Voor alle mensen die vinden dat social media bulken van te veel roze kleur, voor zij die denken dat mensen alleen het positieve online gooien en al het slechte verzwijgen, voor zij die hun accounts willen afsluiten omdat er niets “echt” te lezen valt op het web…
… wel deze post is voor jullie!
Ik. Heb. Een. Baalweek!
Daar, voila, ziezo, I’ve said it…there you have it!
Een absolute baalweek. En weet je wat nog het ergste is? Dat ik niet eens weet waarom.
Deze week heb ik het gevoel dat ik niet vooruit geraak. Wat ik wil doen, doe ik niet. Wat ik moet doen, doe ik evenmin en wat ik mag doen lijk ik niet echt te appreciëren.
De strijk staat in de wasplaats, mijn rekeningen liggen onaangeroerd, de blogpost van dinsdag staat onafgewerkt open op mijn PC en ik doe niets dan kibbelen met Echtgenoot.
En nee, het is niet die week van de maand en nee, er is niets noemenswaardig ergs gebeurd. Er zijn wel wat dingen die ik zou kunnen bedenken die geen goed gedaan hebben aan mijn humeur, uiteraard. Maar er zijn ook een heel aantal dingen die mij er zouden kunnen bij helpen om er wel uit te geraken.
Mijn kindjes, de gezellige babbel met mijn ouders daarnet, een avondje film met de Echtgenoot…en toch heb ik een gevoel van “Foert, den boom in”! Niet zij natuurlijk, zeker niet, maar al de rest…
Dat heb ik daarstraks ook maar eens kei hard geroepen, achter mijn stuur…toen mijn handsfree weer maar eens niet mee wilde, toen er weer maar eens een tjoeker voor mij reed en voorrang van rechts verleende aan elke zijstraat terwijl we op de hoofdbaan reden en toen ik zelf bijna tegen een andere auto reed omdat ik hem oprecht niet gezien had maar er toch smerige gebaren voor naar mijn hoofd geslingerd kreeg. “DEN BOOM IN, ALLEMAAL DEN BOOM IN”. *fortherecord, ikzatwelalleenindeauto*
En toen ik vervolgens nog mijn kinderen hoorde jammeren van “mama, ik wil mee naar huis”, “mama, bij jou slapen, niet bij oma en opa”, had ik het helemaal gehad. Naast het rotgevoel kwam er ook nog een schepje schuldgevoel boven op.
Dus ik kwam thuis, zo rond 20u30, scheel van den honger (ik heb dan ook de neiging om wat te overdrijven) en ik dacht “nee, nee, nee, ik heb geen zin in mijn post (die ik al uitgesteld had naar vandaag)”.
Deze quote is nu missschien wel toepasselijker dan de unicorn – versie:
Maar toen deed ik een whatsapp – ke met mijn collega – nononsonsmomske en at ik een groot bord spaghetti met erg véééééél kaas!
Nu de koolhydraten hun werk doen, de stresslevels van het werk zijn gezakt en ik lustig aan mijn post aan het typen ben, voel ik dat het beter gaat! Bovendien staat op de achtergrond de tv te spelen en daar is nu een interview met Wielemie aan de gang…enige conclusie: potverdekke Eveline, ge zijt toch een grote zaag!
Dus morgen dan toch weer goed gezind aan de nieuwe werkdag beginnen?
Ik hoop in elk geval wel…om mijn humeur een handje te helpen, kruip ik in elk geval toch op tijd in mijn tram!
Hebben jullie dat ook, zo’n rothumeur, af en toe?
Eveline
Laatste berichten van Eveline (toon alles)
- “En viel Klaas Vaak door de mand” - 9 augustus 2016
- Een vakantiekalender voor de Kabouters! - 5 juli 2016
- Lunch met vrienden op zondag = “Vlienie says relax…” - 28 juni 2016
5 november 2015
Helaas wel… zou niet iedereen dat wel es hebben?
Ik duim voor een reeks topdagen nu 😉
5 november 2015
ja zene! don’t we all? 🙂
Ge hebt er recht op om eens goed te sakkeren verdekke. ’t mag alleen niet zo lang duren dat ge er zelf last van hebt natuurlijk 🙂
5 november 2015
Helaas herken ik je verhaal heel erg…Op zijn tijd zijn daar van die momenten…En t meest frustrerende is dan, dat je in het duister tast over de échte oorzaak…waardoor je er in blijft hangen..en dan die arme kindjes die er t ‘profijt’ van moeten beleven…schuldgevoel groeit, klotegevoel mee….
