Ik heb het even overwogen, maar ik durfde het niet. Neen, het gaat gewoon niet, het schaamrood op mijn wangen zou enkele dagen blijven staan.
Een foto van mijn berging op onze blog plaatsen, daar heb ik toch nog wat meer moed voor nodig.
Een foto van de berging zou op zich geen probleem zijn, want ik heb best een efficiënt systeem voor de verwerking mijn vuil wasgoed. Alleen bevindt er zich dus altijd een waanzinnige berg proper wasgoed op mijn plank.
Mijn plank is een stuk keukenaanrecht dat ik door Echtgenoot bovenop mijn wasmachine en droogkast heb laten leggen om zo een werk- en plooiplek te creëren. Maar gisteren zag ik mijn plank bijna niet meer…de berg wasgoed was té groot geworden na de weekend – was.
Zo groot dat ik zelfs overwoog me in te schrijven voor een expeditie om te Mont Blanc te leren te beklimmen in voorbereiding op de poging mijn berg wasgoed te overwinnen. The thought did actually cross my mind…maar dan dwalen mijn gedachten af naar van die schattige ezeltjes met mandjes…en die zijn er niet in de Alpen, dus ja, toch maar niet.
Het systeem voor de vuile wasgoed is zo goed feilloos: een waskoker in de badkamer. Geen vuile was boven en de koker komt uit in de berging. De was wordt vervolgens onmiddellijk gesorteerd in drie kleinere wasmandjes: twee waarin de was van 30 à 40 graden gesorteerd wordt in twee grote kleurgroepen (rood-paars-bruin-beige-wit en zwart-blauw-groen-grijs) en ééntje voor de handdoeken, pyjama’s en onderbroeken die warmer gewassen moeten worden.
Tijdens het weekend of ’s avonds na 21u00 wordt alles gewassen en gedroogd, op het rek of in de droogkast.
So far, so good.
Eénmaal de was droog, belandt ‘ie op de plank…en daar eindigt het dan. De was die opgeplooid kan worden zonder te strijken, geraakt best makkelijk weg, mede dankzij Echtgenoot. Ere wie ere toekomt.
Maar dat strijken, bah. Een wasje steek je gauw in, tussendoor. Handdoeken zijn snel geplooid, ook tussendoor. Strijken daarentegen…wat een gedoe. Die plank uithalen, dat ding insteken, je eigenlijk moeten concentreren op de strijk terwijl je staat te loeren naar een “strijkfilmpje” en af en toe een vinger verbrand.. en je er tijd voor nodig.
En dus blijft die strijk liggen.
Af en toe doet mijn mama eens een poging om er aan te beginnen terwijl ze op donderdagavond na schooltijd op de kinderen past… een fantastische mama, die mama van mij…ze kookt dan ook nog eens voor ons. Voor die hulp kan ik haar niet genoeg voor bedanken, maar ze krijgt het onmogelijk allemaal gedaan en dat verwacht ik ook niet van haar.
Echtgenoot vroeg me al enkele weken om eens langs het strijkatelier te rijden. We hebben een goed strijkatelier, vlakbij de crèche. Sinds de Kabouters echter op school gestart zijn, rijd ik er niet meer langs.
Omdat ik ’s morgens altijd al maar net op tijd aan de schoolpoort geraak, geldt hetzelfde voor toekomen op kantoor. En dan betekent het strijkatelier omweg, dus stel ik dat uit naar “als ik eens tijd heb”.
Maar gisteren kon het écht niet meer. Ik had zelfs geen plek meer om te werken op mijn werkplekje.
Dus maakte ik een selectie van de was en ben ik vanmorgen naar het strijkatelier gereden. Van de overgebleven selectie “makkelijk zelf te strijken” zal ik jullie een foto gunnen.
Je kan je dus inbeelden wat het moet geweest zijn…maar bon, de drank staat klaar! 😀
En nu wens ik jullie allemaal een “goeieavond” want ik heb nog een hete date…met mijn strijkijzer en – plank. Eén ding is zeker: het zal er stomend aan toe gaan!
3 juni 2015
Herkenbaar… Maar ik heb tegenwoordig een oplossing zodat ik bijna niets meer hoef te strijken….
Nadat alles gewassen is komt het sorteren nog een keer. Wat kan er in de droger. (Handdoeken, etc) maar t-shirts en broeken hang ik nát op machine op de verwarming (die uit nu uit is) of wasrek
Als het dan (kast)droog is even vouwen op de tafel met vlakke hand en hupsa de kast weer in.
Dan blijven meestal alleen de overhemden over om te strijken…
In de praktijk. ’s Avonds of ’s nachts wassen, ’s morgens vroeg voor vertrek (6.30) ophangen en ’s avonds na t eten even opruimen en elk kind neemte zijn stapeltje mee…
Succes!
3 juni 2015
Zeer herkenbaar 🙂 schaamte is nergens voor nodig
3 juni 2015
Strijken is zwaar overrated. Ik doe het ook zoals Irma. Hier alvast geen strijkstress, maar wel opvouwstress want dat stel ik dan weer uit totdat de kleerkasten echt leeg zijn.
