullness geleerd heb (maar nog lang niet me eigen gemaakt heb, dus ik doe het zelf ook nog niet goed genoeg!): niet over jezelf oordelen. Dus als jij aan het roepen bent omdat je gestresst bent en de kinderen niet meewerken (been there, done that), dan is dat zo. het betekent niet dat je een slechte moeder bent. Gewoon constateren dat je zo deed, en een volgende keer proberen om het anders te doen.
Ik wens je een fijn 2016 toe!
5 januari 2016
Niet direct makkelijke voornemens die je zomaar eventjes afvinkt denk ik! Maar ik wens je alvast veel succes!
6 januari 2016
Dat is waar, maar alvast bedankt voor de succeswensen 😉
7 januari 2016
mijn voornemen voor 2016: er een jaar van maken waarin ik doe wat ik wil, wat goed is voor mij, ipv te doen wat mensen van mij verwachten! Dat en mijn huis goed verzorgen 😀
7 januari 2016
Beste wensen voor 2016 🙂