Bij vele van onze vrienden komt er zelden of nooit een babysit over de vloer. Ik bedoel er dan zo ééntje van het soort waar je geen bloedband mee hebt.
Geen opa of oma, geen meter of tantie, geen peter of tonton. Wel een babysit van de Gezinsbond of gewoon een leuk meisje of vriendelijke jongen uit buurt.
Het lijkt wel koudwatervrees en ik voel me dan soms wat schuldig, want wij hebben er wel zo ééntje van de laatste soort…
Ik heb zelf altijd graag met kindjes gespeeld, op kindjes gepast en ben monitor geweest op een speelplein vanaf mijn 16 jaar.
Achteraf gezien, is dat best veel verantwoordelijkheid voor een 16 – jarige. Twee snotneuzen, amper zelf uit den buggy, die een hele groep 6 – jarigen begeleiden naar de speeltuin of naar Plopsa – land. Is dat wel ok?
Toch heb ik genoten van die zomers als leidster bij de Grabbelpas, ongelofelijk genoten. En hoewel het ook heel plezant was nàdat de kinderen naar huis vertrokken waren, had elke monitor die ik daar heb ontmoet, even oprechte intenties naar de kinderen toe. Gewoon naïef: elk kind een leuke zomer bezorgen, onszelf incluis.
Diezelfde intentie had ik ook toen ik ging babysitten. Samen spelen met de kinderen en hen in hun bedje stoppen. De bijverdienste is natuurlijk ook mooi meegenomen.
Waarom zouden jongeren vandaag niet dezelfde intentie hebben? Ik heb soms de indruk dat wij daar allemaal wat aan twijfelen. Ik ook, geef ik eerlijk toe, het gaat tenslotte om je kinderen. En eens je zelf kinderen hebt, lijkt alles te veranderen.
Maar die ouders hebben vroeger hun kinderen ook aan mij toevertrouwd…dus waarom dat zelf niet terug doen voor een andere jongere met goede intenties?
Uiteraard hangt veel af van de leeftijd van je kinderen, agreed. Het scheelt heel wat als je kan uitleggen wat de babysit komt doen en ze begrijpen dat je terugkomt. Dat scheelt natuurlijk echt. Ook leeftijd speelt een rol, uiteraard. Een baby-tje toevertrouwen is ook anders dan een potige peuter of een zindelijke kleuter in de handen van een babysit achterlaten.
Echtgenoot en ik hebben zelf ondertussen al meer dan een jaar een vaste babysit. De kinderen waren nog geen twee als ze regelmatig kwam.
Maar ik denk dat we zowat de enigen in onze vriendenkring zijn met een vaste, niet familie zijnde babysit. En dat ik vind eigenlijk toch een beetje vreemd.
Dus ik geef mijn geheim prijs: weet je waar wij de onze gevonden hebben? In de crèche!
Werkelijk een GOUDEN tip van mijn zus: “vraag eens in de crèche, bij de jonge verzorgsters. Daar zijn er misschien wel die graag een centje bij verdienen.”
Sindsdien is Jolien van de crèche onze vaste oppas. Het grote voordeel: zij kent de kinderen, de kinderen kennen haar en nu de Kabouters naar school gaan, zijn ze blij om elkaar nog eens te zien. Ze is opgeleid als kinderverzorgster, dus op dat vlak zitten we heel safe.
Aan zee hebben we al ook eens beroep gedaan op een babysit. We vonden haar via een website, want zo’n platforms bestaan uiteraard. We kenden die babysit dus van haar noch pluim. De Kabouters hebben haar zo’n 5 minuten raar bekeken, maar toen ze met hen wilde spelen was alles ok en zijn wij met een – bijna gerust hart – iets gaan eten op “den dijk”.
Toegegeven, de eerste keer was heel spannend, maar ik heb geprobeerd hetzelfde vertrouwen te geven aan haar als die ouders vroeger aan mij gegeven hebben.
Als we nu terug gaan, proberen we wel steeds hetzelfde meisje te contacteren. Als je een goeie ervaring hebt, waarom zou je dan veranderen?
Het enige minpuntje was misschien dat KabouterS had zijn pamper achterstevoren aan ha….nu ja…zijn bed was wel droog. *gniffel*
Enfin, wat ik eigenlijk gewoon wil zeggen met deze post: ik vind het ok om een babysit te vragen. Ik vind niet dat het onverantwoord is je kind een avond in de handen te laten van iemand die je misschien niet zo goed kent. Naar mijn gevoel, geef je je kind dan ook het signaal dat het belangrijk is om vertrouwen te geven aan anderen.
