Hier is nog even mijn 2014 in 10 beelden

Jullie hebben nog een post van mij te goed van woensdag: mijn 2014 in 10 beelden. Door omstandigheden is het niet gelukt die eerder te posten, maar daarover lees je meer op het einde van deze post.

Een jaar samenvatten in 10 beelden, bleek in elk geval geen makkelijke opdracht te zijn. Ik begon met het bekijken van mijn (honderden) foto’s van het voorbije jaar. Toen bekeek ik de hele collectie die zich nog op mijn smartphone bevond. Conclusie: veel te veel keuze!

Dus pakte ik het anders aan. Ik stelde mezelf de vraag: welke dingen, welke gebeurtenissen maakten voor mij 2014? Ik noteerde hetgeen het eerst in me opkwam en heb daar vervolgens mooie foto’s bij gezocht. Veel effciënter zo bleek.

Kijken jullie mee naar het resultaat?

2014 was een belangrijk jaar voor mij. De geboorte van de tweeling, de verhuis naar ons nieuwe huis en de combinatie met mijn job en een leuk, maar druk sociaal leven, hebben in 2013 een beetje hun tol geëist. Ja, als nononsonsmom geef ik dat eerlijk toe: het was vermoeiend en overrompelend. Ik vond het best zwaar.

In de loop van 2014 kreeg ik weer het gevoel dat alles wel in orde zal komen en zijn plaatsje zal vinden. Balans is daarbij de belangrijkste uitdaging, maar niet altijd makkelijk om te zetten in de praktijk. Meteen een goed voornemen voor 2015!

Maar eerst nog even terugkijken naar 2014:

Samen met één van mijn beste vriendinnen die ik al sinds de kleuterklas ken, schreef ik me in voor yoga – lessen. Een rust- en ontspanningsmoment van 1,5 uur op dinsdagavond. Geen zware cardiotraining dus mijn conditie zal er niet beter van worden, maar het geeft me energie en mijn hele lichaam wordt eens heerlijk uitgerokken. De grootste uitdaging tijdens de les? 1,5 uur mijn mond houden, want dat is naar mijn normen wel erg lang.

De foto is wat onduidelijk, maar er staat te lezen: “I don’t skinny dip, I CHUNKY DUNK”. Wat mij betreft, de beste bumper sticker die ik ooit heb gezien: zelfrelativering met de nodige humor. Misschien maak ik er wel mijn persoonlijk motto van!

Wat worden ze groot, die kabouters van me! In de loop van het jaar, tegen de zomer aan, kocht ik hen hun eerste rugzakjes voor de crèche. Weg lelijke, grote verzorgingstas en hello cutiness! In 2014 veranderden ze van baby’s naar echte mannekes, peutertjes met eigen willetje en een grote tater. Ik kan er alleen maar van genieten, allé, van het getater toch ;-).

Echtgenoot en ik deden in 2014 ook aan cultuur: we luisterden naar de Mattheüs – passie van Bach, de Requiem van Mozart en brachten een bezoek aan de wei van Werchter. Uitersten, ik geef het toe, maar elk met zijn eigen charmes. Ik trok ook naar het Sportpaleis in Antwerpen voor een optreden van Stromae! Topper van het begin tot het einde, mijn favoriete artiest van het moment.  Zelfs de kabouters worden zot bij het horen van van “Papaoutai”. Indoctrinatie? 🙂

In 2014 vond ik terug wat tijd voor mezelf. Met veel plezier lees ik de beautyblog van Miss Lipgloss en daar haal ik wat inspiratie uit voor verwennerij. Een must voor elke mama, vind ik persoonlijk!

De zomer van 2014 betekende voor ons een eerste weekje vakantie onder ons vier. We trokken naar Landgoed ’t Loo, een Landal – park in Oldebroek, Nederland, zo’n 12 km van Zwolle. Een aanrader: een gerenoveerde kinderbungalow met alles er op en er aan, een kunstmeertje met zandstrand en een mooie streek om te fietsen. Wij hebben er met volle teugen van genoten.

In het najaar trouwde mijn zus. We organiseerden een vrijgezellen op maat in de Efteling en op de mooiste dag van het najaar met temperatuur van maar liefst 20°C, zagen we een prachtige bruid glunderen van geluk! Het was een super dag, een mooi familie – moment… zo ééntje om zeker niet te vergeten.

Het najaar had nog wat verrassingen in petto. Deze blog is er daar één van. Meer dan een zot idee is soms niet nodig om de start te betekenen van iets nieuws.

En ook op professioneel vlak, werd het op het einde van 2014 nog erg spannend. 2015 wordt in elk geval een jaar vol uitdagingen.

Maar 2014 had op de valreep ook nog een onaangename verrassing in petto:

Twee banden van mijn auto werden plat gestoken op de oprit van mijn woning. Ook één band van de auto van Echtgenoot moest er aan geloven. Ik moet toegeven dat ik er even niet goed van was: wie doet zoiets? De hele dag heen en weer tussen de bandencentrale, de politie en ’s avonds een familiefeest. Geen tijd voor de blogpost dus.

En alsof dat nog niet genoeg was, schoten er op 31/12 nog vlammen uit mijn oven en brak/verstuikte ik mijn kleine teen (zwaar) tijdens de feestelijkheden bij mij thuis.

So 2014 decided to give me a final kick in the ass!

Dus laat 2015 maar komen: ik ben er klaar voor! Een bumpy jaar om op terug te kijken is de perfecte basis om van 2015 iets prachtigs te maken.

Gelukkig nieuwjaar!