3 juni 2015
Ja hoor heel herkenbaar, mijn oplossing gewoon echt zo min mogelijk strijken 😉 ik zie op je stapel zo al een heleboel liggen dat ik zelf nooit zou strijken. Handdoeken lange broeken, echt niet. Het enige wat hier gestreken wordt zijn overhemden van manlief en die strijkt hij ook nog eens zelf. Die berg schone was echter… die ligt bij ons in de kamer op de grond en is ook regelmatig erg hoog. Maar met een netflix filmpje erbij wordt het toch nog aangenaam. Ik doe dat opvouwen echter max 1 keer in de week dus regelmatig word er al was uit de berg getrokken voor het opgevouwen is!
3 juni 2015
strijken heb ik opgegeven. alleen de hemden van manlief worden nog gestreken en dat doet hij zelf. op zondagavond wanneer hij zijn kleren klaar legt voor de week.
onlangs was het toch een mega-hoop geworden en toen is een vriendin mij komen helpen.
al de rest wordt gewoon opgevouwen zo snel mogelijk na het drogen (meestal droogkast) en naar boven gedragen. daar moet het alleen nog in de kast geraken ::)
3 juni 2015
Herkenbaar… als ik aan strijken ben toegekomen (of als mijn mama mij voor is als ze op woensdag op de kinderen past – ook hier ere wie ere toekomt – lang leve mama’s), dan ligt de propere en gestreken was nadien steevast in een mand te wachten op een kast. Vooral de was van de kinderen, want eens ik er aan toe kom, liggen die meestal in hun bed te slapen, waar natuurlijk ook hun kleerkast staat… 🙂 Per strijkbeurt begin ik toch ook wel minder kieskeuriger te worden in wat gestreken moet worden en wat niet en bij die kleine kleertjes van die kindjes valt iets ongestreken vaak zelfs niet eens op 😉
3 juni 2015
Ha, dat speelt zich zowat in ieder huishouden af hoor. Het systeem is grotendeels hetzelfde bij ons. Alleen geen gat (dat vroeg ik aan de architect, maar hij was er toen niet zo voor), wel 3 manden en dezelfde wasmachine en droogkast (waar ik heel tevreden over ben), dezelfde man (plooien en wegleggen, zelfs af en toe eens was ophangen …). Ik probeer de bergen klein te houden, dat werkt. En vooral in de week te doen (vroeger ging er soms een hele zaterdagvoormiddag aan op). Er is ook al veel dat ik niet meer strijk. Of super snel. Dat strijkt zichzelf verder terwijl het in de kast ligt … en dat is geen grap!
Strijken is soms ook het enige wat ik nog kan realiseren na 9 u, je moet er niet bij nadenken hé. Met zicht op de tv … Alleen het wegleggen in de kast is er dan soms te veel aan. Wat bij ons nochtans goed mogelijk is, want de kinderen hebben geen kast in de kamer, maar wel een hele grote ingewerkte kast in de gang. Handig als ze al in bed zitten.
Maar ondanks dit alles, blijft de was soms enkele dagen verstopt in onze living (uit het zicht, achter het muurtje, onder de bureau), geen kat die dat ziet … en een beetje erop duwen …. zodat je het gevoel hebt dat het niet zoveel is 😉
Blijven doorgaan, die was, dat is a never ending story!
3 juni 2015
Zéér herkenbaar! Ik HAAT (jaja, ik hoofdletters) strijken, zelfs het leed verzachten met leuke tv-momenten is niet genoeg. Dus ook strijkatelier voor ons. Maar ik heb een goede methode gevonden om alles wat te beperken: wat uit de droogkast komt, relatief netjes op een stapel leggen. Er eens met de hand overgaan indien nodig en hup, de stapel op totdat ik tijd heb om alles deftig op te plooien. En tegen dat ik zover ben ziet alles er al best goed uit en kan het zonder schaamrood op de wangen de kast in. Kosten-, plaats- en tijdsbesparend!
3 juni 2015
Ik beperkte strijken ook tot hemden en sommige broeken… maar de was stapelde zich ook steeds torenhoog op tot de kasten leeg waren!
Sinds enkele maanden komt onze poetsvrouw om de twee weken drie uurtjes strijken, echt een zaligheid!
Als ik thuis kom na het werk leg en hang ik alles in tien minuten in de kast en dan kunnen we weer twee weken netjes voor de dag komen!
Dat opgeruimd gevoel is voor mij wel 27 euro (= drie dienstencheques) waard!
3 juni 2015
Zoals de meeste dames hierboven…ik strijk alleen hemden en zwaardere broeken. De rest rechtstreeks van het wasrek opplooien. Soms resulteert dat wel in het feit dat mijn was een ganse week droog aan het wasrek hangt omdat ik geen tijd heb om te plooien
4 juni 2015
Haha, heerlijk (herkenbare) post. Ik ben al drie dagen ‘bezig’ met strijken na eerste weken moed verzamelen. En moet je weten dat die strikjplank tegenwoordig tot het meubilair behoort in de living wegens naaihobby( en dan ben ik dus niet te lui…) de prioriteiten liggen gewoon elders 🙂
3 september 2015
Buiten dat ik ongeveer een even grote berg gewassen kledij heb, ben ik ook een ‘selectieve strijker’. Als ik me dan eindelijk aan het klasje heb gezet, grijpt mijn hand steeds weer naar de gemakkelijke stukken. Eerst de T shirts van de jongens, die passen zelfs nog op de plank, handig! Dan de broeken, ook weer eerst die van de jongens. Na een broek van de man denk ik: ‘het gaat hier goed vooruit’ Tot opvalt wat er nog in de mand ligt….Zeker 10 mannenhemden en een kleedje met extra veel plooitjes. En de irritante blouse…