Ik vind het dus ok om gewoon eens een avondje weg te willen en ik vind het ok als je daarbij kiest voor de grootouders, maar ook even ok als je daarvoor een babysit kiest.
En ja, het kan fout lopen, en neen, ik heb geen oplossing of antwoord klaar voor als er iets fout zou lopen. Allicht is dit één van de weinige punten waarover ik niet probeer te piekeren.
Sinds wij een babysit hebben, hebben we in elk geval terug wat meer vrijheid voor onszelf. Ook al heb ik die “vrijheid af en toe nodig om ’s avonds te kunnen werken zoals vanavond het geval was: ik had een bemiddeling gepland en Echtgenoot wilde gaan klimmen….dus een smsje: “Jolien, ben je vrij….?”.
Eveline
Laatste berichten van Eveline (toon alles)
- “En viel Klaas Vaak door de mand” - 9 augustus 2016
- Een vakantiekalender voor de Kabouters! - 5 juli 2016
- Lunch met vrienden op zondag = “Vlienie says relax…” - 28 juni 2016
13 oktober 2015
Zo herkenbaar!! Wij zijn denk ik ook zowat de enigste in onze vriendenkring met een babysit uit de buurt. Wij willen niet bij elke stap dat we zetten onze ouders lastig vallen. Ze wonen een eindje van ons en dan kijk je wel uit naar een vaste babysit. Ondertussen hebben we er een paar die hier regelmatig komen. De kindjes vinden dat de max. We hebben ook al vanalles tegen gekomen hoor, geen pamper aan, pamper omgekeerd aan, … Maar het is inderdaad een stukje vrijheid! Gr fien
13 oktober 2015
Wij hebben ook een vaste babysit! Ik vraag haar graag maar geef toe dat als we met vrienden uit gaan eten ik liever heb dat ze vb bij mijn ouders gaan slapen omdat wij dan ook de dag erna kunnen uitslapen 😀
Onze vaste babysit is trouwens de dochter van een kleuterjuf op school waar Mila gaat. E, ze studeert zelf kleuteronderwijs 🙂
13 oktober 2015
Tuurlijk moet dat kunnen, ik heb er geen enkel probleem mee, mijn kinderen ook niet. Het leert hen sociale vaardigheden bij, en en passant verdient iemand een extra zakcentje. Vertrouwen geven, en een beetje vrijheid in de plaats krijgen. Prima toch?
13 oktober 2015
In onze vriendenkring gebeurt het veel heb ik de indruk :-).
Hier hebben we de luxe dat we kunnen kiezen tussen 3 zussen. Altijd wel eentje die kan -). En het mooie is dat dat de meisjes zijn waar wij vroeger op gingen babysitten. Onze jongens hangen aan de lippen van de 3 grote meisjes :-). En zoeken in de pool van de chiroleiding is ook altijd een schot in de roos ;-).
13 oktober 2015
Wij hadden er eentje van de Gezinsbond, dan ben je zelfs verzekerd mocht er iets gebeuren. Helaas is ze verhuisd en sindsdien hebben we telkens iemand anders. Ik heb er nooit een probleem mee gehad een wildvreemde te vragen. Heb vroeger zo lang gebabysit via de Bond dat ik nu hetzelfde vertrouwen aan de jonge mensen wil teruggeven. In onze vriendenkring zijn wij ook de enigen die het zo doen…
13 oktober 2015
Je moet dit aankaarten met de verantwoordelijk van de oppasdienst van de Gezinsbond… Enfin, dat heb ik toch gedaan en dan krijg je -in de mate van het mogelijke- telkens hetzelfde meisje of jongen.
