Dinsdagavond, 21.30uur. Manlief en ikzelf horen plots boven wat gestommel. Vreemd. Tijd om poolshoogte te nemen. De doordringende geur komt ons tegemoet. Terwijl Manlief KoterS onder handen neemt, verschoon ik de lakens en leg nieuwe op. Ondertussen draaien mijn gedachten overuren: Zou het zijn eten zijn dat slecht bekomen is of heeft hij buikgriep? Moet ik voor morgen al voor een back-up zorgen of kan hij gewoon naar school? KoterS krijgt wat slokjes water en we nemen hem even mee naar beneden. Nee… koortsig voelt hij niet. Het zal dan toch geen griepje zijn.
Een uurtje later legt Manlief hem terug in bed in gezelschap van een emmer. KoterS zijn poep raakt nog maar het bed of de emmer doet al dienst. Toch buikgriep dus. Gelukkig was het nog maar 22.30uur. Niet te laat om de back-uppers te verwittigen dat ik morgen een ziek pateeke kom brengen voor ik ga werken.
Je zal het vaak zien. De avond voor mijn werkweek start, besluit er iemand ziek te worden. Nee, nee, moeder is de andere helft van de week gewoon thuis, maar dan is er geen vuiltje aan de lucht natuurlijk.
Het geval van vorige dinsdag is dan nog de beste optie. Het gebeurt in de avond, er wordt bewezen dat het wel degelijk ernstig genoeg is om niet naar school te kunnen en er is dus tijd om aan een back-upplan te werken. Maar als zoiets dus ’s nachts of ’s morgens gebeurt, dan schiet ik dus fameus in de stress.
Want eerlijk is eerlijk, ik sta geen minuut vroeger op dan nodig. Dus als ik dan nog mensen uit hun bed moet bellen, een werkgever moet verwittigen, een ommetoer moet maken om een zielig pateeke af te zetten, dan kom ik gegarandeerd te laat op het werk.
En dan besef ik nog dat ik geluk heb: er is elke dag wel iemand van de grootouders thuis waar ik terecht kan voor noodopvang, ik heb koters die niet al te vaak ziek zijn (ik houd hout vast 😉 )en ik werk halftijds dus hoef ik maar voor 2 of 3 dagen noodopvang te zoeken.
Nu vraag ik me echt af hoe anderen dat doen? Mensen die allebei voltijds werken, die geen noodopvangbackuppers hebben, die koters hebben met een wat wankelere gezondheid of meerdere koterexemplaren.
Eindeloos respect heb ik daarvoor. Misschien maar best dat deze moeder het bij twee koters houdt.
17 januari 2015
Ik vraag me dat ook altijd af ! 🙂 is het maar bij een koter gebleven ? Hopelijk wel !
18 januari 2015
Gelukkig wel! En na een dagje uitzieken was hij weer helemaal de oude 🙂
20 januari 2015
ik vraag me dat ook af, en toch lukt het weer, elke keer opnieuw. Het zijn vooral mijn collega’s en mijn verlofdagen die er van af zien. dankuwel lieve tolerante baas en collega’s