Denk dat de meeste dat wel herkennen, alleen niet iedereen is er toe in staat zoiets direct aan de kant te wuiven…ondergaan, vaak begint t hier dan t snelst weer op te klaren…
Succes ermee! (en de rest om je heen, hihi 😉
5 november 2015
Ik durf zelfs zeggen, daar is toch niets abnormaal aan hoor, dat hebben we zeker en vast allemaal wel eens. Een fase waar je even door moet en niet teveel moet proberen tegen in te gaan! Laat het maar even toe!
5 november 2015
respect
5 november 2015
Oja, herkenbaar! Volgens mij is het ook een beetje te wijten aan het weer, en dat het zo vroeg donker is…
5 november 2015
Er hangt misschien iets in de lucht? Voor mij herkenbaar want in plaats van te genieten van mijn weekje vrij doe ik niets anders dan uitstellen, mij ergeren, nog eens uitstellen en zeuren als de man weer thuis komt… Foert 😉
5 november 2015
Absoluut! Maar zo fijn om een minuutje weg te zijn bij het lezen van dit… Super blog! Jullie hebben er een volger bij 🙂
Hopelijk snel de baaldagen voorbij!
5 november 2015
ik heb dat ook wel soms. dan ziet de wereld er helemaal zwart uit en komt de dag nooit meer goed. maar gelukkig is er daarna weer een andere dag 😉
5 november 2015
Oeps, ja hoor! Het loopt niet zo vlot op het werk deze week, dus ik wou vanochtend vroeg uit mijn bed om vroeger te kunnen starten. En dan… vannacht een discussie met poppemieke omdat ze een zakdoek met bloemetjes wou, niet met strepen, en die heb ik niet eens! Haar vanochtend uit bed gehaald met een bloedneus langs beide neusgaten… Langs dokters lopen (huisarts en KNO-arts), toch naar de kinderopvang omdat het uiteindelijk allemaal niet zo erg is, en daar een huilend klein meisje moeten achter laten. Op het werk aankomen, en dan is die belangrijke meeting die je echt niet mocht missen en die de voornaamste reden was dat je vandaag geen vrije dag kon opnemen, verzet… Naar morgen… Dus morgen ook geen vrije dag…
Waar is de geraspte kaas? Helpt een banaan ook tegen een rotweek? Anders eet ik een heel weekend kaas!
5 november 2015
Een banaan doet het meestal niet voor mij, maar ik ben dan ook eerder van het bourgondische type 😀
5 november 2015
Just! Ik zat ook eh beschaamd te kijken naar Wielemie.
Courage, het hoort er bij en alles passeert!
Grtjs,
Camilla
5 november 2015
Ja, hoor, dat heb ik ook geregeld. Als ik nog eens zo’n rothumeur heb en het afreageer op mijn wederhelft zal ik hem deze post laten lezen, en erbij zeggen “dat is dus niet abnormaal hé” 🙂
5 november 2015
Moest toch wel lachen; het foert zeggen gaat toch al wat beter me dunkt? Hihi…Maar ja, zo’n dagen/weken zitten er hier ook tussen. Tja… we’re only human!
Ne goeie spaghetti of vettige friet met klodder mayonaise of kilo chocolade, whatever works en ne film met absurde humor doen meestal ’the trick’ bij mij om dat slechte humeur weg te werken.
Go go, pirate! 🙂
5 november 2015
Ha, ha, die quote is erg leuk! Misschien is t misgegaan bij de wintertijd? Ben er zelf nog steeds niet helemaal aan gewend ; )
5 november 2015
ja hoor. vrij regelmatig zelfs ? meestal omdat ik mijn tolerantiedrempel voor de rommel bereikt heb of omdat ik te weinig geslapen heb. of wanneer ik me gewoon slecht in mijn vel voel. of na een nachtmerrie, dan is mijn dag ook om zeep
6 november 2015
Jaat begot ik zit er juist middenin, maar what the f***, Shit happens ee… Yeah! T ga al beter se :))
9 november 2015
Roept maar is goe hard! Iedereen heeft baaldagen, jammer genoeg. Eens goed vloeken kan helpen!
10 november 2015
Oh ja, herkenbaar! Ik noem dat: last van de mensheid! Want mensen, dat kunnen verdomd irritante wezens zijn! De trigger bij mij is vrijwel altijd mensen die absoluut niet snappen hoeveel werk ik ergens in steek, hoeveel tijd en gevoel ik daar inpomp, om dat dan zomaar beginnen af te breken ZONDER gegronde reden of om dan zo erg irritant te komen zagen dat ze er niets van snappen! DAN ben ik in moordstatus eerlijk gezegd. En dan moet ook alles en iederen het ontgelden en zou ik eigenlijk echt liefst een week op retraite gaan ergens in een klooster waar iedereen mij gerust laat. Of nee maak daar een week reis naar een warm zonnig land op mijn eentje van, dan mag ik wel iets drinken en uitslapen 😀