Het is inderdaad eigenaardig dat je soms de enige bent die beroep doet op een babysit, anders dan bloedverwanten … Bij mij is binnenkort de vraag aan de orde: tot welke leeftijd neem je een babysit ?? Mijn oudste is bijna twaalf en na school blijft ze een drie kwartier tot een uurtje alleen thuis, daar heb ik geen probleem (meer) mee, maar om haar alleen te laten met haar twee jongere zussen vind ik haar te jong, dus komt er voorlopig nog een babysit, die dan wel soms ‘maar’ vier jaar ouder is dan de oudste …
13 oktober 2015
Wij schakelen af en toe een buurmeisje in om te komen babysitten. Ze is ook vooral gek op onze kindjes en dan hoeft ze voor mij zelfs geen diploma kinderverzorgster ofzo te hebben. En ze heeft hier ook al pampers achterstevoren aangedaan en dergelijke stoten, maar als dat alles is en de kindjes zich goed voelen ben ik er heel tevreden mee! 🙂
13 oktober 2015
Wij vonden onze babysit ook in de crèche! Ze deed daar stage en was geweldig lief tegen onze kinderen (toen 9 mnd. en 2,5 jaar). Ik ben er supertevreden over, ze doet zelfs de afwas en ruimt alle speelgoed op, terwijl we al meermaals gezegd hebben dat dat niet nodig is :-). Het geeft toch wat extra vrijheid om op iemand ‘extern’ beroep te kunnen doen!
13 oktober 2015
Ik heb hier de leeftijd(ahum) dat ik kinderen heb die zelf gaan babysitten! Onze zoon is 16j, scout, leider bij Free Time….en doet dat heel graag!
13 oktober 2015
Leuk dat je iemand gevonden hebt die je kan vertrouwen met je kids! In ons geval is er geen vaste babysit. Ik kan voor mezelf die stap niet maken om iemand buiten de grootouders en mijn nicht in te schakelen om op mijn kindjes te letten. Ik wil trouwens mijn kinderen liever niet uit eigen hand geven. Ik blijf dan nog liever thuis.
13 oktober 2015
Je moet vooral doen waar je je goed bij voelt, dat is zeker! Wij hadden er gewoon wat nood aan, praktisch en ook een beetje voor onszelf. Het helpt ook dat ze vroeg gaan slapen, soms weten ze niet eens dat er een babysit is geweest. Als je zegt dat je dan liever gewoon thuis blijft, dan snap ik het. Ik zou het alleen jammer vinden als ik nadien het gevoel zou hebben dat iets gemist te hebben dat ik graag wilde doen.
13 oktober 2015
Wij hebben ook al enthousiaste babysitters gehad, maar meestal komt de overenthousiaste moeke af. Vind de portemonnee ook wel fijn…
13 oktober 2015
Dat vindt de portemonnee inderdaad heel fijn 😀 Leuk hé, enthousiaste moekes!
14 oktober 2015
Hier was de stap zetten ook wat moeilijk… moeilijker dan ik vooraf had gedacht… maar toen ik op een keer besefte dat ik mijn ouders 2x 30 min liet rijden zodat ik naar een oudercontact kon dat 15min duurde en waarvoor ik dus 30min weg was… toen ben ik toch eens gaan zoeken naar andere opties.
Wij hebben ook geluk, een paar tieners (broer en zus) in de straat die graag komen. Ze hebben zelf nog kleine broers en zussen dus ze weten hoe het werkt én hun ouders zijn meestal gewoon thuis als ze komen, dus als er iets zou zijn is er snel iemand hier.
Liefs,
Tamara
14 oktober 2015
Wij hadden ook een babysit via de Bond was dat toen. Ik weet niet of die dat nu nog doen. Maar waarom zou men daar nu geen gebruik van maken? De jonge mensen zijn echt nog wel even verantwoordelijk als wij waren toen we jong waren. Niet allemaal misschien maar dat was vroeger ook niet het geval hé
14 oktober 2015
Ik ging als tiener heel vaak babysitten, bij kindjes in de buurt, bij onthaalkindjes van mijn moeder,… Maar toch had ik een extra zetje nodig om zelf een babysit-die-ik-niet-ken te vragen. Anderhalf jaar geleden moesten we wel, toen niemand van de familie vrij was en wij naar een trouwfeest moesten. We vroegen een buurmeisje dat we enkel van ziens kenden, en zij deed dat schitterend, ook al werd de oudste in het midden van de nacht ziek. Sinds de geboorte van nr4 is het nog niet nodig geweest, maar ik zou niet twijfelen om haar opnieuw te vragen.
14 oktober 2015
o, heel herkenbaar!
Wij hebben nog geen vaste babysit, voorlopig komen de (jongere) tante’s, de oma of de moeke babysitten…
Ik sta ook wat twijfelachtig tegenover een “externe” babysit, vreemd eigenlijk, want zelf ben ik ook steeds gaan babysitten en was ik ook leidster.
Ze zijn hier ook nooit naar een creche geweest, maar af en toe komt er een studente kinderverzorging in de oudsten hun klasje helpen, daar kan ik het misschien wel eens aan vragen! (als ik er zelf aan toe ben) 😉